Ντιντιέ Ντεσάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ντιντιέ Ντεσάν
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης15 Οκτωβρίου 1968 (1968-10-15) (55 ετών)
Τόπος γέννησηςΜπαγιόν, Γαλλία
Ύψος1,74 μ.
ΘέσηΜέσος
Ομάδες νέων
1976-1983Αβιρόν Μπαγιονναί ΦΚ
1983-1985ΦΚ Ναντ
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1985-1989ΦΚ Ναντ111(4)
1989-1994Ολιμπίκ Μαρσέιγ123(6)
1990-1991Μπορντό29(3)
1994-1999Γιουβέντους124(4)
1999-2000Τσέλσι ΦΚ27(0)
2000-2001Βαλένθια ΚΦ13(0)
Σύνολο427(17)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1988-1989Γαλλία U2118(0)
1989-2000Γαλλία103(4)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
2001-2005Μονακό
2006-2007Γιουβέντους
2009-2012Ολιμπίκ Μαρσέιγ
2012-Γαλλία
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Ντιντιέ Κλοντ Ντεσάν (Didier Claude Deschamps, γεννήθηκε 15 Οκτωβρίου 1968) είναι Γάλλος πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής της Εθνικής Γαλλίας. Αγωνιζόταν στο κέντρο του γηπέδου και συγκεκριμένα στη θέση του αμυντικού μέσου. Ένας από τους καλύτερους Γάλλους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών,[1][2] συμμετείχε στην εθνική ομάδα της Γαλλίας με την οποία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 ως αρχηγός της. Ως προπονητής οδήγησε τη Γαλλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018.

Καριέρα σε συλλόγους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το ράγκμπι στην Μπιαρρίτς Ολιμπίκ, ο Ντεσάν ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα σε μια ερασιτεχνική ομάδα, την Αβιρόν Μπαϊοννέ όταν ήταν ακόμα μαθητής στο σχολείο. Οι ικανότητές του δεν πέρασαν απαρατήρητες από τους σκάουτερ της Ναντ, με την οποία υπέγραψε συμβόλαιο τον Απρίλιο του 1983. Ο Ντεσάν πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα στις 27 Σεπτεμβρίου του 1985.

Έχοντας μεταγραφεί στη Μαρσέιγ το 1989, ο Ντεσάν πέρασε μια σεζόν με την Μπορντό το 1990 πριν επιστρέψει στη Μασσαλία. Σ´αυτή τη δεύτερη θητεία του στη Μαρσέιγ ο Ντεσάν κατέκτησε τους πρώτους του τίτλους. Εκτός από την κατάκτηση των πρωταθλημάτων του 1991 και του 1992, ο Ντεσάν υπήρξε μέρος της ομάδας της Μαρσέιγ που αποτέλεσε την πρώτη (και μέχρι στιγμής μοναδική) γαλλική ομάδα που να έχει κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ, το 1993. Είναι ο νεαρότερος αρχηγός που έχει οδηγήσει ποτέ την ομάδα του στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ κάτι που έκανε επίσης τον συμπαίκτη του στην Εθνική Ομάδα και στη Μαρσέιγ Φαμπιάν Μπαρτέζ τον νεαρότερο τερματοφύλακα που το έχει κατακτήσει.

Το 1994, ο Ντεσάν πήγε στη Γιουβέντους, με την οποία κατέκτησε τρεις τίτλους της Σέριε Α, ένα Κύπελλο Ιταλίας, δύο Ιταλικά Σούπερ Καπ, τον δεύτερό του τίτλο στο Τσάμπιονς Λιγκ, και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο.

Μετά τη Γιουβέντους, ο Ντεσάν πέρασε μια σεζόν στην Αγγλία με την Τσέλσι, κατακτώντας το FA Cup, και σκοράροντας ένα γκολ απέναντι στη Χέρτα Βερολίνου στα πλαίσια του Τσάμπιονς Λιγκ.[3] Τελείωσε την καριέρα του ως παίκτης στην Ισπανία, περνώντας μια σεζόν με τη Βαλένθια ΚΦ, βοηθώντας την να φτάσει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2001, αλλά παρέμεινε στον πάγκο απ´όπου είδε την ήττα της ομάδας του από την Μπάγερν Μονάχου. Αποσύρθηκε τότε το καλοκαίρι του 2001, σε ηλικία μόλις 32 ετών.

