Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1952
| 7o Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων | |
|---|---|
| Διοργανώτρια πόλη |  Κοπεγχάγη, Δανία |
| Ημερομηνία(ες) | 13–14 Σεπτεμβρίου[1] |
| Κύριο στάδιο | Στάδιο Έστερμπρο[2] |
| Επίπεδο | Ανώτερο |
| Είδος | Ανοιχτός Στίβος |
| Μετέχουσες χώρες | 9[3] |
| Αγωνίσματα | 19[4][5][1] |
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1952 ήταν η 7η[6] διοργάνωση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου Ενόπλων, που διεξήχθη υπό την εποπτεία του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM). Η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο Έστερμπρο (Østerbro Stadium), στην Κοπεγχάγη μεταξύ 13 και 14 Σεπτεμβρίου του 1952.[4][5][1][2]
Στο πρωτάθλημα διεξήχθησαν 19 αγωνίσματα και έλαβαν μέρος αθλητές από 9 χώρες-μέλη του ΣΙΣΜ.[4][3][5][1]
Στον πίνακα των μεταλλίων την πρώτη θέση κατέλαβαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με 6 χρυσά μετάλλια.[4][5][1] Η Γαλλία κέρδισε τη δεύτερη θέση με 5 χρυσά μετάλλια.[4][5][1] Την τρίτη θέση κατέκτησε η Τουρκία με 3 χρυσά μετάλλια.[4][5][1] Στη γενική βαθμολογία η ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών αναδείχθηκε πρωταθλήτρια.[5][1] Τη δεύτερη θέση κατέλαβε η Γαλλία και την τρίτη η Ελλάδα.[4][5][1]
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1950 | 1951 | 1952 | 1953 | 1954
| Αγώνισμα | Χρυσό | Αργυρό | Χάλκινο | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Αγωνίσματα πίστας και δρόμου | ||||||
| 100 μέτρα[5][1] λεπτομέρειες |
Αλέν Πορτό Γαλλία (FRA) |
10.8 | Χένρυ Τόμσον Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
10.9 | Γιούργκεν Φένγκελ Δανία (DEN) |
11.1 |
| 200 μέτρα[4][5][1] λεπτομέρειες |
Χένρυ Τόμσον Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
22.2 | Αλέν Πορτό Γαλλία (FRA) |
22.3 | Γιούργκεν Φένγκελ Δανία (DEN) |
22.5 |
| 400 μέτρα[4][5][1] λεπτομέρειες |
Εντ Γουάιτ Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
48.6 | Βασίλης Σύλλης Ελλάδα |
48.7 ΕΡ | Οκτάβ Χάουσταντ Γαλλία (FRA) |
49.1 |
| 800 μέτρα[5][1] λεπτομέρειες |
Εκρέμ Κοτσάκ Τουρκία (TUR) |
1:55.5 | Ρομπίντο Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
1:56.0 | ||
| 1500 μέτρα[4][5][1] λεπτομέρειες |
Μπομπ Ροντίμπο Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
3:53.6 | Εκρέμ Κοτσάκ Τουρκία (TUR) |
3:54.0 | Ροζέ Μπις Γαλλία (FRA) |
3:55.4 |
| 5000 μέτρα[5][1] λεπτομέρειες |
Αχμέντ Λαμπιντί Γαλλία (FRA) |
15:10.0 | Καχίτ Ονέλ Τουρκία (TUR) |
15:13.0 | ||
| 110 μέτρα εμπόδια[4][5][1] λεπτομέρειες |
Εντμόν Ρουντνιτσκά Γαλλία (FRA) |
15.0 | Τζόουνς Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
15.1 | Ιωάννης Καμπαδέλης Ελλάδα |
15.9 |
| 400 μέτρα εμπόδια[4][5][1] λεπτομέρειες |
Γουόρφιλντ Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
54.8 | Μαρσέλ Ντίτς Βέλγιο (BEL) |
55.0 | Σταμάτης Σμυρνιώτης Ελλάδα |
55.1 |
| 3000 μέτρα στιπλ[4][1] λεπτομέρειες |
Πιερ Πρατ Γαλλία (FRA) |
9:19.6 | Καχίτ Ονέλ Τουρκία (TUR) |
9:37.8 | Ροζέ Ντεβέρ Βέλγιο (BEL) |
9:41.6 |
| 4 × 100 μέτρα σκυταλοδρομία[4][5][1] λεπτομέρειες |
 Ηνωμένες Πολιτείες |
42.6 | Γαλλία |
43.0 | Βέλγιο |
43.3 |
| 4 × 400 μέτρα σκυταλοδρομία[4][5][1] λεπτομέρειες |
Ηνωμένες Πολιτείες |
3:18.8 | Γαλλία |
3:22.4 | Βέλγιο |
3:24.0 |
| Αγωνίσματα αλμάτων και ρίψεων | ||||||
| Άλμα εις ύψος[4][5][1] λεπτομέρειες |
Ζακ Ντελελιέν Βέλγιο (BEL) |
1,90 μ. | Ράινχαρτ Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
