Φιλίππη της Τουλούζης
| Φιλίππη της Τουλούζης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 28 Νοεμβρίου 1118 Αββαείο του Φοντεβρώ |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Φοντεβρώ |
| Θρησκευτικό τάγμα | Order of Fontevrault |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γουλιέλμος Θ΄ της Ακουιτανίας (1094–1118)[1][2] |
| Τέκνα | Αγνή της Ακουιτανίας, βασίλισσα της Αραγωνίας[1] Γουλιέλμος Ι΄ της Ακουιτανίας[1] Ραϋμόνδος της Αντιόχειας |
| Γονείς | Γουλιέλμος Δ΄ της Τουλούζης και Emma of Mortain |
Η Φιλίππη της Τουλούζης (Philippe de Toulouse, περί το 1073 - 28 Νοεμβρίου 1118) διεκδικητής της κομητείας της Τουλούζης και δούκισσα της Ακουιτανίας με τον γάμο της με τον Γουλιέλμο Θ΄ της Ακουιτανίας ήταν κόρη και το μοναδικό παιδί του Γουλιέλμου Δ΄ κόμη της Τουλούζης και της Έμμας του Μορτέν. Σύμφωνα με την νομοθεσία της Τουλούζης αφού ο πατέρας της δεν είχε γιο διάδοχος της κομητείας θα έπρεπε να είναι η ίδια.
Παιδικά χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πατέρας της αναχώρησε για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους (1088) αφήνοντας κηδεμόνα στην κόρη του και αντιβασιλιά τον αδελφό του Ραϋμόνδο. Μερικές πληροφορίες λένε ότι πριν ο Γουλιέλμος αναχωρήσει για το προσκύνημα πάντρεψε την Φιλίππη με τον Σάντσο Ραμίρεθ της Αραγωνίας προκειμένου να την αποκληρώσει, οι πληροφορίες αμφισβητούνται επειδή ο Σάντσο Ραμίρεθ ήταν παντρεμένος την εποχή του θανάτου του (1094). [3] Τα πρώτα χρόνια της Φιλίππης παραμένουν μυστηριώδη αν δεν είχε παντρευτεί τον Σάντσο Ραμίρεθ, το βέβαιο είναι ότι διάδοχος του πατέρα της ήταν ο θείος της και τον Γουλιέλμο Θ΄ της Ακουιτανίας δεν τον είχε παντρευτεί πριν το 1094. [4] Σε περίπτωση γάμου της με τον Σάντσο Ραμίρεζ θα έχανε τα δικαιώματα της στην Τουλούζη και με τον θάνατο του Σάντσο θα μπορούσε να ξαναπαντρευτεί τον σύζυγο της επιλογής της.
Αντιβασιλεία της Ακουιτανίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο θείος της Ραϋμόνδος Δ΄ της Τουλούζης αναχώρησε για την Α΄ Σταυροφορία το φθινόπωρο του 1096 αφήνοντας να κυβερνήσει την κομητεία ο γιος του Βερτράνδος. Την άνοιξη του 1098 η Φιλίππη μαζί με τον σύζυγο της Γουλιέλμο της Ακουιτανίας βάδισαν στην Τουλούζη μετά την επιθυμία της Φιλίππης να διεκδικήσει τα δικαιώματα της και κατέλαβαν την πόλη παρά τις προειδοποιήσεις του πάπα. Την επόμενη χώρα η Φιλίππη γέννησε τον διάδοχο Γουλιέλμο ο οποίος ονομάστηκε Γουλιέλμος της Τουλούζης, ο σύζυγος της αναχώρησε για την Σταυροφορία αφήνοντας την Φιλίππη αντιβασίλισσα του Πουατού. Ήταν λάτρης του Ροβέρτου του Αρμπρισσέλ πείθοντας τον σύζυγο της να του παραχωρήσει γη στο Πουατού για να ιδρύσει εκεί θρησκευτική κοινότητα αφιερωμένη στην Παναγία, ιδρύθηκε εκεί το αβαείο του Φοντεβρώ (1100).
