Γεώργιος Α. Κακουλίδης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Γεώργιος Α. Κακουλίδης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γεώργιος Κακουλίδης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 10 Μαΐου 1871 Αθήνα |
| Θάνατος | 1946 Μύκονος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιώτης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Αντιναύαρχος/Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό |
| Πόλεμοι/μάχες | Μακεδονικός Αγώνας, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Ελληνοτουρκικός Πόλεμος (1897), Μικρασιατική εκστρατεία, Βαλκανικοί Πόλεμοι, Εκστρατεία της Κριμαίας και Συμμαχική κατοχή της Κωνσταντινούπολης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Κοζάνης) Υπουργός Γενικός Διοικητής Θράκης μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (Ιουνίου 1917 – Δεκέμβριος 1917) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γεώργιος Κακουλίδης (10 Μαΐου 1871 - 30 Μαΐου 1946) ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, που διετέλεσε Αντιναύαρχος και Αρχηγός του Στόλου. Έλαβε μέρος στο Μακεδονικό Αγώνα, ενώ αργότερα στράφηκε στην πολιτική.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καταγωγή και σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κακουλίδης γεννήθηκε στην Αθήνα, από οικογένεια καταγόμενη από την Κερασούντα του Πόντου.Η οικογένεια Κακουλίδη προέρχεται από το Κακούλι του Ανατολικού Πόντου. Ο παππούς του ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας, είχε διατελέσει γραμματέας του Αλεξάνδρου Υψηλάντη και ήταν το πρώτο μέλος της οικογένειας που είχε έρθει στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο. Ο πατέρας του, Αριστοτέλης Κακουλίδης, χρημάτισε εισαγγελέας επί της βασιλείας του Όθωνα.
Ο Γεώργιος Κακουλίδης σπούδασε στην Αθήνα, κι αντίθετα με τη θέληση του πατέρα του κατετάγη στο Ναυτικό. Τελειώνοντας τις σπουδές του το 1894 στη Σχολή Δοκίμων επωφελήθηκε από διάταξη που έδινε το δικαίωμα σε όποιον πρώτευε να πάρει υποτροφία για συνέχιση των σπουδών του στο εξωτερικό. Έτσι ζήτησε να υπηρετήσει στο ρωσικό θωρηκτό «Ναύαρχος Ναχίμωφ», όπου έμεινε τρία χρόνια, περιπολώντας τον Ειρηνικό Ωκεανό μεταξύ Σιβηρίας, Κίνας και Ιαπωνίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα λίγο πριν από την έναρξη του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897. Μετά το τέλος του πολέμου ξαναπήγε στη Ρωσία, παραμένοντας δύο χρόνια στη σχολή πυροβολικού στην Κροστάνδη, με μεσολάβηση της Βασίλισσας Όλγας, που ήταν ρωσικής καταγωγής. Γυρίζοντας από την Κρονστάνδη υπηρέτησε μερικά χρόνια στο Ναυτικό.
Μακεδονικός Αγώνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μάρτιο του 1904, ο υποπλοίαρχος πλέον, Κακουλίδης, μετά από πρόσκληση του πρόξενου στη Θεσσαλονίκη Λάμπρου Κορομηλά, παραιτήθηκε από το Ναυτικό και εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία. Τον Ιούνιο του 1904 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη με το ψευδώνυμο Μιχαήλ Αριστείδου. Γνώστης της τουρκικής, γαλλικής και ρωσικής γλώσσας, υποδυόταν τον αγωγιάτη για να μπορεί να ταξιδεύει στην ύπαιθρο, ή έκανε τον υπηρέτη του προξενείου[1]. Χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές από τον καπετάν Ακρίτα (Κωνσταντίνος Μαζαράκης - Αινιάν), γενικό αρχηγό των αντάρτικων ομάδων της Μακεδονίας, σε διάφορες αποστολές. Με το όνομα Δράγας έκανε τον αγωγιάτη του Γάλλου δημοσιογράφου Μισέλ Παγιαρέ (Paillares), όταν ο τελευταίος βρέθηκε στη Μακεδονία ως απεσταλμένος της εφημερίδας «Χρόνος» (Temps) του Παρισιού. Αργότερα ο δημοσιογράφος συναντήθηκε με τον Κακουλίδη, ναύαρχο πια στη Σμύρνη[1], μιας και ο ίδιος ήταν λεβαντίνος και η Σμύρνη πατρίδα του.
Επιστροφή στο Ναυτικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το Μακεδονικό Αγώνα υπηρέτησε στο Ναυτικό,έλαβε μέρος στις ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου ως ύπαρχος του θωρηκτού Ύδρα και όταν έλαβε χώρα το Κίνημα Εθνικής Αμύνης το 1916,ως Πλοίαρχος πλέον,κατέλαβε το Θωρηκτό «Ύδρα» με σκοπό να το παραδώσει στο συναρχηγό της επαναστάσεως ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη στη Θεσσαλονίκη. Ήταν ο τρίτος πιό υψηλόβαθμος αξιωματικός του Ναυτικού που συμμετείχε στο Κίνημα Εθνικής Άμυνας.Επέστρεψε από εκεί μαζί με την Κυβέρνηση των Βενιζέλου - Δαγκλή - Κουντουριώτη. Διορίστηκε αρχηγός του στόλου και στις 13 Νοεμβρίου 1918, επιβαίνων στο Θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ», μπήκε στην Κωνσταντινούπολη. Το «Αβέρωφ» αγκυροβόλησε απέναντι στο Ανάκτορο Ντολμά Μπαχτσέ όπου διέμενε ο Σουλτάνος.Στις αρχές του 1919 έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις στη Μεσημβρινή Ρωσία ως επικεφαλής της Ελληνικής Ναυτικής Μοίρας Μαύρης Θάλασσας.
Στις 12 Μαΐου 1919 παρέστη ως εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους στην κατάληψη της Σμύρνης από τον ελληνικό στρατό επιβαίνων στο Θωρηκτό «Κιλκίς». Όταν έγινε παλινόρθωση της Βασιλείας, παραιτήθηκε από το Ναυτικό και στράφηκε στην πολιτική. Από το 1923 εκλεγόταν βουλευτής κι έπειτα γερουσιαστής Κοζάνης.
Το 1929 διορίστηκε γενικός διοικητής Θράκης. Ο Δήμος Κομοτηνής έδωσε στο δρόμο επί του σιδηροδρομικού σταθμού το όνομα του αντιναυάρχου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Συλλογικό, Θεσσαλονίκη - Επιστημονική επετηρίδα του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης, τ. Γ', Θεσσαλονίκη 1992, σ. 193.
- ↑ Βιογραφικό στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, ανάκτηση 3-11-2015.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μπέλλου-Θρεψιάδη, Αντιγόνη, «Μορφές Μακεδονομάχων», σελ. 11-63, ISBN 960-7022-27-0
- Μαζαράκης-Αινιάν, Ι.Κ., «Ο Μακεδονικός Αγώνας», σελ. 103, εκδόσεις Δωδώνη, Αθήνα 1981.
- Χάρη Πάτση, «Νέα Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια», τόμος 19 σελ. 6, εκδόσεις Χάρη Πάτση Α.Ε., Αθήνα 1980.
|