Διεθνής καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λαμβάνοντας την πρώτη του διεθνή κλήση από τον Μισέλ Πλατινί το 1989 (στις 29 Απριλίου απέναντι στη Γιουγκοσλαβία), ο Ντεσάν ξεκίνησε τη διεθνή του καριέρα σε μια σκοτεινή περίοδο για τη γαλλική εθνική ομάδα καθώς απέτυχε να προκριθεί στις τελικές φάσεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 1990 και του 1994.

Όταν ο νέος προπονητής Αιμέ Ζακέ ξεκίνησε να ξαναχτίζει από την αρχή την ομάδα ενόψει του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1996, επέλεξε αρχικά ως αρχηγό τον Ερίκ Καντονά. Μετά την τιμωρία του Καντονά για έναν χρόνο τον Ιανουάριο του 1995, το χτίσιμο της ομάδας άλλαξε δραματικά, με τους βετεράνους Καντονά, Ζαν-Πιέρ Παπέν, και Νταβίντ Ζινολά να αποκλείονται προς όφελος νεαρών παικτών όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν. Ο Ντεσάν, ως ένας από τους λίγους εναπομείναντες βετεράνους στην ομάδα, επιλέχτηκε να οδηγήσει αυτό που αργότερα θα γινόταν γνωστό ως "Χρυσή Γενιά". Υπήρξε αρχηγός της Γαλλίας για πρώτη φορά το 1996 σε έναν φιλικό αγώνα απέναντι στη Γερμανία στα πλαίσια της προετοιμασίας για το Euro 96. Στη διάρκεια αυτής της διοργάνωσης, που έλαβε χώρα στην Αγγλία, οδήγησε την εθνική του ομάδα μέχρι τα ημιτελικά, τον καλύτερο αποτέλεσμά της σε μια διεθνή διοργάνωση από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986.

Το 1998, ο Ντεσάν υπήρξε αρχηγός της ομάδας της Γαλλίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 στα πάτρια εδάφη και πιο συγκεκριμένα στο Παρίσι, έχοντας βασικό ρόλο στην ομάδα. Συνεχίζοντας με την αύρα αυτού του θριάμβου, ο Ντεσάν υπήρξε επίσης αρχηγός της Γαλλίας που κατέκτησε το Euro 2000, χαρίζοντάς της τη διάκριση να αποτελεί την πρώτη εθνική ομάδα που να έχει κατακτήσει τόσο το Παγκόσμιο Κύπελλο όσο και το Euro από την εποχή που η Δυτική Γερμανία κατάφερνε αυτό το επίτευγμα το 1974. Η Γαλλία κατείχε την κορυφαία θέση στη Παγκόσμια Κατάταξη της FIFA από τη σεζόν 2001–02.

Μετά από αυτή τη διοργάνωση ο Ντεσάν ανακοίνωσε την απόσυρσή του από το διεθνές ποδόσφαιρο, πραγματοποιώντας τη δεύτερη τελευταία του συμμετοχή σε έναν εορταστικό αγώνα απέναντι σε μια Μικτή Κόσμου της FIFA τον Αύγουστο του 2000, που είχε ως αποτέλεσμα μια νίκη με 5–1 της Γαλλίας. Η οριστικά τελευταία του συμμετοχή ήταν απέναντι στην Αγγλία. Όταν αποσύρθηκε ο Ντεσάν κατείχε το ρεκόρ των περισσότερων συμμετοχών με την Εθνική Ομάδα της Γαλλίας, αν και αυτό έχει από τότε ξεπεραστεί από τον στενό του φίλο Μαρσέλ Ντεσαϊγί, τον Ζινεντίν Ζιντάν, τον Λιλιάν Τουράμ και τον Τιερί Ανρί. Στο σύνολο, ο Ντεσάν μέτρησε 103 συμμετοχές και πέτυχε τέσσερα γκολ. Ο Ντεσάν ονομάστηκε από τον Πελέ ως ένας από τους κορυφαίους 125 εν ζωή ποδοσφαιριστές τον Μάρτιο του 2004.

