Μίλγιαν Μίλγιανιτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μίλγιαν Μίλγιανιτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Миљан Миљанић (Σερβικά)
Γέννηση4  Μαΐου 1930
Μπίτολα
Θάνατος13  Ιανουαρίου 2012[1]
Βελιγράδι
Τόπος ταφήςΝέο Κοιμητήριο Βελιγραδίου
Χώρα πολιτογράφησηςΓιουγκοσλαβία
Σερβία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποδοσφαιριστής
προπονητής ποδοσφαίρου[2]
Περίοδος ακμής1951
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μίλγιαν Μίλγιανιτς (σερβικά κυριλλικά: Миљан Миљанић‎‎, 4 Μαΐου 1930 – 13 Ιανουαρίου 2012) ήταν Γιουγκοσλάβος, μετέπειτα Σέρβος, ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως αμυντικός, προπονητής και διοικητικός αξιωματικός.

Γεννημένος στη Μπίτολα, στη Μπανόβινα του Βαρδάρη του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, ο Μίλγιανιτς πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του σε αυτό που αργότερα θα γινόταν Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας εντός της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και τελικά η σημερινή Βόρεια Μακεδονία.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Μίλγιανιτς ήταν προπονητής του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου (κέρδισε 10 τρόπαια), της Ρεάλ Μαδρίτης (κέρδισε διαδοχικούς τίτλους Πριμέρα Ντιβισιόν, συμπεριλαμβανομένου ενός νταμπλ τη σεζόν 1974–75), της Βαλένθια ΚΦ (απογοητευτική περίοδος που κράτησε τρία τέταρτα της σεζόν 1982-83 όταν απολύθηκε, με την ομάδα στην 17η θέση στο πρωτάθλημα) και την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, της οποίας ήταν προπονητής στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1974 και του 1982.

Είναι εξίσου γνωστός ως ο παντοδύναμος πρόεδρος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Ο.Δ. Γιουγκοσλαβίας, μια θέση που κατείχε για χρόνια πριν φύγει το 2001.

Η επιρροή του στο παιχνίδι του ποδοσφαίρου στη Γιουγκοσλαβία είναι τεράστια καθώς μια ολόκληρη γενιά προπονητών, συμπεριλαμβανομένων των Μίροσλαβ Μπλάζεβιτς, Ίβιτσα Όσιμ, Τόζα Βεσελίνοβιτς, κ.α. ήρθαν υπό την διδασκαλία του. Εκτός από τους θαυμαστές, ο Μίλγιανιτς έχει το μερίδιο των επικριτών που θεωρούν το σήμα κατατεθέν του, η προσεκτική και αμυντική τακτική, καθώς και η εξάρτηση από μεγαλύτερους ηλικιακά παίκτες, συνέβαλαν στα κακά αποτελέσματα και το μη ελκυστικό παιχνίδι της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και του 1980.

Το 2002, για τη συνεισφορά του στο ποδόσφαιρο, ο Μίλγιανιτς έγινε ο αποδέκτης του Τάγματος Αξίας της FIFA — η υψηλότερη διάκριση που απονέμεται από τη FIFA.[3]

Πρώιμη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μίλγιανιτς γεννήθηκε το 1930 στη Μπίτολα, μια πόλη στην οποία είχε βρει δουλειά ο γεωμέτρης πατέρας του, Ακίμ Μίλγιανιτς και στην οποία μετακόμισε την οικογένεια δύο χρόνια νωρίτερα το 1928. Προηγουμένως, το 1922, ο Ακίμ είχε έρθει στο Βελιγράδι από το Μαυροβούνιο για να σπουδάσει στη Σχολή Γεωδαισίας που είχε ανοίξει πρόσφατα. Η οικογένεια αποτελούνταν επίσης από τη μητέρα Ζόρκα και δύο αδερφές.[4]

Το 1941, με τη Ναζιστική Γερμανία να εισβάλλει, να κατακτά και να διαμελίζει το Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας σε εδάφη που διοικούνταν από νεοσύστατα τοπικά συνεργαζόμενα καθεστώτα ή γειτονικά κράτη του Άξονα, οι Μίλγιανιτς αναγκάστηκαν να φύγουν από τη Μπίτολα από την κατοχική βουλγαρική δύναμη που είχε δοθεί στη Μπανόβινα του Βαρδάρη. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε για πρώτη φορά στην πόλη Γιάγκοντινα και ακολούθησε μετεγκατάσταση στο Κραγκούγιεβατς,[4] μια πόλη που συγκλονίστηκε από τη σφαγή περισσότερων από 2.700 αμάχων τον Οκτώβριο του 1941 που διέπραξε η δύναμη της Βέρμαχτ.

