Άλαν Γουντς
| Άλαν Γουντς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 23 Οκτωβρίου 1944 Σουόνσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά |
| Σπουδές | Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας Πανεπιστήμιο του Σάσσεξ Πανεπιστήμιο της Σόφιας[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας δημοσιογράφος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Διεθνής Μαρξιστική Τάση |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Λίσλι Γουντς |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Άλαν Γουντς (γεννημένος στις 23 Οκτωβρίου 1944) είναι ένας Βρετανός Τροτσκιστής πολιτικός θεωρητικός και συγγραφέας. Είναι ένα από τα ηγετικά μέλη της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης (ΔΜΤ) όπως επίσης και του βρετανικού της τμήματος Σοσιαλιστική Έκκληση (Socialist Appeal). Είναι πολιτικός συντάκτης της ιστοσελίδας της ΔΜΤ In Defence of Marxism. Ο Γουντς ήταν ηγετικό μέλος της τάσης του Μαχητή (Militant Tendency) στο εσωτερικό του Εργατικού Κόμματος και της διεθνούς οργάνωσης στην οποία άνηκε, την Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή (ΕΕΔ), μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Μια σειρά από διαφωνίες στην τακτική και τη θεωρία οδήγησαν τον Γουντς και τον Τεντ Γκραντ στο να αποχωρήσουν από την ΕΕΔ, για να σχηματίσουν την Επιτροπή για μια Μαρξιστική Διεθνή (σύντομα μετονομάστηκε σε Διεθνής Μαρξιστική Τάση) το 1992. Συνέχισαν με την πολιτική του εισοδισμού στο Εργατικό Κόμμα. Ο Γουντς εξέφρασε ισχυρή υποστήριξη για την Μπολιβαριανή Επανάσταση στη Βενεζουέλα, και συναντήθηκε πολλές φορές με τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβεζ (κυβέρνησε την περίοδο 1999-2013), κάτι που έκανε πολλούς να πιστεύουν ότι ήταν κοντινός σύμβουλος του προέδρου.[2][3]
Πολιτική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γουντς γεννήθηκε σε μια εργατική οικογένεια στο Σουόνσι της Νότιας Ουαλίας και μεγάλωσε στις γειτονιές του Τάουνχιλ και Πένλας της πόλης αυτής.[4] Στην ηλικία των 16 ετών εντάχθηκε στους Νέους Σοσιαλιστές και έγινε Μαρξιστής, γίνοντας παράλληλα μέλος της Τροτσκιστικής τάσης του Μαχητή στο εσωτερικό του Εργατικού Κόμματος.[5] Σπούδασε ρωσική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Σάσσεξ και αργότερα στη Σόφια της Βουλγαρίας και στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας (MGU).[6] Η δουλειά του Γουντς στο Μπράιτον για την τάση του Μαχητή εγκαθίδρυσε μια σημαντική βάση υποστήριξης στο πανεπιστήμιο και την πόλη. Αργότερα επέστρεψε στη νότια Ουαλία, και έγινε ο πρώτος περιφερειακός επαγγελματίας για την οργάνωση. Αυτός, η σύζυγός του, και οι δύο μικρές του κόρες μετακόμισαν στην Ισπανία στις αρχές της δεκαετίας του 1970 όπου η γνωστή του πολιτική στάση τον έφεραν ανάμεσα σε αυτούς που πάλευαν ενάντια στη δικτατορία του Φράνκο στην Ισπανία, όπου δούλεψε για την ίδρυση του ισπανικού τμήματος της Επιτροπής για μια Εργατική Διεθνή (ΕΕΔ). Ο Γουντς ομιλεί πολλές γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των ιταλικών, αγγλικών, ισπανικών, γαλλικών, γερμανικών και ρωσικών.
Διάσπαση στην τάση του Μαχητή (Militant)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Γουντς και ο μέντοράς του, Τεντ Γκραντ, αποχώρησαν από την τάση του Μαχητή (Militant) και τη διεθνή οργάνωση, την Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή, διότι θεωρούσαν ότι αυτή η οργάνωση είχε πάρει μια αριστερίστικη στροφή όταν αποφάσισε να διασπαστεί από το Εργατικό Κόμμα. Η μειοψηφική ομάδα, η οποία καθοδηγούταν από τον Τεντ Γκραντ, υποστήριζε επίσης ότι η μείωση της έμφασης στην πολιτική εκπαίδευση, μαζί με την ανάπτυξη μιας γραφειοκρατικής κλίκας γύρω από τον Πίτερ Ταφ κατέστρεφε το Militant. Ο Γκραντ, ο Γουντς και οι υποστηρικτές τους διεθνώς σχημάτισαν την Επιτροπή για μια Μαρξιστική Διεθνή το 1992, η οποία αργότερα έγινε γνωστή ως Διεθνής Μαρξιστική Τάση (ΔΜΤ), και παρέμειναν ενεργοί μέσα στο Εργατικό Κόμμα.[7] Το βρετανικό τμήμα της ΔΜΤ είναι γνωστό ως Σοσιαλιστική Έκκληση (Socialist Appeal).
