Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1946
| 1o Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων | |
|---|---|
 | |
| Διοργανώτρια πόλη |  Βερολίνο, Γερμανία |
| Ημερομηνία(ες) | 7–8 Σεπτεμβρίου[1][2] |
| Κύριο στάδιο | Ολυμπιακό Στάδιο Βερολίνου[1][2] |
| Επίπεδο | Ανώτερο |
| Είδος | Ανοιχτός Στίβος |
| Μετέχουσες χώρες | 8[1][3][4] |
| Αγωνίσματα | 18[5][1] |
| Ρεκόρ | 18 Ρεκόρ πρωταθλήματος |
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1946 ή Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου Συμμαχικών Δυνάμεων ή Δεύτεροι Διασυμμαχικοί Αθλητικοί Αγώνες, ήταν η 1η[6] διοργάνωση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου Ενόπλων, που διεξήχθη από το Αθλητικό Συμβούλιο Συμμαχικών Δυνάμεων (AFSC), χρηματοδοτήθηκε από τον Στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών και οργανώθηκε από Αθλητικό Τμήμα του Θεάτρου Επιχειρήσεων των Ειδικών Δυνάμεων (ABTSS).[1] Η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο, στο Βερολίνο μεταξύ 7 και 8 Σεπτεμβρίου του 1946.[1][2]
Στο πρωτάθλημα διεξήχθησαν 18 αγωνίσματα και έλαβαν μέρος αθλητές από 8 χώρες-μέλη του ΑΣΣΔ.[5][1][3][4] Ωστόσο, δεν συμμετείχαν οι ομάδες της Σοβιετικής Ένωσης, της Πολωνίας, της Νορβηγίας και της Ελλάδας. Ειδικότερα, η απουσία της Ρωσικής ομάδας των 35 αθλητών σχολιάστηκε με διάφορους τρόπους.[7] Οι επιδόσεις που σημειώθηκαν στα αγωνίσματα αυτά έχουν καταγραφεί ως τα πρώτα ρεκόρ πρωταθλήματος.
Τους αγώνες παρακολούθησαν 120.000 θεατές, συμπεριλαμβανομένων περίπου 70.000 Γερμανών και 21 στρατηγών.[1][2][3][8] Ήταν η μοναδική διοργάνωση που έφερε τόσους θεατές στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου από τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936.[1]
Στον πίνακα των μεταλλίων στην πρώτη θέση κυριάρχησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με 7 χρυσά μετάλλια και 16 συνολικά.[2][1][3][9][8] Η Δανία κέρδισε τη δεύτερη θέση με 3 χρυσά μετάλλια και 9 συνολικά.[2][1][3][9][8] Την τρίτη θέση κατέκτησε το Βέλγιο με 3 χρυσά μετάλλια και 7 συνολικά.[2][1][3][9][8] Στην επίσημη βαθμολογία που δημοσιεύθηκε η ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών αναδείχθηκε πρωταθλήτρια με 57 βαθμούς.[8] Τη δεύτερη θέση κατέλαβε η Δανία με 27 βαθμούς και την τρίτη το Βέλγιο με 21 βαθμούς.[8]
Ιστορικό των αγώνων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συνάντηση ξεκίνησε με τελετή που θύμιζε τους προπολεμικούς Ολυμπιακούς Αγώνες.[1] Η λαμπρή λάμψη πολλών στολών και οι μαζικές εθνικές σημαίες έδωσαν μια υπέροχη πινελιά χρώματος, την ώρα που η μουσική των έξι σαλπιγκτών, που επιλέχθηκε από βελγικές μπάντες, έπαιξε στην τελετή.[1] Οι σαλπιγκτές προανήγγειλαν την άφιξη του Στρατηγού Τζόζεφ Τ. ΜακΝάρνεϊ, Διοικητή των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ στο Ευρωπαϊκό Θέατρο Επιχειρήσεων καθώς συνοδευόταν στον αγωνιστικό χώρο από τον Αρχιστράτηγο Αλεξάντερ Ρ. Μπόλινγκ, Αρχηγό των Ειδικών Υπηρεσιών για το Ευρωπαϊκό Θέατρο Επιχειρήσεων.[1] Μετά την άφιξη του Στρατηγού Τζόζεφ Τ. ΜακΝάρνεϊ και του επιτελείου του, οι σαλπιγκτές προανήγγειλαν την άφιξη του δρομέα που μετέφερε τη δάδα και πυροδότησε την Ολυμπιακή φλόγα.[1] Ο δρομέας που επιλέχθηκε να μεταφέρει τη δάδα ήταν ο Λοχίας Χέρμαν Γουίνκλερ από το Μπρονξ, δεκαεννέα ετών πρωταθλητής κολύμβησης και κάτοχος αρκετών ρεκόρ του Ευρωπαϊκού Θεάτρου Επιχειρήσεων στο πρόσθιο.[1]