Όταν άκουσε ότι ο σύζυγος της υποθήκευσε την Τουλούζη με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στον ξάδελφο της Βερτράρδο προκειμένου να εξασφαλίσει τα έξοδα του για την Σταυροφορία έπεσε λιπόθυμη. Επέστρεψε στην πρωτεύουσα του Πουατιέ όπου εξακολουθούσε να κυβερνά το δουκάτο για λογαριασμό της συζύγου του την περίοδο που εκείνος απουσίαζε. Μετά την επιστροφή του Γουλιέλμου συνέχιζαν να έχουν φυσιολογική οικογενειακή συμβίωση κάνοντας άλλον έναν γιο τον Ραϋμόνδο και πέντε κόρες. Αγνόησε τις διαστροφές του συζύγου της όπως εκφράστηκαν στα τραγούδια και την ποίηση, ασχολήθηκε με την ποίηση και την διάδοση της διδασκαλίας του Ροβέρτου του Αρμπρισσέλ. Το κήρυγμα είχε πολλά στοιχεία που θεωρήθηκαν προκλητικά για την εποχή της όπως η ανωτερότητα της γυναίκας απέναντι στον άντρα, αυτό δυσαρέστησε πολλούς ευγενείς όπως και τον σύζυγο της που αποφάσισε να την χωρίσει.
Διάλυση του γάμου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τον θάνατο του Βερτράδου στην Συρία (1112) η Τουλούζη επανήλθε στον σύζυγο της (1113), κληρονόμος έγινε ο 9χρονος ετεροθαλής αδελφός της Αλφόνσος - Ιορδάνης και η Φιλίππη παρέμεινε μαζί του. Όταν επέστρεψε στο Πουατιέ (1114) ανακάλυψε ότι ο Γουλιέλμος την απατούσε με την ερωμένη του Ντέιντζερες του Σατελλερώ μέσα στα ανάκτορα, πανικόβλητη κάλεσε τους φίλους της και την εκκλησία να την βοηθήσουν αλλά βρήκε ελάχιστη ανταπόκριση. Η Φιλίππη εξοργισμένη σε μεγάλο βαθμό από τον σύζυγο της εγκατέλειψε την κομητεία και κλείστηκε σαν μοναχή στο αβαείο του Φοντεβρώ. Στο αβαείο συνάντησε την πρώτη σύζυγο του Γουλιέλμου Ερμενγάρδη του Ανζού, απέκτησαν καλές σχέσεις με κοινό στόχο τις κατηγορίες εναντίον του πρώην συζύγου της αλλά η Φιλίππη πέθανε σύντομα στις 28 Νοεμβρίου 1118 από την λύπη της. Η Ερμενγάνδη στην συνέχεια αποφάσισε να εκδικηθεί τον Γουλιέλμο Θ΄ για λογαριασμό τόσο της ίδιας όσο και της Φιλίππης.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με τον σύζυγο της Γουλιέλμο Θ΄ της Ακουιτανίας απέκτησε:
- Γουλιέλμος Ι΄ 1099-1137, δούκας της Ακουιτανίας.
- Ραϋμόνδος 1115-1149, νυμφεύτηκε την Κωνσταντία των Ωτβίλ πριγκίπισσα της Αντιόχειας.
- Αγνή π.1103-1159, παντρεύτηκε πρώτα τον Αιμερί Ε΄ υποκόμη του Θουάρ και μετά τον Ραμίρο Β΄ της Αραγωνίας.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Kindred Britain»
- ↑ p386.htm#i3860. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Szabolcs de VAJAY, "Ramire II le Moine, roi d'Aragon et Agnes de Poitou dans l'histoire et la légende", in Mélanges offerts à René Crozet, 2 vol, Poitiers, 1966, vol 2, p 727-750; and Ruth E Harvey, "The wives of the first troubadour Duke William IX of Aquitaine", in Journal of Medieval History, vol 19, 1993, p 315. Harvey states that, contrary to prior assumptions, William IX was certainly Philippa of Toulouse's only husband. Vajay states that the marriage to an unnamed king of Aragon reported by a non-contemporary chronicler is imaginary even though it has appeared broadly in modern histories, and likewise he cites J de Salarrullana de Dios, Documentos correspondientes al reinado de Sancho Ramirez, Saragossa, 1907, vol I, nr 51, p 204-207 to document that Sancho's wife Felicie was clearly still married to him just months before his death, making the marriage to Philippa several years earlier, as reported in several modern popular biographies of her granddaughter, completely unsupportable.
- ↑ Doran & Smith 2016, p. 153.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Doran, John; Smith, Damian J., eds. (2016). Pope Innocent II (1130-43): The World vs the City. Routledge.