Πρόσφατες δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γουντς για μερικά χρόνια ήταν ο εκδότης του Μαρξιστικού περιοδικού Σοσιαλιστική Έκκληση (Socialist Appeal), που εκδίδεται μέχρι σήμερα (με τη μορφή δεκαπενθήμερης εφημερίδας) στο Λονδίνο.[8] Σήμερα είναι βασικός θεωρητικός της ΔΜΤ και εκδότης της ιστοσελίδας της In Defence of Marxism. Γράφει για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στη Βενεζουέλα και τα καθήκοντα που πρέπει να ολοκληρωθούν από τους επαναστάτες σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ο Γουντς συναντήθηκε αρκετές φορές με τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβεζ,[9] και υποστηρίζει την ιδέα ότι η Μπολιβαριανή Επανάσταση αποτελεί το σπέρμα της παγκόσμιας επανάστασης. Ο Γουντς ταξιδεύει και υποστηρίζει επίσης άλλες επαναστατικές διαδικασίες στο Πακιστάν, τη Βολιβία, τη Μέση Ανατολή και την Κούβα. Είναι κοντινός φίλος του εγγονού του Τρότσκι, Βσιέβολοντ Πλατόνοβιτς "Εστεμπάν" Βολκώφ, που θεωρεί τη δουλειά του Γουντς ως την πλησιέστερη στις θεωρίες του Τρότσκι. Ο Πρόεδρος Τσάβεζ δήλωσε δημόσια σε μια τηλεοπτική εκπομπή ότι διάβαζε το βιβλίο του Γουντς με τίτλο Ρεφορμισμός ή Επανάσταση "πολύ λεπτομερώς", κάτι το οποίο δημιούργησε υποψίες ότι ο Γουντς ήταν σύμβουλος του Προέδρου.[10]
Το 2010, ο Γουντς δέχθηκε σκληρή κριτική, αρχικά από κάποιες εφημερίδες της Βενεζουέλας[11] και αντιπολιτευόμενα στον Τσάβεζ πολιτικά κόμματα, όπως η Πρώτα Δικαιοσύνη (Primerio Justicia),[12][13] έπειτα από διεθνή συντηρητικά μέσα μαζικής ενημέρωσης,[14][15] για ένα άρθρο (Που βαδίζει η βενεζουελάνικη επανάσταση;) που έγραψε στην ιστοσελίδα της ΔΜΤ.[16] Το έγραψε μετά από τις βενεζουελάνικες γενικές εκλογές του 2010 υποστηρίζοντας την περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση της Μπολιβαριανής Επανάστασης στην κατεύθυνση της "απαλλοτρίωσης των βασικών μοχλών της οικονομίας". Η απάντησή του σε αυτές τις επιθέσεις έλαβε την ευρεία προσοχή των βενεζουελάνικων μέσων ενημέρωσης.[17]
Τον Νοέμβριο του 2012, ο Γουντς έκανε περιοδεία με σειρά ομιλιών σε ΗΠΑ και Καναδά.[18]
Τον Νοέμβριο του 2015, ο Γουντς εντόπισε "εμβρυακά σπέρματα επαναστατικών εξελίξεων" με την εκλογή του Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος.[19]
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Άλαν Γουντς & Ρομπ Σιούελ (1983). Εισαγωγή στις Θεμελιώδεις Ιδέες του Μαρξισμού. Αθήνα: Μαρξιστική Φωνή. Τρίτη ελληνική έκδοση (2014).
- Marxism in Our Time (1992).
- Τεντ Γκραντ & Άλαν Γουντς (1993). Οι Μαρξιστές και οι Μαζικές Οργανώσεις. Αθήνα: Μαρξιστική Φωνή. Ελληνική έκδοση (2015).
- China in Crisis (1994).
- A Socialist Alternative to the European Union (1997).
- Revolution in Albania (1997).
- A New Stage in the Capitalist Crisis (1998).
- Indonesia: the Asian Revolution has Begun (1998).
- The Kosovo pogrom and the Balkan Powder-keg (1998).
- Crisis in Russia, the free market failure (1998) (Τεντ Γκραντ & Άλαν Γουντς).
- Δύο βιβλία που έγραψε από κοινού με τον Τεντ Γκραντ.
- Τεντ Γκραντ & Άλαν Γουντς (1969). Λένιν και Τρότσκι: Τι πραγματικά υποστήριζαν. Αθήνα: Μαρξιστική Φωνή. Δεύτερη ελληνική έκδοση (2019).
