Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φρεντερίκ Ζολιό-Κιουρί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φρεντερίκ Ζολιό-Κιουρί
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Frédéric Joliot-Curie (Γαλλικά)
Γέννηση19  Μαρτίου 1900[1][2][3]
16ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4][5]
Θάνατος14  Αυγούστου 1958[6][1][3]
Saint-Antoine Hospital[7]
Αιτία θανάτουηπατική νόσος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςCemetery Sceaux[8][9]
ΚατοικίαΑντονί[10]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Θρησκείααθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1][11]
ΣπουδέςΛύκειο Λακανάλ
École supérieure de physique et de chimie industrielles de la ville de Paris
Τμήμα Επιστημών του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεπιστήμονας πυρηνικής φυσικής
χημικός[12]
καθηγητής πανεπιστημίου[13]
πολιτικός
διδάσκων πανεπιστημίου
φυσικός[12]
αγωνιστής της Γαλλικής αντίστασης
ΕργοδότηςΚολλέγιο της Γαλλίας (1937–1958)[13]
Τμήμα Επιστημών του Παρισιού
Alternative Energies and Atomic Energy Commission (1945–1950)
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΓαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙρέν Ζολιό-Κιουρί (από 1926)[14]
ΤέκναΠιέρ Ζολιό
Ελέν Λανζεβέν-Ζολιό
ΣυγγενείςΜαρία Κιουρί (μητέρα της συζύγου)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαd:Q30739705 (1944–1946)
πρόεδρος (1946–1949, Société Française de Physique)
high commissioner for atomic energy (1945–1950)
docent (Τμήμα Επιστημών του Παρισιού)
καθηγητής πανεπιστημίου (1938–1957, Κολλέγιο της Γαλλίας)[13]
καθηγητής πανεπιστημίου (Τμήμα Επιστημών του Παρισιού)
ΒραβεύσειςΤαξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (19  Μαρτίου 1946)[4]
Βραβείο Νόμπελ Χημείας (1935)[15][16]
Επίτιμος καθηγητής του πανεπιστημίου της Κρακοβίας
Μετάλλιο Χιούζ (1947)[17]
Μετάλλιο Ματεούτσι (1932)[18]
Τάγμα του Σταυρού του Γκρούνβαλντ, 3η τάξη
Βραβείο Ειρήνης Στάλιν
αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (5  Σεπτεμβρίου 1946)[19]
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Μαρία Κιουρί Σκουοντόφσκα (1950)
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λοτζ
Διοικητής με Αστέρι του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας‎
Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας, 1η τάξη[20]
Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (26  Νοεμβρίου 1935)[4]
Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (18  Νοεμβρίου 1938)[4]
Μετάλλιο Μπαρνάρντ για την Αξιέπαινη Υπηρεσία προς την Επιστήμη (1940)
Πολεμικός Σταυρός 1939-1945
ΣυνεργάτηςMaurice Nahmias
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Φρεντερίκ Ζολιό-Κιουρί (γαλλ.Frédéric Joliot-Curie, 19 Μαρτίου 1900 – 14 Αυγούστου 1958) ήταν Γάλλος φυσικός και σύζυγος της Ιρέν Ζολιό-Κιουρί, μαζί με την οποία βραβεύτηκαν με το βραβείο Νόμπελ Χημείας το 1935 για την ανακάλυψη της τεχνητής ραδιενέργειας.[21][22] Αυτό κατέστησε την οικογένεια Κιουρί την οικογένεια με τους περισσότερους βραβευμένους με νόμπελ μέχρι σήμερα.[23]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στο Παρίσι, αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Βιομηχανικής Φυσικής και Χημείας της πόλης του Παρισιού.[24] Το 1925 έγινε βοηθός της Μαρί Κιουρί, στο Ινστιτούτο Ραδίου. Ερωτεύτηκε την κόρη της, Ιρέν Κιουρί, και λίγο αργότερα, το 1926, παντρεύτηκαν και άλλαξαν το όνομά τους σε Ζολιό-Κιουρί. Ύστερα από απαίτηση της Μαρίας, απέκτησε πτυχίο και διδακτορικό στην επιστήμη.

Ενώ ήταν λέκτορας στο πανεπιστήμιο του Παρισιού, συνεργάστηκε με τη σύζυγό του στην έρευνα για τη δομή του ατόμου, και συγκεκριμένα στους πυρήνες οι οποίοι είχαν συγκρουστεί με άλλα σωματίδια, το οποίο αποτελούσε σημαντικό βήμα για την ανακάλυψη του νετρονίου από τον Τζέιμς Τσάντγουικ το 1932. Το 1935, τους απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Χημείας για την ανακάλυψη της «τεχνητής ραδιενέργειας», αποτέλεσμα της δημιουργίας βραχύβιων ραδιοϊσοτόπων από τον βομβαρδισμό σταθερών νουκλίδιων όπως το βόριο, το μαγνήσιο και το αργίλιο με σωματίδια άλφα.

Ο Φρεντερίκ και η Ιρέν.

Το 1937 αποχώρησε από το Ινστιτούτο Ραδίου για να γίνει καθηγητής στο Κολέγιο της Γαλλίας, δουλεύοντας πάνω στις αλυσιδωτές αντιδράσεις και τις απαιτήσεις για την επιτυχή κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα ο οποίος θα χρησιμοποιούσε ελεγχόμενη πυρηνική σχάση για την παραγωγή ενέργειας με τη χρήση ουρανίου και βαρέος ύδατος. Ο Ζολιό-Κιουρί ήταν ένας από τους επιστήμονες που αναφέρονταν στο γράμμα του Άλμπερτ Αϊνστάιν προς τον πρόεδρο Ρούσβελτ ως ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες στις αλυσιδωτές αντιδράσεις. Ο Β΄ΠΠ όμως σταμάτησε την έρευνα του Ζολιό, όπως και τα διοικητικά του καθήκοντα μεταπολεμικά. Την εποχή της ναζιστικής εισβολής, ο Ζολιό Κιουρί είχε καταφέρει να μεταφέρει λαθραία τα έγγραφα και τα υλικά του στην Αγγλία. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, έλαβε ενεργό μέρος στην Γαλλική Αντίσταση ως μέλος του Εθνικού Μετώπου.

Μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας, υπηρέτησε ως διευθυντής του Εθνικού Γαλλικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα, και διορίστηκε από τον Σαρλ Ντε Γκωλ το 1945, πρώτος επίτροπος για την ατομική ενέργεια στη Γαλλία. Το 1948, επέβλεψε την κατασκευή του πρώτου πυρηνικού αντιδραστήρα στη Γαλλία. Ήταν αφοσιωμένος κομμουνιστής και έτσι το 1950 καθαιρέθηκε από τα καθήκοντά του, αλλά διατήρηση τη θέση καθηγητή στο Κολέγιο της Γαλλίας. Ο Ζολιό-Κιουρί ήταν ένας από τους έντεκα υπογράψαντες του μανιφέστου Ράσελ-Αϊνστάιν το 1955. Μετά το θάνατο της γυναίκας το 1956, πήρε τη θέση της ως πρόεδρος της πυρηνικής φυσικής στη Σορβόννη.

Ο Ζολιό-Κιουρί ήταν μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών και της Ακαδημίας Ιατρικής και είχε ονομαστεί διοικητής της Λεγεώνας της Τιμής. Έλαβε το βραβείο ειρήνης Στάλιν το 1951 για το έργο του ως πρόεδρος του παγκοσμίου συμβουλίου για την Ειρήνη.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 122751310. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. 19800035/290/38935. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w66q31rb. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. 195980.
  5. ↑ Archives de Paris. archives.paris.fr/arkotheque/visionneuse/visionneuse.php?arko=YTo2OntzOjQ6ImRhdGUiO3M6MTA6IjIwMjItMTEtMDMiO3M6MTA6InR5cGVfZm9uZHMiO3M6MTE6ImFya29fc2VyaWVsIjtzOjQ6InJlZjEiO2k6NDtzOjQ6InJlZjIiO2k6MjUzMzQ2O3M6MTY6InZpc2lvbm5ldXNlX2h0bWwiO2I6MTtzOjIxOiJ2aXNpb25uZXVzZV9odG1sX21vZGUiO3M6NDoicHJvZCI7fQ%3D%3D#uielem_move=-2771%2C-400&uielem_islocked=0&uielem_zoom=300&uielem_brightness=0&uielem_contrast=0&uielem_isinverted=0&uielem_rotate=F.
  6. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
  7. ↑ www.lemonde.fr/archives/article/1958/08/18/les-obseques-nationales-du-grand-savant-seront-celebrees-mardi-a-la-sorbonne_2301786_1819218.html.
  8. ↑ 8,0 8,1 38021075. Ανακτήθηκε στις 24  Μαρτίου 2021.
  9. ↑ 9,0 9,1 (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2024.
  10. ↑ Archives de Paris. archives.paris.fr/arkotheque/visionneuse/visionneuse.php?arko=YTo2OntzOjQ6ImRhdGUiO3M6MTA6IjIwMjItMTEtMDMiO3M6MTA6InR5cGVfZm9uZHMiO3M6MTE6ImFya29fc2VyaWVsIjtzOjQ6InJlZjEiO2k6NDtzOjQ6InJlZjIiO2k6MjcxOTIwO3M6MTY6InZpc2lvbm5ldXNlX2h0bWwiO2I6MTtzOjIxOiJ2aXNpb25uZXVzZV9odG1sX21vZGUiO3M6NDoicHJvZCI7fQ%3D%3D#uielem_move=-10%2C-379&uielem_islocked=0&uielem_zoom=172&uielem_brightness=0&uielem_contrast=0&uielem_isinverted=0&uielem_rotate=F.
  11. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990004068. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  12. ↑ 12,0 12,1 The Fine Art Archive. 79039. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 list of professors at Collège de France. www.college-de-france.fr/media/chaires-et-professeurs/UPL3451746530003663772_LISTE_DES_PROFESSEURS.pdf.
  14. ↑ Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2023.
  15. ↑ www.nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/1935/.
  16. ↑ www.nobelprize.org/nobel_prizes/about/amounts/.
  17. ↑ royalsociety.org/grants-schemes-awards/awards/hughes-medal/.
  18. ↑ www.accademiaxl.it/en/medaglia-matteucci/.
  19. ↑ catalogues.royalsociety.org/CalmView/Record.aspx?src=CalmView.Persons&id=NA7837&pos=1.
  20. ↑ Ανακτήθηκε στις 11  Σεπτεμβρίου 2021.
  21. ↑ Blackett, P. M. S. (1960). «Jean Frederic Joliot 1900–1958». Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society (Royal Society publishing) 6 (0): 86–105. doi:10.1098/rsbm.1960.0026. ISSN 0080-4606. 
  22. ↑ Goldsmith, Maurice (1976). Frédéric Joliot-Curie: a biography]. London: Lawrence & Wilshart. ISBN 0-85315-342-6. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2016. 
  23. ↑ «Nobel Laureates Facts: 'Family Nobel Laureates'». Nobel Foundation. 2008. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2008. 
  24. ↑ «Les ingénieurs de la 39e promotion de l'ESPCI». espci.org. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φρεντερίκ_Ζολιό-Κιουρί&oldid=10846164"