Φρεντερίκ Ζολιό-Κιουρί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Φρεντερίκ Ζολιό-Κιουρί
Joliot-Curie Harcourt 1948 3.jpg
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Frédéric Joliot-Curie (Γαλλικά)
Γέννηση19  Μαρτίου 1900[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10][11][12]
Παρίσι[13][14]
Θάνατος14  Αυγούστου 1958[15][1][3][4][5][6][7][8][9][10][11][12]
Παρίσι[16][14]
Αιτία θανάτουηπατική νόσος
Τόπος ταφήςCemetery Sceaux[17]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Θρησκείααθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[18]
ΣπουδέςΛύκειο Λακανάλ
ESPCI Paris, PSL University
Τμήμα Επιστημών του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεπιστήμονας πυρηνικής φυσικής
χημικός[19]
καθηγητής πανεπιστημίου[20]
πολιτικός
διδάσκων πανεπιστημίου
φυσικός[19]
ΕργοδότηςΚολλέγιο της Γαλλίας (1937–1958)[20]
Τμήμα Επιστημών του Παρισιού
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΓαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙρέν Ζολιό-Κιουρί (από 1926)
ΤέκναΠιέρ Ζολιό
Ελέν Λανζεβέν-Ζολιό
ΣυγγενείςΠιερ Κιουρί (πεθερός) και Μαρία Κιουρί (πεθερά)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαδιευθυντής (1944–1946, Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας)
ΒραβεύσειςΤαξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής
Βραβείο Νόμπελ Χημείας (1935)[21][22]
Επίτιμος καθηγητής του πανεπιστημίου της Κρακοβίας
Μετάλλιο Χιούζ (1947)
Μετάλλιο Ματεούτσι (1932)
3ος βαθμός του Τάγματος του Σταυρού του Γκρούνβαλντ
Βραβείο Ειρήνης Στάλιν
αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Μαρία Κιουρί Σκουοντόφσκα (1950)
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λοτζ
Διοικητής μετά Άστρου της Τάξης της Πολώνια Ρεστιτούτα
Work Flag Order, 1st class[23]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Φρεντερίκ Ζολιό-Κιουρί (Frédéric Joliot-Curie, 19 Μαρτίου 1900 – 14 Αυγούστου 1958) ήταν Γάλλος φυσικός και σύζυγος της Ιρέν Ζολιό-Κιουρί, μαζί με την οποία βραβεύτηκαν με το βραβείο Νόμπελ Χημείας το 1935 για την ανακάλυψη της τεχνητής ραδιενέργειας.[24][25] Αυτό κατέστησε την οικογένεια Κιουρί την οικογένεια με τους περισσότερους βραβευμένους με νόμπελ μέχρι σήμερα.[26]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στο Παρίσι, αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Βιομηχανικής Φυσικής και Χημείας της πόλης του Παρισιού.[27] Το 1925 έγινε βοηθός της Μαρί Κιουρί, στο Ινστιτούτο Ραδίου. Ερωτεύτηκε την κόρη της, Ιρέν Κιουρί, και λίγο αργότερα, το 1926, παντρεύτηκαν και άλλαξαν το όνομά τους σε Ζολιό-Κιουρί. Ύστερα από απαίτηση της Μαρίας, απέκτησε πτυχίο και διδακτορικό στην επιστήμη.

Ενώ ήταν λέκτορας στο πανεπιστήμιο του Παρισιού, συνεργάστηκε με τη σύζυγό του στην έρευνα για τη δομή του ατόμου, και συγκεκριμένα στους πυρήνες οι οποίοι είχαν συγκρουστεί με άλλα σωματίδια, το οποίο αποτελούσε σημαντικό βήμα για την ανακάλυψη του νετρονίου από τον Τζέιμς Τσάντγουικ το 1932. Το 1935, τους απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Χημείας για την ανακάλυψη της «τεχνητής ραδιενέργειας», αποτέλεσμα της δημιουργίας βραχύβιων ραδιοϊσοτόπων από τον βομβαρδισμό σταθερών νουκλίδιων όπως το βόριο, το μαγνήσιο και το αργίλιο με σωματίδια άλφα.

Ο Φρεντερίκ και η Ιρέν.

