Τομά Πικετί
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
.jpg) | |
| Γέννηση | 7 Μαΐου 1971 Κλισί, Ω-ντε-Σεν, Γαλλία |
|---|---|
| Εθνικότητα | Γαλλική |
| Ίδρυμα | Σχολή Οικονομικών του Παρισιού Σχολή Προηγμένων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες |
| Πεδίο | Δημόσια οικονομικά |
| Σπουδές | Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου Εκόλ Νορμάλ Σουπεριέρ |
| Επηρεάστηκε από | Εμάνουελ Σαέζ Σάιμον Κούζνετς Καρλ Μαρξ |
| Βραβεία | Βραβείο Ίργε Γιάνσον (2013) Βραβείο Καλύτερου Νέου Οικονομολόγου της Γαλλίας (2002) |
Ο Τομά Πικετί (Thomas Piketty), γεννημένος την 7η Μαΐου 1971 στο Κλισί (Clichy) είναι Γάλλος οικονομολόγος που στηρίζει το Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Απόφοιτος της École Normale Supérieure του Παρισιού με ειδίκευση στα ανώτερα μαθηματικά, συνέχισε τις σπουδές του στην οικονομική επιστήμη υπό την αιγίδα του DELTA, μίας κοινής ερευνητικής μονάδας των Ανώτερων Σχολών της Γαλλίας, ιδιαιτέρως της Σχολής Ανώτερων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες (EHESS). Επιβλέποντες της διδακτορικής του έρευνας ήταν ο Ροζέ Γκενερί και ο Sir Άντονυ Άτκινσον του London School of Economics.
Ξεκίνησε τη καριέρα του σε ηλικία 23 χρονών ως επίκουρος καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασσαχουσέτης (MIT) συμμετέχοντας παράλληλα στο γαλλικό Συμβούλιο Οικονομικής Ανάλυσης. Παραιτούμενος από το ΜΙΤ μόλις δύο χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, επέστρεψε στη Γαλλία για να ενταχθεί στο ερευνητικό σώμα του CNRS, έναν κρατικό οργανισμό που αποτελεί την οριζόντια υποδομή έρευνας της Γαλλίας. Επιστρέφοντας εκεί όπου ξεκίνησε τις ανώτερες σπουδές του στην οικονομική ανάλυση και μετά από διοικητικούς μετασχηματισμούς και συγχωνεύσεις που ο ίδιος πρωτοστάτησε στη πραγματοποίησή τους, έδωσε πνοή στην École d'économie de Paris, ένα τμήμα οικονομικών επιστημών στο οποίο συμμετέχουν όλοι οι μεγάλοι Γάλλοι οικονομολόγοι παγκοσμίου φήμης. Η Σχολή αυτή αποτελεί την απάντηση της Γαλλίας στη δημιουργία ενός ινστιτούτου εφάμιλλου των μεγάλων αμερικανικών πανεπιστημίων στην εξαιρετικά ανταγωνιστική περιοχή της οικονομικής ανάλυσης.
Έρευνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πικετί βασίζεται σε ιδέες της κλασικής πολιτικής οικονομίας. Η έρευνά του εστιάζεται σε διάφορα θέματα, στην ευρύτερη ερευνητική ενότητα της δημόσιας οικονομικής. Η κύρια εργασία του συνίσταται στην ανάδειξη της οικονομικής ανάλυσης και της ιστορικής εξέλιξης των ανισοτήτων.
Στο σημαντικότερο του βιβλίο ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ βασιζόμενος σε στοιχεία 250 ετών, από πολλές χώρες, ανατρέπει διάφορες θεωρίες για σταθερότητα στην διανομή του εισοδήματος, μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, (άποψη που συμμεριζόταν και ο John Maynard Keynes). Ανατρέπει και τις μελέτες του Simon Kuznets που βασιζόμενος σε χρονικά και γεωγραφικά περιορισμένα στοιχεία, είχε πιστέψει ότι η αύξηση της ανισότητας είναι μια προσωρινή αρχική φάση και διορθώνεται αργότερα. Στην περίφημη εξίσωση r>g ( η απόδοση του κεφαλαίου είναι μεγαλύτερη από τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας) ο Πικετί συνοψίζει την μακροχρόνια τάση προς μεγαλύτερη συγκέντρωση του κεφαλαίου και προς μεγαλύτερη ανισότητα. Μόνο εξωγενείς παράγοντες, όπως οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι ή η ενσυνείδητη πολιτική παρέμβαση, μπορούν να διορθώσουν αυτή την τάση.
Τον Οκτώβριο του 2021, ο Thomas Piketty δήλωσε για το χρησιμοποιούμενο νόμισμα στη γαλλόφωνη Δυτική Αφρική και στη γαλλόφωνη Κεντρική Αφρική "Για να συνεχίσετε να μιλάτε το 2021 στο CFA Franc, είναι μια μορφή ανωμαλίας". το CFA Franc είναι ένα πολύ κακόβουλο νόμισμα.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τα βιβλία Οικονομική των Ανισοτήτων και ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ έχουν μεταφραστεί από την Ελίζα Παπαδάκη και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πόλις.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Προσωπική σελίδα του Τομά Πικεττύ Αρχειοθετήθηκε 2010-06-17 στο Wayback Machine. στην Ecole normale supérieure.
- Paris School of Economics.
- The World Top Income Database
- Προσωπική σελίδα του Εμανουέλ Σαέζ, συ-συγγραφέα του Τομά Πικεττύ και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ.
- Kuznets, Simon (March 1955). «Economic Growth and Income Inequality». American Economic Review 45 (1). http://www.jstor.org/stable/1811581.
|