Ραδιοτηλεοπτική μετάδοση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι αγώνες μεταδόθηκαν από το Δίκτυο Αμερικανικών Δυνάμεων (AFN) σε μια σύνδεση σε όλο το θέατρο επιχειρήσεων, από τον Λι Σούλμαν από το Μόναχο και τον Χάουαρντ Ριντ από το Βερολίνο.[1] Επιπλέον, το Δίκτυο Βρετανικών Δυνάμεων (FBS) αναμετάδωσε την εκπομπή του AFN σε ολόκληρη τη Βρετανική Ζώνη και στη συνέχεια πέρασε τις παροχές από το BBC στους ακροατές του Ηνωμένου Βασιλείου.[1] Το Δίκτυο Αμερικανικών Δυνάμεων με τη σειρά του αναμετάδωσε την εκπομπή με βραχέα κύματα στις Ηνωμένες Πολιτείες.[1]
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Αγώνισμα | Χρυσό | Αργυρό | Χάλκινο | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Αγωνίσματα πίστας και δρόμου | ||||||
| 100 μέτρα[2][1][8] λεπτομέρειες |
Γιαν Κλέιν Ολλανδία (NED) |
10.9 | Τζον Χαρτ Μεγάλη Βρετανία (GBR) |
11.0 | Πιερ Λόσετερ Λουξεμβούργο (LUX) |
11.0 |
| 200 μέτρα[2][1][8] λεπτομέρειες |
Γιαν Κλέιν Ολλανδία (NED) |
22.2 | Μόργκαν Μεγάλη Βρετανία (GBR) |
22.4 | Κλουζ Γαλλία (FRA) |
22.4 |
| 400 μέτρα[2][1] λεπτομέρειες |
Τζορτζ Μπέργκερ Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
47.8 | Έιβις Μεγάλη Βρετανία (GBR) |
Χέρμαν Κούνεν Βέλγιο (BEL) |
||
| 800 μέτρα[2][1][9] λεπτομέρειες |
Νιλς Χολστ-Σόρενσεν Δανία (DEN) |
1:53.6 | Τζοσί Μπαρτέλ Λουξεμβούργο (LUX) |
1:55.9 | Ντασό Γαλλία (FRA) |
1:56.4 |
| 1500 μέτρα[2][1] λεπτομέρειες |
Μπιλ Νάνκεβιλ Μεγάλη Βρετανία (GBR) |
4:01.5 | Μπουσονέτ Γαλλία (FRA) |
Φαν Χαουβερμέιρεν Βέλγιο (BEL) |
||
| 5000 μέτρα[2][1] λεπτομέρειες |
Εμίλ Ζάτοπεκ Τσεχοσλοβακία (TCH) |
14:31.0 | Εμλινγκέρ Γαλλία (FRA) |
Στρούνμ Βέλγιο (BEL) |
||
| 110 μέτρα εμπόδια[2][1][3][9] λεπτομέρειες |
Ράσελς Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
15.3 | Όουεν Κάσιντι Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
15.5 | Χανς Μόεσγκαρντ-Κέλντσεν Δανία (DEN) |
|
| 400 μέτρα εμπόδια[2][1] λεπτομέρειες |
Εζέν Γκούσενς Βέλγιο (BEL) |
56.1 | Όουεν Κάσιντι Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
Μακόρμικ Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
||
| 4 × 100 μέτρα σκυταλοδρομία[2][1] λεπτομέρειες |
 Ηνωμένες Πολιτείες |
43.3 | Βέλγιο |
43.5 | Λουξεμβούργο |
44.0 |
| 4 × 400 μέτρα σκυταλοδρομία[2][1][9] λεπτομέρειες |
Ηνωμένες Πολιτείες |
3:22.3 | Δανία |
Γαλλία |
||
| Αγωνίσματα αλμάτων και ρίψεων | ||||||
| Άλμα εις ύψος[2][1][3][9] λεπτομέρειες |
Γουέιντ Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
1,85 μ. | Μόγκενς Βαλ Δανία (DEN) |
1,85 μ. | Ρόου Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
1,75 μ. |
| Άλμα επί κοντώ[2][1] λεπτομέρειες |
Ζαν Λαβέρνιε Γαλλία (FRA) |
3,70 μ. | Ντομπρόφσκι Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
3,60 μ. | Μπάρον Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