Το 1937 αποχώρησε από το Ινστιτούτο Ραδίου για να γίνει καθηγητής στο Κολέγιο της Γαλλίας, δουλεύοντας πάνω στις αλυσιδωτές αντιδράσεις και τις απαιτήσεις για την επιτυχή κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα ο οποίος θα χρησιμοποιούσε ελεγχόμενη πυρηνική σχάση για την παραγωγή ενέργειας με τη χρήση ουρανίου και βαρέος ύδατος. Ο Ζολιό-Κιουρί ήταν ένας από τους επιστήμονες που αναφέρονταν στο γράμμα του Άλμπερτ Αϊνστάιν προς τον πρόεδρο Ρούσβελτ ως ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες στις αλυσιδωτές αντιδράσεις. Ο Β΄ΠΠ όμως σταμάτησε την έρευνα του Ζολιό, όπως και τα διοικητικά του καθήκοντα μεταπολεμικά. Την εποχή της ναζιστικής εισβολής, ο Ζολιό Κιουρί είχε καταφέρει να μεταφέρει λαθραία τα έγγραφα και τα υλικά του στην Αγγλία. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, έλαβε ενεργό μέρος στην Γαλλική Αντίσταση ως μέλος του Εθνικού Μετώπου.

Μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας, υπηρέτησε ως διευθυντής του Εθνικού Γαλλικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα, και διορίστηκε από τον Σαρλ Ντε Γκωλ το 1945, πρώτος επίτροπος για την ατομική ενέργεια στη Γαλλία. Το 1948, επέβλεψε την κατασκευή του πρώτου πυρηνικού αντιδραστήρα στη Γαλλία. Ήταν αφοσιωμένος κομμουνιστής και έτσι το 1950 καθαιρέθηκε από τα καθήκοντά του, αλλά διατήρηση τη θέση καθηγητή στο Κολέγιο της Γαλλίας. Ο Ζολιό-Κιουρί ήταν ένας από τους έντεκα υπογράψαντες του μανιφέστου Ράσελ-Αϊνστάιν το 1955. Μετά το θάνατο της γυναίκας το 1956, πήρε τη θέση της ως πρόεδρος της πυρηνικής φυσικής στη Σορβόννη.

Ο Ζολιό-Κιουρί ήταν μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών και της Ακαδημίας Ιατρικής και είχε ονομαστεί διοικητής της Λεγεώνας της Τιμής. Έλαβε το βραβείο ειρήνης Στάλιν το 1951 για το έργο του ως πρόεδρος του παγκοσμίου συμβουλίου για την Ειρήνη.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) αρχή της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb122751310. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. 19800035/290/38935. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w66q31rb. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 (Αγγλικά) KNAW Past Members. PE00001118. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia Catalana. 0034739.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 GeneaStar. joliotf.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Roglo. p=frederic;n=joliot.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 29216.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Dalibor Brozović, Tomislav Ladan: «Hrvatska enciklopedija» (Κροατικά) Miroslav Krleža Lexicographical Institute. 1999. 29281. ISBN-13 978-953-6036-31-8. ISBN-10 953-6036-31-2.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 «Académie nationale de médecine» (Γαλλικά) 1878. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «Annuaire prosopographique : la France savante» 110939. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 (Γαλλικά) Base biographique. 8885.
  13. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  14. ↑ 14,0 14,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) The Great Russian Encyclopedia. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  15. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) The Great Russian Encyclopedia. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
  16. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  17. ↑ 17,0 17,1 38021075. Ανακτήθηκε στις 24  Μαρτίου 2021.
  18. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) αρχή της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb122751310. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  19. ↑ 19,0 19,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/79039. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  20. ↑ 20,0 20,1 list of professors at Collège de France. www.college-de-france.fr/media/chaires-et-professeurs/UPL3451746530003663772_LISTE_DES_PROFESSEURS.pdf.
  21. ↑ www.nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/1935/.
  22. ↑ www.nobelprize.org/nobel_prizes/about/amounts/.
  23. ↑ Ανακτήθηκε στις 11  Σεπτεμβρίου 2021.
  24. ↑ Blackett, P. M. S. (1960). «Jean Frederic Joliot 1900–1958». Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society (Royal Society publishing) 6 (0): 86–105. doi:10.1098/rsbm.1960.0026. ISSN 0080-4606. 
  25. ↑ Goldsmith, Maurice (1976). Frédéric Joliot-Curie: a biography]. London: Lawrence & Wilshart. ISBN 0-85315-342-6. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2016. 
  26. ↑ «Nobel Laureates Facts: 'Family Nobel Laureates'». Nobel Foundation. 2008. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2008. 
  27. ↑ «Les ingénieurs de la 39e promotion de l'ESPCI». espci.org. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φρεντερίκ_Ζολιό-Κιουρί&oldid=7834953"