Το 1944, στο Κραγκούγιεβατς, ο 14χρονος Μίλγιανιτς φέρεται να εντάχθηκε στους Γιουγκοσλάβους Παρτιζάνους. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένεια μετακόμισε στο Βελιγράδι το 1946.[4]

Σταδιοδρομία ως προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Εθνική Γιουγκοσλαβίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μίλγιανιτς είχε τέσσερις θητείες ως προπονητής της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας, με την πρώτη μεταξύ 1965 και 1966. Στις επόμενες δύο (1973–74 και 1979–82), ήταν προπονητής της χώρας στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1974 και του 1982.

Μέχρι το έτος 1992, η ομάδα είχε προπονητή τον Βόσνιο Ίβιτσα Όσιμ, με τον οποίο η η Γιουγκοσλαβία είχει προκριθεί στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1992. Ωστόσο, με την οικογένειά του υπό την πολιορκία του Σεράγεβο, ο Οσίμ παραιτήθηκε στις 23 Μαΐου.[5] Για να τον αντικαταστήσει, η γιουγκοσλαβική ομοσπονδία πρόσλαβε το δίδυμο Μίλγιανιτς και Ιβάν Τσαμπρίνοβιτς, έναν Σέρβο παντρεμένο με μια μουσουλμάνα γυναίκα.[6] Μια μέρα αργότερα, ανακοινώθηκε η λίστα της ομάδας [7] Υπό τους Μίλγιανιτς και Τσαμπρίνοβιτς, η Γιουγκοσλαβία έπαιξε μόνο ένα ανεπίσημο φιλικό εναντίον του συλλόγου Φιορεντίνα, στη Φλωρεντία, με μικρή συμμετοχή θεατών και κάτω από τεράστιες διαμαρτυρίες, στις 28 Μαΐου. Ήταν γνωστή από εκείνη την ημέρα η φήμη ότι η Γιουγκοσλαβία θα αποκλειστεί από το τουρνουά λόγω των γιουγκοσλαβικών πολέμων, στην οποία ο Μίλγιανιτς, αηδιασμένος με τις ολοένα και περισσότερες ερωτήσεις για την καταγωγή των παικτών του και όχι για την αποτελεσματικότητά τους, αντέδρασε με βρεγμένα μάτια: «Δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι; Τι? Δεν μας θέλουν πια;».[6] Στις 31 Μαΐου, με την ομάδα να βρίσκεται ήδη στη Σουηδία, ο αποκλεισμός επιβεβαιώθηκε, μόλις δέκα μέρες πριν τον εναρκτήριο αγώνα.[8]

Ρεάλ Μαδρίτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η άφιξη του Μίλγιανιτς στη Ρεάλ Μαδρίτης κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου του καλοκαιριού του 1974 ήρθε μετά από μια ταραχώδη σεζόν που είδε τον διάσημο σύλλογο να κάνει μια προπονητική αλλαγή μετά από σχεδόν 14 σεζόν με τον Μιγκέλ Μουνιόθ στο τιμόνι. Ο μακροχρόνιος αντικαταστάτης του προπονητή στη μέση της σεζόν Λουίς Μολόουνι, δεν τα πήγε καλά, χάνοντας με 0–5 εντός έδρας στο Ελ Κλάσικο από την Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ τον Φεβρουάριο του 1974 και παραμένοντας βαθμολογικά κάτω από τις ευρωπαϊκές θέσεις. Αμέσως, ο εμβληματικός πρόεδρος του συλλόγου, Σαντιάγο Μπερναμπέου, ένιωσε ότι ήρθε η ώρα για μεγάλες αλλαγές, ξεκινώντας μια προσέγγιση στον προπονητή του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου, Μίλγιανιτς, ο οποίος ταυτόχρονα ήταν επικεφαλής της επιτροπής προπονητών της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας ενώ περίμενε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 στη Δυτική Γερμανία. Ο Σέρβος φέρεται να βρισκόταν στο ραντάρ της Ρεάλ για μερικά χρόνια ήδη, αλλά απέρριπτε σταθερά τις προηγούμενες προσφορές τους.[9] Αυτή τη φορά εντός εβδομάδων, τον Μάρτιο του 1974, ο Μίλγιανιτς δεσμεύτηκε σε διετές συμβόλαιο με τη Ρεάλ Μαδρίτης το καλοκαίρι του 1974 μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, μια συμφωνία που φέρεται να τον έβλεπε να λαμβάνει 150.000 δολάρια ΗΠΑ ως αποζημίωση μισθού κατά τη συμφωνημένη περίοδο.[9] Άλλοι προπονητές που ο Μπερναμπέου φέρεται να σκέφτηκε για τη θέση του προπονητή ήταν ο Ελένιο Ερέρα, στη δεύτερη προπονητική του θητεία με την Ίντερ.[9] Η είδηση της υπογραφής του αρχηγού της προπονητικής επιτροπής της Γιουγκοσλαβίας Μίλγιανιτς με τη Ρεάλ μόλις λίγους μήνες πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν έγινε ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη στη χώρα, με ορισμένα μέσα τύπου να ζητούν την απόλυσή του από την προπονητική επιτροπή της εθνικής ομάδας.[9] Θα του επιτρεπόταν να μείνει, ωστόσο, και να ηγηθεί της εθνικής ομάδας στη Δυτική Γερμανία.