- Τεντ Γκραντ & Άλαν Γουντς (1995). Η διαλεκτική σε αντεπίθεση. Αθήνα: Καμπύλη. Ελληνική έκδοση (1997).
- Άλαν Γουντς (1999). Η Ιστορία του Μπολσεβικισμού (2 τόμοι). Αθήνα: Μαρξιστική Φωνή. Δεύτερη ελληνική έκδοση (2018).
- Marxism and the National Question (2000) (Τεντ Γκραντ & Άλαν Γουντς).
- British Poets and the French Revolution (2003).
- In Defence of Marxism – Reply to Israel Shamir (2005).
- The Celia Hart Controversy – Stalinism or Leninism? (2005).
- Ireland: Republicanism and Revolution Αρχειοθετήθηκε 2021-01-26 στο Wayback Machine. (2005).
- The Venezuelan Revolution – a Marxist perspective (2005).
- Marxism and the U.S.A. (2005 & 2010).
- The Reawakening of the World Working Class and the Tasks Faced by Marxists (2006).
- Reformism or Revolution – Marxism and Socialism of the 21st Century (reply to Heinz Dieterich) (2008).
- XXI Century Socialism, or There is Nothing New Under the Sun (2010).
- Thawra Hatta'l Nasr! - Revolution Until Victory! (2011) (Alan Woods, Jorge Martin, etc.).
- Marxism and Anarchism – A collection of writings (2012).
- Ted Grant: The Permanent Revolutionary (2013).
- The Ideas of Karl Marx (2018).
- The Revolutionary Philosophy of Marxism Αρχειοθετήθηκε 2021-01-26 στο Wayback Machine. (2018). (Karl Marx, Friedrich Engels, Vladimir Lenin, Leon Trotsky, Georgi Plekhanov, Rosa Luxemburg and Alan Woods).
- Spain's Revolution Against Franco: The Great Betrayal (2019).
- The First World War: A Marxist Analysis of the Great Slaughter (2019).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Welsh Trotskyist in row over claims he is key adviser to Hugo Chavez». The Telegraph (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Society, Steve Ellner-Science & (18 Απριλίου 2010). «The Perennial Debate over Socialist Goals Played Out in Venezuela». Venezuelanalysis.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Turner, Robin (7 Δεκεμβρίου 2010). «The strange tale of Hugo Chavez and the Swansea Marxist». WalesOnline (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Grant, Ted. «[Book] History of British Trotskyism». In Defence of Marxism (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Woods, Alan (2008). Reformism or revolution. Marxism and socialism of the 21st Century (Reply to Heinz Dieterich). London: Wellred Books. σελ. 4. ISBN 1 900 007 33 9.
ALAN WOODS was born in Swansea, South Wales, in 1944 into a working-class family with strong Communist traditions. At the age of 16 he joined the Young Socialists and became a Marxist. He studied Russian in Sussex University and later in Sofia (Bulgaria) and the Moscow State University (MGU). He has a wide experience of the international labour movement and has been involved in the Marxist movement in Spain, where he participated in the struggle against the Franco dictatorship, Latin America and Pakistan. He speaks several languages, including Spanish, French, German and Russian.
- ↑ Sewell, Rob. «How the Militant was Built – and How it was Destroyed». In Defence of Marxism (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Turner, Robin (7 Δεκεμβρίου 2010). «The strange tale of Hugo Chavez and the Swansea Marxist». WalesOnline (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Welsh Trotskyist in row over claims he is key adviser to Hugo Chavez». The Telegraph (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Welsh Trotskyist in row over claims he is key adviser to Hugo Chavez». The Telegraph (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Las caras del radicalismo - Opinión - EL UNIVERSAL». web.archive.org. 25 Ιουλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Ramón Muchacho presenta la ruta de radicalización del gobierno PARTE I - YouTube». www.youtube.com. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Ramón Muchacho presenta la ruta de radicalización del gobierno PARTE II - YouTube». www.youtube.com. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Towards state socialism». The Economist. 2010-11-18. ISSN 0013-0613. https://www.economist.com/the-americas/2010/11/18/towards-state-socialism. Ανακτήθηκε στις 2020-12-31.
- ↑ «Alan Woods, ¿el nuevo ideólogo de Hugo Chávez?». BBC News Mundo (στα Ισπανικά). 3 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Woods, Alan. «Where is the Venezuelan Revolution going? A contribution to the discussion on property and the tasks of the revolution». In Defence of Marxism (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Woods, Alan. «Venezuela: The lies of the counter-revolution answered». In Defence of Marxism (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Alan Woods Tour: Successful Events in Minneapolis». web.archive.org. 26 Αυγούστου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Woods, Alan. «The Corbyn revolution: What does it mean and where is it going? – Part One». In Defence of Marxism (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2020.
|