Μαυρόλοφος Σερρών
Συντεταγμένες: 40°54′47″N 23°52′12″E / 40.913°N 23.87°E Για συνώνυμο οικισμό στην Ελλάδα δείτε το λήμμα Μαυρόλοφος Μαγνησίας
| Μαυρόλοφος | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κεντρικής Μακεδονίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Σερρών |
| Δήμος | Νέας Ζίχνης |
| Δημοτική Ενότητα | Νέας Ζίχνης |
| Δημοτική Κοινότητα | Μαυρόλοφου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονίας |
| Νομός | Σερρών |
| Υψόμετρο | 80 |
| Έκταση | 10,2 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Καρά-Τοπράκ |
| Ταχ. κώδικας | 62052 |
| Τηλ. κωδικός | +30 2324 |
| https://www.mavrolofos.eu/ | |
Ο Μαυρόλοφος είναι πεδινό χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών[1] σε υψόμετρο 80 μέτρα[2].
Γεωγραφία - Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μαυρόλοφος βρίσκεται στους βορειοδυτικούς πρόποδες του όρους Παγγαίο και τα νότια του κάμπου των Σερρών. Απέχει 15,5 χλμ. Ν.-ΝΑ. από τη Νέα Ζίχνη, 43 χλμ. ΝΑ. από τις Σέρρες και 44 χλμ. ΝΔ. από τη Δράμα. Είναι χωριό με αμιγώς μικρασιάτικο πληθυσμό ο οποίος έφτασε εκεί μετά από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 από την Πάρλα του Ικονίου και εγκαταστάθηκε δίπλα στο χωριό Δραβήσκος. Οι γνώμες για την ονομασία Μαυρόλοφος διίστανται. Δύο είναι οι κυρίαρχες απόψεις. Η πρώτη επικαλείται το γεγονός ότι το χώμα του λόφου ήταν σκουρόχρωμο (μαύρο χώμα = τουρκ. Kara Toprak) ενώ η δεύτερη ότι ο λόφος ήταν γεμάτος ξερά χόρτα τα οποία μετά το κάψιμο τους μαύρισαν όλο τον λόφο.
Καταγωγή και ιστορία κατοίκων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι ρίζες των κατοίκων βρίσκονται στο χωριό Πάρλα Πισιδίας Μ. Ασίας (τουρκ. Barla) που βρίσκεται σε μια πανέμορφη θέση δίπλα στη λίμνη Εγιρδίρ (Egirdir). Εκεί ασχολούνταν με το ψάρεμα αλλά κυρίως με τεχνικά επαγγέλματα όπως χτίστες, παπουτσήδες, σιδεράδες, γανωτές. Πολλοί και με το εμπόριο χρηστικών αντικειμένων όπως κουζινικών και εργαλείων. Μερικές οικογένειες παρήγαν και άρωμα από τα τριαντάφυλλα τα οποία ήταν και είναι μέχρι και σήμερα ονομαστά σε όλη την περιοχή δυτικά της λίμνης. Οι γυναίκες από την άλλη ήταν θαυμαστές υφάντριες. Η τέχνη κιόλας της ύφανσης (κυρίως ταπήτων) βρήκε θέση και στην καινούρια πατρίδα στεγαζόμενη στο ομορφότερο κτίριο του χωριού, στο «Ταπητουργείο», μετέπειτα «Κοινωνική Πρόνοια». Μετά τον διωγμό από τον Κεμάλ όλοι οι χριστιανοί κάτοικοι της Πάρλας πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι και μετά από απίστευτη ταλαιπωρία κατάφεραν και έφτασαν πεζοί μέχρι το λιμάνι της Μερσίνης (τουρκ. Mersin). Από εκεί συνωστίστηκαν όπως-όπως σε ένα καράβι που τους μετέφερε στον ελλαδικό χώρο και συγκεκριμένα στο Βόλο και από ΄κει στο Νομό Σερρών όπου και παρέμειναν. Τους παραχωρήθηκε μια έκταση σε ένα λόφο ύψους 80 μέτρα, δίπλα στο χωριό Δραβήσκος (ή Δραβίσκος). Αρχικά ζούσαν σε παράγκες ή σκηνές που τους χορηγήθηκαν από το κράτος. Τα πρόχειρα αυτά καταλύματα αντικατέστησαν έπειτα σπίτια κτισμένα από πλίνθους και πέτρες, πολλές από τις οποίες πάρθηκαν από τον γειτονικό τούρκικο και πλέον εγκαταλελειμμένο οικισμό των Ζαβαρνικίων. Σιγά-σιγά και πάντα μέσα από σκληρή δουλειά σε χωράφια κυρίως καπνού βαμβακιών και σιτηρών οι Μαυρολοφινοί, ορθοπόδησαν και δημιούργησαν ένα ισχυρό κοινωνικό ιστό σεβαστό από όλους τους ντόπιους των γύρω χωριών.
Διοικητικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως οικισμός αναφέρεται το 1920 με την ονομασία "Καρά-Τοπράκ" στο ΦΕΚ 76Α - 02/05/1927 να μετονομάζεται σε Μαυρόλοφος και να ανήκει στην τότε κοινότητα Μυρρίνης[3]. Το 1951 με το ΦΕΚ 130Α - 04/05/1951 συστάθηκε κοινότητα Μαυρολόφου με έδρα τον οικισμό, η οποία το 1997 καταργήθηκε[4]. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης αποτελεί την Τοπική Κοινότητα Μαυρόλοφου που υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Νέας Ζίχνης του Δήμου Νέας Ζίχνης και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 658 κατοίκους[5].
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 228, τομ. 21.
- ↑ «ΜΑΥΡΟΛΟΦΟΣ (Χωριό) ΣΕΡΡΕΣ - GTP». www.gtp.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Δήμων και Κοινοτήτωνwebsite=ΕΕΤΑΑ». Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2019.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10531 (σελ. 57 του pdf)
| |||||||||||||||||