3,60 μ. |
| Άλμα εις μήκος[2][1] λεπτομέρειες |
Ρενέ Λίμπερτ Βέλγιο (BEL) |
6,82 μ. | Ζοζέφ Σαλά Ντιαλό Γαλλία (FRA) |
6,79 μ. | Ρενέ Κρεμέρ Λουξεμβούργο (LUX) |
6,78 μ. |
| Άλμα εις τριπλούν[1][3][9] λεπτομέρειες |
Χόλγκερ Ντένκερ Δανία (DEN) |
13,65 μ. | Ζοζέφ Σαλά Ντιαλό Γαλλία (FRA) |
13,26 μ. | Κοξ Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
13,06 μ. |
| Σφαιροβολία[2][1][8] λεπτομέρειες |
Εντ Κουίρκ Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
15,365 μ. | Τούτελ Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
13,490 μ. | Π.Κ. Γιοχανίσε Ολλανδία (NED) |
13,110 μ. |
| Δισκοβολία[2][1] λεπτομέρειες |
Ρεϊμόν Κίντζιγκερ Βέλγιο (BEL) |
41,556 μ. | Ράϊναρσον Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
40,505 μ. | Τσάμπαν Μεγάλη Βρετανία (GBR) |
39,73 μ. |
| Ακοντισμός[2][1][3][9] λεπτομέρειες |
Κρίστιαν Κιάερ Δανία (DEN) |
57,17 μ. | Ρενέ Κρεμέρ Λουξεμβούργο (LUX) |
55,41 μ. | Χανς Μόεσγκαρντ-Κέλντσεν Δανία (DEN) |
54,925 μ. |
| Σφυροβολία[1] λεπτομέρειες |
Ντομπρόφσκι Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
43,92 μ. | Χάνσον Δανία (DEN) |
35,45 μ. | Πόουλσεν Δανία (DEN) |
34,14 μ. |
|
ΠΡ παγκόσμιο ρεκόρ | ΡΠΕ ρεκόρ περιοχής (Ασίας, Αφρικής, Βόρειας Αμερικής, Νότιας Αμερικής, Ευρώπης και Ωκεανίας) | ΡΠ ρεκόρ πρωταθλήματος | ΡΑ ρεκόρ αγώνων | ΕΡ εθνικό ρεκόρ | ΟΡ Ολυμπιακό ρεκόρ | ΠΚ προσωπικό καλύτερο | ΚΠ καλύτερο περιόδου | ΕΚΑ ευρωπαίος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο) | ΠΚΑ παγκόσμιος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο) | ||||||
Στατιστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πίνακας μεταλλίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Θέση | Χώρα | Χρυσά | Αργυρά | Χάλκινα | Σύνολο |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  Ηνωμένες Πολιτείες |
7 | 5 | 4 | 16 |
| 2 |  Δανία |
3 | 3 | 3 | 9 |
| 3 |  Βέλγιο |
3 | 1 | 3 | 7 |
| 4 |  Ολλανδία |
2 | 0 | 1 | 3 |
| 5 |  Γαλλία |
1 | 4 | 3 | 8 |
| 6 |  Μεγάλη Βρετανία |
1 | 3 | 1 | 5 |
| 7 |  Τσεχοσλοβακία |
1 | 0 | 0 | 1 |
| 8 |  Λουξεμβούργο |
0 | 2 | 3 | 5 |
| Σύνολο (8 χώρες) | 18 | 18 | 18 | 54 | |
Βαθμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η επίσημη βαθμολογία που δημοσιεύθηκε ήταν:[8][4]
| Θέση | Χώρα | Βαθμοί |
|---|---|---|
| 1 | Ηνωμένες Πολιτείες |
57 |
| 2 | Δανία |
27 |
| 3 | Βέλγιο |
21 |
| 4 | Γαλλία |
20 |
| 5 | Μεγάλη Βρετανία |
12 |
| 6 | Ολλανδία |
11 |
| 7 | Λουξεμβούργο |
9 |
| 8 | Τσεχοσλοβακία |
5 |
Μετέχουσες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο πρωτάθλημα αγωνίστηκαν αθλητές από 8 χώρες-μέλη του Αθλητικού Συμβουλίου Συμμαχικών Δυνάμεων (AFSC).[1][8][4] Δεν συμμετείχε η Σοβιετική Ένωση, η Πολωνία, η Νορβηγία και η Ελλάδα.[7][4]
Βέλγιο
Γαλλία
Δανία (29)[9]
Ηνωμένες Πολιτείες
Λουξεμβούργο (4)
Μεγάλη Βρετανία
Ολλανδία (25)
Τσεχοσλοβακία (1)
Άλλα πρωταθλήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Αθλητικό Συμβούλιο Συμμαχικών Δυνάμεων (AFSC) από το 1946 έως το 1947 διοργάνωσε τα εξής πρωταθλήματα:[5][10]
| Πρωτάθλημα | Ημερομηνία | Χρηματοδότηση |
|---|---|---|
