Αγκοστίνο ντι Ντούτσιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αγκοστίνο ντι Ντούτσιο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Agostino di Duccio‎ (Ιταλικά)
Γέννηση1418[1][2][3]
Φλωρεντία[4][5]
Θάνατος1481 (περίπου)[5]
Περούτζα[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[6][7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλύπτης[8][4][5]
αρχιτέκτονας[9][4]
Περίοδος ακμής1481[4]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Η μαρμάρινη πρόσοψη του Ορατόριου του Αγίου Βερναρδίνου στην Περούτζα.

Ο Αγκοστίνο ντι Ντούτσιο (ιταλικά: Agostino di Duccio‎‎, 1418 - περ. 1481) ήταν Ιταλός γλύπτης της πρώιμης Αναγέννησης.

Γεννήθηκε στη Φλωρεντία και εργάστηκε στο Πράτο με τους Ντονατέλλο και Μικελότσο, οι οποίοι τον επηρέασαν σημαντικά. Το 1441, κατηγορήθηκε για κλοπή πολύτιμων υλικών από ένα μοναστήρι της Φλωρεντίας, με αποτέλεσμα να εξοριστεί από τη γενέτειρά του. Την επόμενη χρονιά συνέχισε το έργο του βωμού του Αγίου Τζεμινιάνο για τον καθεδρικό ναό της Μόντενα, ένα έργο που διακρίνεται για την επιρροή του Μικελότσο.[10]

Το 1446 σπούδασε υστερογοτθική γλυπτική στη Βενετία και γνώρισε τον Ματέο ντε Πάστι, έναν φίλο του γλύπτη, ο οποίος τον κάλεσε να εκτελέσει τον γλυπτικό διάκοσμο του Τέμπιο Μαλατεστιάνο στο Ρίμινι, όπου έμεινε από το 1449 έως το 1457. Ο διάκοσμος υποτίθεται ότι ήταν ένα είδος μεσαιωνικής εγκυκλοπαίδειας, με ανάγλυφα ζωδιακών και άλλων αλληγορικών και μυθολογικών μορφών.[11]

Μεταξύ 1457 και 1462 δημιούργησε τη μαρμάρινη πρόσοψη της εκκλησίας του Αγίου Μπερναρντίνο στην Περούτζα και τα επόμενα χρόνια μέχρι το 1470 δημιούργησε πολλά έργα κυρίως στη Φλωρεντία, όπως μια Μαντόνα ντ'Ωβιλιέ για τον Πέτρο των Μεδίκων, που βρίσκεται σήμερα στο Λούβρο.[12]

Το 1464, οι επόπτες του καθεδρικού ναού του Ντουόμο στη Φλωρεντία ("Operai") ανέθεσαν στον Αγκοστίνο να φιλοτεχνήσει ένα μαρμάρινο άγαλμα του Δαβίδ (από την Παλαιά Διαθήκη και σύμβολο της Φλωρεντίας), ύψους περίπου 3,5 μέτρων, για να στηθεί ψηλά στο ανατολικό άκρο του. Το έργο επρόκειτο να διαμορφωθεί κατά τα ρωμαϊκά πρότυπα από διάφορους λίθους, αλλά το 1465 ο Αγκοστίνο ταξίδεψε στην Καρράρα για να προμηθευτεί το μάρμαρο και απέκτησε έναν τεράστιο λίθο από τα λατομεία Φαντισκρίτι. Περιγράφεται ως μήκους εννέα braccia (πάνω από 5 μέτρα), μέτριας ποιότητας ("bianco ordinario") και " «μάλλον ρηχό», οι αρχικές μέγιστες διαστάσεις του είναι άγνωστες, αλλά από το άγαλμα που προέκυψε ο όγκος πρέπει να είχε πλάτος σχεδόν 2,0 μέτρα και βάθος 1,1 μέτρα, άρα πρέπει να είχε βάρος πάνω από 20 τόνους. Μετά από ένα ταραχώδες πέρασμα από τη θάλασσα και το ποτάμι προς τη Φλωρεντία, ο Αγκοστίνο άρχισε να εργάζεται πάνω στην πέτρα, φτιάχνοντάς την πρόχειρα, αλλά τον Δεκέμβριο του 1466, ο Αγκοστίνο έχασε την παραγγελία, που πιθανώς εγκαταλείφθηκε με τον θάνατο του Ντονατέλο. Ο όγκος, γνωστός πλέον ως il gigante (ο γίγαντας), διαμορφώθηκε περαιτέρω και «αλλοιώθηκε» το 1476-7 από τον Ροσσελλίνο, και στη συνέχεια έμεινε για 24 χρόνια να εκτίθεται στις συνθήκες στην αυλή του Ντουόμο, μέχρι που ο Μιχαήλ Άγγελος έλαβε νέα παραγγελία για να σμιλέψει τον Δαβίδ, η οποία ολοκληρώθηκε το 1504.[11]

Το 1473 σχεδίασε την εξωτερική πρόσοψη της Πύλης του Αγίου Πέτρου στα τείχη της πόλης της Περούτζα, σε στυλ επηρεασμένο από τον Λεόνε Μπατίστα Αλμπέρτι. Άλλα έργα του βρίσκονται στην Αμέλια[13] και στην Εθνική Πινακοθήκη της Ούμπρια στην Περούτζα.[14] Πέθανε περίπου το 1481 στην Περούτζα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119036363. Ανακτήθηκε στις 14  Αυγούστου 2015.
  2. 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Agostino-di-Duccio. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 128936. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. agostino-di-duccio. Ανακτήθηκε στις 27  Μαΐου 2021.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 «OPAC SBN» (Ιταλικά) NAPV050005. Ανακτήθηκε στις 27  Μαΐου 2021.
  6. «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2020.
  7. CONOR.SI. 16854115.
  8. BeWeB. 1288. Ανακτήθηκε στις 14  Φεβρουαρίου 2021.
  9. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 8  Νοεμβρίου 2010. 500005732. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
  10. Chilvers, Ian (21 Μαΐου 2015). Agostino di Duccio. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-178276-3. 
  11. 11,0 11,1 «AGOSTINO di Duccio in "Dizionario Biografico"». www.treccani.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023. 
  12. Duccio, Agostino di (1464), La Vierge et l'Enfant entourés de quatre anges, https://collections.louvre.fr/ark:/53355/cl010093723, ανακτήθηκε στις 2023-01-02 
  13. «Brief biography and pictures of works including at Amelia». Arte Argomenti (στα Ιταλικά). 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023. 
  14. «The di Duccio room at the National Gallery of Umbria». Galleria Nazionale dell'Umbria (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023.