Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φραγκίσκος Ζόρζι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φραγκίσκος Ζόρζι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1337[1]
Θάνατος1388
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕυφροσύνη Σομμαρίπα
ΤέκναΙάκωβος Ζόρζι
ΓονείςΝικόλαος Α΄ Ζόρζι και Γουλιέλμα Παλαβιτσίνι
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΜαρκήσιος (1345–1388, Μαρκιζάτο της Βοδονίτσας)
Θυρεός

Ο Φραγκίσκος Ζόρζι (ιταλικά : Francesco Zorzi, ελληνικά : Φραγκίσκος Γεώργιος) ήταν ενετικής καταγωγής, μαρκήσιος της Βοδονίτσας από το 1345 έως τον θάνατο του το 1388. Ήταν γιος του Νικόλαου Ζόρζι και της Γουλιέλμα Παλαβιτσίνι.

Όταν πέθανε η μητέρα του δημιουργήθηκε θέμα με την διαδοχή στο Μαρκιζάτο σχετικά με ποιος είχε δικαιώματα διαδοχής, η Μαρούλα από τον πρώτο σύζυγος της ή τα παιδιά του δεύτερου συζύγου της, τελικά δικαιώθηκε η οικογένεια Ζόρζι και ο Φραγκίσκος την διαδέχτηκε. Ήταν υποτελής του Πριγκιπάτου της Αχαΐας αλλά πλήρωνε και ετήσιο φόρο στο Δουκάτο των Αθηνών. Προσπάθησε να μείνει ανεξάρτητος από το Δουκάτο των Αθηνών και τους Καταλανούς δούκες του, πήρε μέρος στο Συμβούλιο της Θήβας την 1η Οκτωβρίου 1373.[2]

Όταν το 1373, η Μαρία της Σικελίας διαδέχτηκε τον πατέρα της, οι περισσότεροι από τους υποτελείς ηγεμόνες εναντιώθηκαν λόγω της ανασφάλειας που δημιουργούσε το νεαρό της ηλικίας της και ήταν υπέρ της διαδοχής από τον Πέτρο Δ΄ της Αραγωνίας. Ένας από τη μειοψηφία που υποστήριζε την διαδοχή της Μαρίας ήταν και ο Ζόρζι, που προτιμούσε την αποδυνάμωση του Σικελικού βασιλείου και επομένως των Καταλανων της Αθήνας στους οποίους ήταν υποτελής.[3] Αργότερα το 1380, για τον ίδιο λόγο, αφού επέτρεψε στους στρατιώτες της Εταιρείας των Ναβαρραίων να περάσουν από το κάστρο του, που βρισκόταν στο στενό των Θερμοπυλών, τους βοήθησε να επιτεθούν στο Καταλανικό, δουκάτο των Αθηνών.[4][5]

Παντρεύτηκε την Ευφροσύνη Σομμαρίπα των Κυκλάδων και μαζί της απέκτησε τον Ιάκωβο που τον διαδέχτηκε το 1338 που πέθανε. Είχε και μία κόρη που παντρεύτηκε Σέρβο άρχοντα της Θεσσαλίας.

  1. 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 23  Νοεμβρίου 2018.
  2. Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 433
  3. Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 435
  4. Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 441
  5. Setton, Kenneth M. (1975), βλ. πηγές σελ. 220