Ο Ντεσάν είχε κάποτε—ατυχώς—χαρακτηριστεί από τον Καντονά ως "ο νεροκουβαλητής"[4] με τον οποίο ο Καντονά εννοούσε πως ο Ντεσάν υπήρχε μόνο για να δίνει την μπάλα σε "πιο ταλαντούχους" παίκτες.

Προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μονακό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ως ποδοσφαιριστής, ασχολήθηκε με την προπονητική. Αποτέλεσε τον προπονητή της Μονακό στη γαλλική Λιγκ 1, οδηγώντας την στη κατάκτηση του γαλλικού Λιγκ Καπ τη σεζόν 2002–03 και στον πρώτο της τελικό Τσάμπιονς Λιγκ το 2004. Παραιτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2005 μετά από μία φτωχή εκίννηση στο πρωτάθλημα, και διαφωνία με τον πρόεδρο της ομάδας.

Γιουβέντους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 10 Ιουλίου 2006, ο Ντεσάν τοποθετήθηκε στη θέση του προπονητή της Γιουβέντους. Η ομάδα είχε μόλις υποβιβαστεί στη Σέριε Β μετά από το Σκάνδαλο Καλτσιόπολι.

Ο πρώτος αγώνας του Ντεσάν στον πάγκο της "Γηραιάς Κυρίας" ήταν άκρως επιτυχημένος με τη Γιουβέντους να κερδίζει την Αλεσσάντρια με 8–0. Αλλά τα φτωχά αποτελέσματα που ακολούθησαν μετά τον αποκλεισμό της Γιουβέντους στον 3ο γύρο του Κυπέλλου Ιταλίας και την ισοπαλία 1–1 με τη Ρίμινι στη πρώτη αγωνιστική της σεζόν στο πρωτάθλημα. Αλλά τα επόμενα 3 παιχνίδια στη διάρκεια των οποίων η Γιουβέντους κέρδισε τη Βιτσέτζα με 2–1, την Κροτόνε με 0–3, και τη Μόντενα με 4–0 άρχισαν να δείχνουν πως ο Ντεσάν είχε την κατάσταση υπό έλεγχο. Επίσης, ο Ντεσάν βοήθησε τη Γιουβέντους να κατακτήσει το πρώτο της τρόπαιο από τη στιγμή που υποβιβάστηκε (εξαιτίας σκανδάλου στησίματος αγώνων) το οποίο ήταν το Birra Moretti Cup στο οποίο η Γιουβέντους κέρδισε την Ίντερ με 1-0 και τη Νάπολι στη διαδικασία των πέναλτι. Οδήγησε τη Γιουβέντους στην επιστροφή της στη Σέριε Α, που επιβεβαιώθηκε στις 19 Μαΐου 2007 με μια εκτός έδρας νίκη με 5–1 απέναντι στην Αρέτζο. Στις 26 Μαΐου, αρκετά Μ.Μ.Ε. ανακοίνωσαν ότι ο Ντεσάν παραιτήθηκε από τη τεχνική ηγεσία της Γιουβέντους, μετά από αρκετές διαφωνίες πάνω στη διαχείριση του έμψυχου υλικού του συλλόγου. Αυτό πάντως διαψεύστηκε από την ίδια τη Γιουβέντους λίγες ώρες αργότερα. Αργότερα εκείνο το απόγευμα μετά τον αγώνα απέναντι στη Μάντοβα που επιβεβαίωσε και μαθηματικά την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τη Γιουβέντους, ο Ντεσάν επιβεβαίωσε στον τύπο πως όντως παραιτήθηκε. Η είδηση ανακοινώθηκε και επίσημα από τη Γιουβέντους λίγες ώρες αργότερα.

