Ρεύματα Σερρών
Συντεταγμένες: 41°11′55.0525″N 23°25′37.1694″E / 41.198625694°N 23.426991500°E
| Ρεύματα | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κεντρικής Μακεδονίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Σερρών |
| Δήμος | Σιντικής |
| Δημοτική Ενότητα | Σιδηροκάστρου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονίας |
| Νομός | Σερρών |
| Υψόμετρο | 260 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Πραγματικός | 218 |
| Έτος απογραφής | 1940 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Γκιουντζελή Γκιουτζελή Γκουντζελή Γκιουντσελή Γκιουζενλή Γκοντζελή |
Τα Ρεύματα, έως το 1927 γνωστά ως Γκιουντζελή, είναι εγκαταλελειμμένος οικισμός στον σημερινό Δήμο Σιντικής της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 260 μέτρων, στους δυτικούς πρόποδες των όρων Βροντούς, σε απόσταση 5 χλμ. νοτιοανατολικά από το Σιδηρόκαστρο Σερρών.[1]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οθωμανική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ανήκε διοικητικά στον Καζά του Ντεμίρ Ισάρ του Σαντζακίου των Σερρών του Βιλαετίου της Θεσσαλονίκης.
Στη δημογραφική μελέτη «Εθνογραφία των Βιλαετίων Αδριανούπολης, Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης» που εκδόθηκε το 1878 στην Κωνσταντινούπολη, εκτιμάται ότι το 1873 αποτελούνταν από 25 σπίτια και 55 μουσουλμάνους κατοίκους.[2] Το 1889, ο Στέφαν Βέρκοβιτς στο έργο «Τοπογραφικό-Εθνογραφικό Σκίτσο της Μακεδονίας», με στατιστικά στοιχεία της περιόδου 1857-1883, σημείωσε το Γκουντζενλή ως ένα χωριό με 33 τουρκικά σπίτια.[3] Η στατιστική μελέτη του Βούλγαρου γεωγράφου Βασίλ Κάντσωφ, «Μακεδονία, Εθνογραφία και Στατιστική», εκτιμά ότι το 1900 ο οικισμός είχε 250 Τούρκους κατοίκους.[4] Στην «Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου» του Αθανάσιου Χαλκιόπουλου που εκδόθηκε το 1910 στην Αθήνα, ο οικισμός αναφέρεται ως μουσουλμανικός.[5] Σε υπολογισμούς που εξέδωσε, το έτος 1919, η Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού, προ του 1912 αναφέρονται 230 μουσουλμάνοι κάτοικοι.[6]
Σύγχρονη ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, ο οικισμός περιήλθε στην ελληνική επικράτεια και κατά την ελληνική απογραφή του 1913 είχε πληθυσμό 231 κατοίκων, ενώ τον Αύγουστο του 1915 ήταν πλέον ακατοίκητος.[7][6] Το 1920 προσαρτήθηκε στην κοινότητα Σιδηροκάστρου, ενώ το 1927 μετονομάστηκε σε Ρεύματα.[8][9][10]
Σύμφωνα με στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων, τη δεκαετία του 1920 εγκαταστάθηκαν στα Ρεύματα τουλάχιστον 40 οικογένειες προσφύγων και στην ελληνική απογραφή του 1928 καταγράφηκαν 126 κάτοικοι.[11][12]
Ο οικισμός εγκαταλείφθηκε την περίοδο του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Καταργήθηκε τυπικά το 1951, όταν έπαψε να καταγράφεται στις ελληνικές απογραφές.
Σήμερα, στην τοποθεσία του εγκαταλελειμμένου οικισμού υπάρχουν ίχνη από τα θεμέλια των σπιτιών που υπήρχαν κάποτε εκεί, ενώ το μοναδικό οικοδόμημα που έχει απομείνει όρθιο είναι η εκκλησία Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Κάτοψη των χαλασμάτων του οικισμού είναι ορατή σε αεροφωτογραφίες της περιόδου 1945-1960.[13]
Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Απογραφή | Ονομασία | Κάτοικοι | Αναφ. | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Άνδρες | Γυναίκες | Σύνολο | |||
| 1913 | Γκουντζελή | 106 | 125 | 231 | [7] |
| 1915 | Γκιουτζελή | 0 | 0 | 0 | [6] |
| 1920 | - | - | - | - | [14] |
| 1928 | Ρεύματα (Γκιουντσελή) | 58 | 68 | 126 | [12] |
| 1940 | Ρεύματα | 110 | 108 | 218 | [15] |
Χάρτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Gov.gr - Θέαση». gov.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ Ethnographic des Vilayets d'Andrinople, de Monastir, et de Salonique (στα Γαλλικά). Κωνσταντινούπολη: Courrier d`Orient. 1878. σελ. 35. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ I. Verković, Stefan (1889). Топографическо-этнографический очерк Македонии (PDF). Αγία Πετρούπολη: Военная тип. σελ. 230-231. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ Κάντσωφ, Βασίλ (1900). Македония. Етнография и статистика. Σόφια: Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών.
73. Гюдженли
- ↑ Χαλκιόπουλος, Αθανάσιος (1910). Εθνολογική Στατιστική των Βιλαετίων Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου. Αθήνα: Τυπογραφείου "Νομικής". σελ. 55.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Στατιστικοί πίνακες του πληθυσμού κατ' εθνικότητας των νομών Σερρών και Δράμας. Αθήνα: Επιτελική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού. 1919. σελ. 9.
24. Γκιουτζελή
- ↑ 7,0 7,1 Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1915). Απαρίθμησις των Κατοίκων των Νέων Επαρχιών της Ελλάδος του Έτους 1913 (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 48.
- ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 2Α΄/4-1-1920. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 7.
- ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 7Α΄/14-1-1927. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 46.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Γκιουντζελή (Σερρών)». Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ). Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ Ονομαστικόν Ευρετήριον Αγροτών Προσφύγων - Τόμος 1ος. Αθήνα: Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων. 1928. σελ. XXXI.
Αύξων αριθ. υπεύθ. δηλώσεων 113241 - 113280: Ρεύματα (πρ. Γκιουζενλή)
- ↑ 12,0 12,1 Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1935). Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 322.
- ↑ «Gov.gr - Θέαση (υπόβαθρο 1945-1960)». gov.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1921). Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 282.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος (1950). Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940 - Πραγματικός πληθυσμός (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 353.
| ||||||||||||||||||||||||||