1,85 μ. | Μιχαήλ Παναγιωτόπουλος Ελλάδα |
1,80 μ. |
| Άλμα επί κοντώ[5][1] λεπτομέρειες |
Ρήγας Ευσταθιάδης Ελλάδα |
3,90 μ. | Μπίρσον Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
3,90 μ. | ||
| Άλμα εις μήκος[4][5][1] λεπτομέρειες |
Μπγιορν Άντερσεν Δανία (DEN) |
6,94 μ. | Δημήτρης Κηπουρός Ελλάδα |
6,91 μ. | Ρενέ Λίμπερτ Βέλγιο (BEL) |
6,86 μ. |
| Άλμα εις τριπλούν[5][1] λεπτομέρειες |
Ρουχί Σαριάλπ Τουρκία (TUR) |
14,84 μ. | Τζέσε Τόμας Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
14,62 μ. | Μιχαήλ Μιχαήλ Ελλάδα |
14,19 μ. |
| Σφαιροβολία[5][1] λεπτομέρειες |
Βορσέλ Γαλλία (FRA) |
14,12 μ. | Μπάμπ Βέλγιο (BEL) |
14,05 μ. | Νουρί Τουράν Τουρκία (TUR) |
14,05 μ. |
| Δισκοβολία[4][5][1] λεπτομέρειες |
Τζουζέπε Τόζι Ιταλία (ITA) |
49,82 μ. | Μπιλ Μπάρτον Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
45,27 μ. | Ραφαλί Γαλλία (FRA) |
43,16 μ. |
| Ακοντισμός[4] λεπτομέρειες |
Γιόοπ Φίκερτ Ολλανδία (NED) |
62,52 μ. | Βασίλης Καλλιμάνης Ελλάδα |
59,22 μ. | Μπγιορν Άντερσεν Δανία (DEN) |
54,90 μ. |
| Σφυροβολία[1] λεπτομέρειες |
Ρουτζέρο Καστανιέτι Ιταλία (ITA) |
49,06 μ. | Μπιλ Μπάρτον Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
44,42 μ. | ||
|
ΠΡ παγκόσμιο ρεκόρ | ΡΠΕ ρεκόρ περιοχής (Ασίας, Αφρικής, Βόρειας Αμερικής, Νότιας Αμερικής, Ευρώπης και Ωκεανίας) | ΡΠ ρεκόρ πρωταθλήματος | ΡΑ ρεκόρ αγώνων | ΕΡ εθνικό ρεκόρ | ΟΡ Ολυμπιακό ρεκόρ | ΠΚ προσωπικό καλύτερο | ΚΠ καλύτερο περιόδου | ΕΚΑ ευρωπαίος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο) | ΠΚΑ παγκόσμιος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο) | ||||||
Στατιστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πίνακας μεταλλίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διοργανώτρια χώρα
| Θέση | Χώρα | Χρυσά | Αργυρά | Χάλκινα | Σύνολο |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  Ηνωμένες Πολιτείες |
6 | 8 | 0 | 14 |
| 2 |  Γαλλία |
5 | 3 | 3 | 11 |
| 3 |  Τουρκία |
2 | 3 | 1 | 6 |
| 4 |  Ιταλία |
2 | 0 | 0 | 2 |
| 5 |  Ελλάδα |
1 | 3 | 4 | 8 |
| 6 |  Βέλγιο |
1 | 2 | 4 | 7 |
| 7 |  Δανία |
1 | 0 | 3 | 4 |
| 8 |  Ολλανδία |
1 | 0 | 0 | 1 |
| Σύνολο (8 χώρες) | 19 | 19 | 15 | 53 | |
Βαθμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Θέση | Χώρα | Βαθμοί |
|---|---|---|
| 1 | Ηνωμένες Πολιτείες |
|
| 2 | Γαλλία |
|
| 3 | Ελλάδα |
Μετέχουσες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο πρωτάθλημα αγωνίστηκαν αθλητές από 9 χώρες-μέλη του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM).[3][7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 Εφημερίδα «Ελευθερία», 16/9/1952, σ. 5 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
- ↑ 2,0 2,1 Εφημερίδα Vestjyden, 15/9/1952, σ. 2 statsbiblioteket.dk, Ανακτήθηκε 22 Μαρτίου 2021
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Εφημερίδα «Έθνος», 16/9/1952, σ. 2 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 4,18 Εφημερίδα Corriere dello Sport, 15/9/1952, σ. 7 dlib.coninet.it, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
- ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 5,16 5,17 5,18 5,19 5,20 5,21 5,22 5,23 5,24 Εφημερίδα «Εμπρός», 16/9/1952, σ. 4 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
- ↑ Armed Forces Sports - About CISM armedforcessports.defense.gov, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
- ↑ Εφημερίδα «Εμπρός», 9/9/1952, σ. 5 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021