Μαρσέιγ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 5 Μαΐου 2009, ανακοινώθηκε πως ο Ντεσάν θα αναλάμβανε τη θέση του προπονητή στην Μαρσέιγ για την επόμενη σεζόν που ξεκίνησε στις 1 Ιουλίου 2009.[5] Στην πρώτη του σεζόν, την οδήγησε στον πρώτο της τίτλο στη Λιγκ 1 ύστερα από 18 χρόνια.[6]

Στις 29 Ιουνίου 2010 ο Ντεσάν υπέγραψε ανανέωση συμβολαίου που θα τον κρατήσει στη Μασσαλία μέχρι τον Ιούνιο του 2012.[7] Αποχώρησε από τη Μαρσέιγ, με τη λήξη του συμβολαίου του.

Εθνική Γαλλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λίγο καιρό αργότερα, ο Ντεσάν ανέλαβε το πόστο του ομοσπονδιακού προπονητή της Εθνικής Γαλλίας. Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2018 και έγινε μόλις ο τρίτος προπονητής που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο και ως παίκτης και ως προπονητής.[8]

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 οδήγησε τη Γαλλία ξανά στον τελικό κι έγινε μόλις ο τέταρτος προπονητής που προκρίνεται σε δύο διαδοχικούς τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου.[9]

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παίκτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μαρσέιγ
Γιουβέντους
Τσέλσι

Χώρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου Γαλλίας

Προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μονακό
Γιουβέντους
Μαρσέιγ

Προσωπικοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής το 1998[10][11]
  • Νεαρότερος σε ηλικία αρχηγός που να έχει σηκώσει το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Best French Footballers of All Time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024. 
  2. «FIFA World Cup's Greatest Ever: Top 15 French Players of All-Time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2022. 
  3. Moore, Glenn (1999-00-01). «Chelsea's big night is spoiled by Sutton». The Independent (London). http://www.independent.co.uk/sport/football-champions-league--chelseas-big-night-is-spoiled-by-sutton-1123414.html. Ανακτήθηκε στις 2009-11-06. 
  4. «Football: Deschamps: the water carrier is now Monaco's man of ideas». Independent on Sunday, The. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-09-02. https://web.archive.org/web/20130902032250/http://findarticles.com/p/articles/mi_qn4159/is_20040229/ai_n12750721. Ανακτήθηκε στις 2011-12-21. 
  5. «Didier Deschamps succèdera à Erik Gerets». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2011. 
  6. «Didier Deschamps hails Marseille's 'extraordinary' Ligue 1 title win». The Guardian (UK). 2010-05-06. http://www.guardian.co.uk/football/2010/may/06/didier-deschamps-marseille-ligue-1-title. Ανακτήθηκε στις 2010-05-06. 
  7. «Deschamps signs new Marseille deal». Ontheminute.com. 29 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2010. 
  8. «Μουντιάλ 2018: Ο Ντεσάμπ έγραψε Ιστορία -Το κατέκτησε ως παίκτης και ως προπονητής». iefimerida.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2022. 
  9. «Ντεσάν: Τέταρτος προπονητής σε δύο διαδοχικούς τελικούς Μουντιάλ - Κυνηγάει τον Πότσο». agones.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022. 
  10. «France honors World Cup winners – Government gives Legion of Honor to players, coaches». CNN/SI. 1998-09-01. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-04. https://web.archive.org/web/20110604041250/http://sportsillustrated.cnn.com/soccer/world/news/1998/09/01/france_legionhonor. Ανακτήθηκε στις 2006-07-20. 
  11. «Décret du 24 juillet 1998 portant nomination à titre exceptionnel». JORF 1998 (170): 11376. 1998-07-25. PREX9801916D. http://www.legifrance.gouv.fr/WAspad/UnTexteDeJorf?numjo=PREX9801916D. Ανακτήθηκε στις 2009-03-10. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]