Σφίχα
 | |
| Προέλευση | |
|---|---|
| Άλλη ονομασία | Λαχέμ μπι ατζίν |
| Τόπος προέλευσης | Λεβάντες[1][2] |
| Περιοχή | Ιράκ, Ιορδανία, Λίβανος, Παλαιστίνη, Αίγυπτος, Συρία και Βραζιλία |
| Είδος | Επίπεδο ψωμί |
| Κύρια συστατικά | Κιμάς από αρνίσιο κρέας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Σφίχα (αραβικά: صفيحة sfīḥah) είναι πιάτο το οποίο αποτελείται από επίπεδο ψωμί μαγειρεμένο με επικάλυψη κιμά, συχνά από αρνίσιο κρέας, αρωματισμένο με κρεμμύδι, ντομάτα, κουκουνάρια και μπαχαρικά. Παραδοσιακά το συναντάμε στις κουζίνες του Λεβάντε[1] και είναι στενά συνδεδεμένο με τα πιάτα μανάκις και λαχματζούν.[2]
Το σφίχα έχει γίνει δημοφιλές στη Βραζιλία, όπου είναι γνωστό με το όνομα εσφίχα ή εσφίρα, όταν μεταφέρθηκε εκεί με τους μετανάστες από Συρία και Λίβανο.[3][4]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα επίπεδα ψωμιά είναι εμφανίζονται στις κουζίνες των περιοχών Λεβάντε και της Εύφορης Ημισελήνου από τα προϊστορικά χρόνια. Ψήνονταν σε ζεστές επιφάνειες όπως πέτρες, μεταλλικούς ταβάδες, φούρνους ταμπούν ή ταντούρ. Στον μεσαιωνικό Αραβικό κόσμο, με την ανάπτυξη των φούρνων από τούβλα, αναδύθηκε μία ποικιλία επίπεδων γεμιτσών ή με επικάλυψη ψωμιών, μεταξύ αυτών και του σφίχα, τα οποία εξαπλώθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.[2]
Στη Βραζιλία, το εσφίχα έγινε δημοφιλές στα τέλη του 20ού αιώνα κι από τότε αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά γρήγορα φαγητά.[4]
Κύρια συστατικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κάθε οικογένεια έχει τη δική της προτίμηση στο τι να προσθέσει, επιπρόσθετα από το κρέας. Στον Λίβανο, τα βασικά συστατικά είναι: κρέας, κρεμμύδια, ντομάτες, κουκουνάρια, αλάτι, πιπέρι και αρτύματα όπως κανέλα, σουμάκ ή μελάσα ροδιού. Η περιοχή της Μπάαλμπεκ είναι ιδιαίτερα γνωστή για το σφίχα της.[5] Στη Συρία,[6] στην Παλαιστίνη[7][8] και στην Ιορδανία,[9] το σφίχα παρασκευάζεται με παρόμοιο τρόπο με αρνίσιο κιμά, μαζί με βότανα και μπαχαρικά, ντομάτες, κρεμμύδια και άλλα συστατικά.
Το εσφίχα στη Βραζιλία ψήνεται στον φούρνο και τα επίπεδα ψωμάκια έχουν διάμετρο περίπου 4 ίντσες και επικαλύπτονται με κρέας[10] ή διπλώνονται σε τριγωνικό σχήμα όπως το φαταγιέρ. Η επικάλυψή τους μπορεί να περιλαμβάνει διάφορα υλικά όπως τυρί, γιαούρτι, αρνίσιο κρέας, βοδινό κρέας ή λαχανικά.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 The World's Best Street Food: Where to Find it & How to Make it. Lonely Planet. 1 Αυγούστου 2012. ISBN 978-1-74321-664-4. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Marks, Gil (17 Νοεμβρίου 2010). Encyclopedia of Jewish Food. HMH. ISBN 978-0-544-18631-6. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Como se escreve em português o nome do salgado árabe? Esfirra, esfiha, sfiha, isfirra…?». www.dicionarioegramatica.com.br (στα Πορτογαλικά). 27 Σεπτεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ 4,0 4,1 Karam, John Tofik (14 Μαρτίου 2008). Another Arabesque: Syrian-Lebanese Ethnicity in Neoliberal Brazil. Temple University Press. σελίδες 127–128. ISBN 978-1-59213-541-7. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Saleh, Nada (31 Μαρτίου 2012). New Flavours of the Lebanese Table. Random House. ISBN 978-1-4481-1876-2. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Food and cultural practices of Syrian communities in Australia» (PDF). Metro South Health. Queensland Government. 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Nasser, Christiane Dabdoub (10 Ιουλίου 2013). Classic Palestinian Cuisine. Saqi. ISBN 978-0-86356-879-4. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Joudie Kalla (3 Σεπτεμβρίου 2019). Palestine on a Plate: Memories from my mother's kitchen. White Lion Publishing. σελ. 32. ISBN 978-0-7112-4529-7. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Insight Guides (1 Φεβρουαρίου 2018). Insight Guides Jordan (Travel Guide eBook). Apa Publications (UK) Limited. ISBN 978-1-78671-396-4. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Roberts, Yara Castro (2 Μαΐου 2009). The Brazilian Table. Gibbs Smith. σελ. 186. ISBN 978-1-4236-0814-1. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2020.