Ο Μολόουνι ολοκλήρωσε την τρέχουσα σεζόν πρωταθλήματος ως προπονητής της Ρεάλ γνωρίζοντας ότι θα φύγει στο τέλος της, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Στο τέλος, οδήγησε την ομάδα στην 8η θέση του πρωταθλήματος και κέρδισε το Κύπελλο Ισπανίας με νίκη με 4–0 εναντίον της Μπαρτσελόνα. Ο Μίλγιανιτς, από την πλευρά του, οδήγησε τη Γιουγκοσλαβία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, καταφέρνοντας να προκριθεί από τον όμιλο του πρώτου γύρου πριν χάσει κάθε έναν από τους τρεις αγώνες στον όμιλο του επόμενου γύρου.

Στις 5 Ιουλίου 1974, τρεις ημέρες αφότου ολοκλήρωσε τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Δυτική Γερμανία με ήττα από τη Σουηδία, ο Μίλγιανιτς παρουσιάστηκε ως νέος προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης.[10] Η μόνη προϋπόθεση του Σέρβου ήταν σύμφωνα με πληροφορίες να του επιτραπεί να φέρει μαζί του τον συμπατριώτη Σρέτσκο Ράντισιτς ως προπονητή φυσικής κατάστασης. Ο Ράντισιτς έγινε έτσι ο πρώτος προπονητής φυσικής κατάστασης στην ιστορία του συλλόγου.[11]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μίλγιανιτς ήταν παντρεμένος με την Ολιβέρα Ρέλγιτς με την οποία απέκτησε δύο παιδιά: τον Μίλος Μίλγιανιτς και την Ζόρκα.[12]

Απεβίωσε στις 13 Ιανουαρίου 2012, σε ηλικία 81 ετών, στο Βελιγράδι της Σερβίας, αφού υπέφερε από τη Νόσο Αλτσχάιμερ για αρκετά χρόνια. Πενθόντας για την απώλεια του πρώην σπουδαίου του συλλόγου, στις 14 Ιανουαρίου, η ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης με προπονητή τον Ζοζέ Μουρίνιο έπαιξε τον εκτός έδρας αγώνα πρωταθλήματος στη ΡΚΝ Μαγιόρκα με τους παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης να φορούν μαύρα περιβραχιόνια.

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου

Ρεάλ Μαδρίτης

Ατομικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τάγμα Αξίας της FIFA (Ordre du mérite de la FIFA) : 2002[3]
  • Βραβείο Don Balón: 1976

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Miljan Miljanić dead». Ανακτήθηκε στις 28  Οκτωβρίου 2012.
  2. ↑ (πολλαπλές γλώσσες) Transfermarkt. 12054. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
  3. ↑ 3,0 3,1 FIFA fact sheet στο FIFA.com
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Mitić, Milan (9 Απριλίου 2015). «Zorka i Akim, rositelji Miljana Miljanića: Ode naš Milo u partizane sa 14 godina...». TV Novosti. http://www.yugopapir.com/2017/10/zorka-i-akim-miljanic-roditelji-miljana.html. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2017. 
  5. ↑ «Yugoslavia releva al técnico para Suecia». Mundo Deportivo (στα Ισπανικά). 24 Μαΐου 1992. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2019. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «FIRENZE, UNA FINTA AMICHEVOLE: POCA GENTE E PROTESTE». La Repubblica (στα Ισπανικά). 28 Μαΐου 1992. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2019. 
  7. ↑ «Pancev también renuncia a la Eurocopa». Mundo Deportivo (στα Ισπανικά). 25 Μαΐου 1992. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2019. 
  8. ↑ «Yugoslav athletes banned». The New York Times. 1 Ιουνίου 1992. https://www.nytimes.com/1992/06/01/sports/soccer-yugoslav-athletes-banned.html. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2019. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Krivokapić, Branko (20 November 2015). «Miljan Miljanić – trener od koga je učio Del Boske». Vijesti. https://www.vijesti.me/sport/fudbal/153934/miljan-miljanic-trener-od-koga-je-ucio-del-boske. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 
  10. ↑ «Don Santiago Bernabéu presentación Miljan Miljanic». TDP. 5 July 1974. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-04-13. https://web.archive.org/web/20220413042225/https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=JIvF1L9G9dI. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 
  11. ↑ Miljanic, el entrenador que revolucionó el Real Madrid con sus nuevos métodos;MARCA, 13 Ιανουαρίου 2012
  12. ↑ Trener tiranin? Zar vam ja zaista tako izgledam?;Start, Ιούλιος 1969

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μίλγιαν_Μίλγιανιτς&oldid=9715488"