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντισφαίρισης Ενόπλων | 20–25 Σεπτεμβρίου 1946 | Τσεχοσλοβακία |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Ενόπλων | 19–23 Οκτωβρίου 1946¹ | Σοβιετική Ένωση |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ξιφασκίας Ενόπλων | 7–12 Ιανουαρίου 1947 | Γαλλία |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παγοδρομίας Ενόπλων | 20–22 Φεβρουαρίου 1947 | Νορβηγία |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Χιονοδρόμιας Ενόπλων | 6–9 Μαρτίου 1947 | Νορβηγία |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης Ενόπλων | 25–28 Μαρτίου 1947 | Βέλγιο |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας Ενόπλων | 1–5 Απριλίου 1947 | Ηνωμένες Πολιτείες |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανώμαλου Δρόμου Ενόπλων | 12 Απριλίου 1947 | Ηνωμένο Βασίλειο |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Ενόπλων | 11–12–13 Απριλίου 1947 | Σοβιετική Ένωση |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πετοσφαίρισης Ενόπλων | 25–30 Απριλίου 1947 | Σοβιετική Ένωση |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντισφαίρισης Ενόπλων | 20–24 Αυγούστου 1947 | Βέλγιο |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης Ενόπλων | 29–31 Αυγούστου 1947 | Ηνωμένο Βασίλειο |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων | 13–14 Σεπτεμβρίου 1947 | Ηνωμένες Πολιτείες |
| Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Ενόπλων | 23–29 Νοεμβρίου 1947 | Σοβιετική Ένωση |
¹Αρχικά είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί μεταξύ 4 και 8 Νοεμβρίου του 1946.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 Allied Forces European Track and Field Championships - Final results milsport.one, Ανακτήθηκε 10 Απριλίου 2021
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 Εφημερίδα Luxemburger Wort, 12/9/1946, σ. 5 eluxemburgensia.lu, Ανακτήθηκε 10 Απριλίου 2021
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 Εφημερίδα Aalborg Amtstidende, 9/9/1946, σ. 5 statsbiblioteket.dk, Ανακτήθηκε 10 Απριλίου 2021
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Εφημερίδα: Nieuwe Apeldoornsche courant, 09-09-1946, Twee eerste prijzen voor Jan Klein, Koninklijke Bibliotheek (1618–1995) (Delpher), Ανακτήθηκε 10 Απριλίου 2021
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Allied Forces European Track and Field Championships - Program milsport.one, Ανακτήθηκε 10 Απριλίου 2021
- ↑ Armed Forces Sports - About CISM armedforcessports.defense.gov, Ανακτήθηκε 10 Απριλίου 2021
- ↑ 7,0 7,1 Εφημερίδα D’Unio’n, 9/9/1946, σ. 4 eluxemburgensia.lu, Ανακτήθηκε 10 Απριλίου 2021
- ↑ 8,00 8,01 8,02 8,03 8,04 8,05 8,06 8,07 8,08 8,09 8,10 Εφημερίδα: Het Parool, 09-09-1946, Onze athleten te Berlijn, Koninklijke Bibliotheek (1618–1995) (Delpher), Ανακτήθηκε 10 Απριλίου 2021
- ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 Εφημερίδα Social-Demokraten for Randers og Omegn, 9/9/1946, σ. 5 statsbiblioteket.dk, Ανακτήθηκε 10 Απριλίου 2021
- ↑ Allied Forces Sports Council - Champioship Schedule Ανακτήθηκε 10 Απριλίου 2021
