Four on the floor
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Four_to_the_floor_bass_dru.png/220px-Four_to_the_floor_bass_dru.png)
Το Four on the floor (ή τέσσερα τέταρτα) είναι ένα ρυθμικό μοτίβο που χρησιμοποιείται κυρίως στη ντίσκο και την ηλεκτρονική χορευτική μουσική.
Είναι ένας σταθερός, ομοιόμορφος ρυθμός σε μέτρο 4/4 κατά τον οποίο το μπάσο τύμπανο χτυπάται σε κάθε ρυθμό (1, 2, 3, 4) και σε ίσα χρονικά διαστήματα. Αυτό διαδόθηκε στη μουσική ντίσκο της δεκαετίας του 1970 και ο όρος « four on the floor » χρησιμοποιήθηκε ευρέως εκείνη την εποχή. O Ηρλ Γιανγκ θεωρείται πρωτοπόρος του είδους ντίσκο-ροκ ντράμ (στο "The Love I Lost" του Harold Melvin & the Blue Notes από το 1973), καθώς ήταν ο πρώτος που έκανε εκτενή και διακριτική χρήση του Hi hat καθ 'όλη τη διάρκεια μιας ηχογράφησης R&B. [1] [2]
Πολλά στυλ χορευτικής ηλεκτρονικής μουσικής χρησιμοποίησαν αυτόν το ρυθμό ως σημαντικό μέρος της ρυθμικής δομής. Μερικές φορές ο όρος χρησιμοποιείται για να αναφέρεται σε έναν ομοιόμορφο 4/4 ρυθμό σε οποιοδήποτε τύμπανο. [3]
Μια μορφή 4/4 χρησιμοποιείται επίσης στα τζαζ ντραμς. Αντί να χτυπάει η μπότα με έντονο και επομένως εύκολα ακουστικό τρόπο, χτυπάει πολύ ελαφρά (αναφέρεται ως "φτερό") έτσι ώστε ο ήχος του ντραμς να γίνεται ανεπαίσθητα αισθητός. Συνήθως, αυτό συνδυάζεται με ένα κύμβαλο και hi-hat σε συγχρονισμό. Όταν ένα έγχορδο όργανο δίνει τον ρυθμό (κιθάρα, μπάντζο), και τα τέσσερα χτυπήματα του μέτρου παίζονται με πανομοιότυπα downstrokes.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Lawrence, Tim (2003). Love saves the day: a history of American dance music culture, 1970-1979. Duke University Press. pp. 120–122. (ISBN 0-8223-3198-5)
- ↑ "Disco" on NED1, originally broadcast November 29, 2013.
- ↑ Miller, Michael. The Complete Idiot's Guide to Playing Drums, 2004. (ISBN 1-59257-162-X)