Σιμόν Βουέ
| Σιμόν Βουέ | |
|---|---|
 Αυτοπροσωπογραφία (περ. 1626–1627) Μουσείο Καλών Τεχνών της Λυών | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Simon Vouet (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 9 Ιανουαρίου 1590[1][2][3] Παρίσι[4] |
| Θάνατος | 30 Ιουνίου 1649[1][5][2] Παρίσι[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[6][7] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[8][9][10] σκιτσογράφος[9] σχεδιαστής[11] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Λουδοβίκος ΙΓ΄ The Presentation in the Temple Mary Magdalene |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Virginia Vezzi (από 1626) |
| Αδέλφια | Ωμπέν Βουέ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Επίσημος ζωγράφος του βασιλιά (1627–1649) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σιμόν Βουέ (Γαλλικά: Simon Vouet, 9 Ιανουαρίου 1590 - 30 Ιουνίου 1649) ήταν Γάλλος ζωγράφος που εργάστηκε και απέκτησε φήμη στην Ιταλία πριν κληθεί από τον Λουδοβίκο ΙΓ' να υπηρετήσει ως Πρώτος ζωγράφος του βασιλιά στη Γαλλία. Ο ίδιος και οι καλλιτέχνες στο εργαστήριό του δημιούργησαν θρησκευτικούς και μυθολογικούς πίνακες, πορτρέτα, τοιχογραφίες, ταπετσαρίες και τεράστια διακοσμητικά σχέδια για τον βασιλιά και για πλούσιους προστάτες, μεταξύ των οποίων και ο καρδινάλιος Ρισελιέ.[12]
Ο Σιμόν Βουέ είναι το έμβλημα της γαλλικής μπαρόκ ζωγραφικής. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού του 17ου αιώνα, «ο Βουέ ήταν αναμφισβήτητα ο κορυφαίος καλλιτέχνης στο Παρίσι» [13] και είχε μεγάλη επιρροή στην εισαγωγή του ιταλικού μπαρόκ στιλ ζωγραφικής στη Γαλλία. Ήταν επίσης «αναμφίβολα ένας από τους καλύτερους ζωγράφους του 17ου αιώνα, ισάξιος με τον Αννίμπαλε Καρράτσι και τον Τζοβάννι Λανφράνκο». [14]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σιμόν Βουέ γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1590 στο Παρίσι. Ο πατέρας του Λωράν ήταν ζωγράφος στο Παρίσι και του δίδαξε τα βασικά της τέχνης. Ο αδελφός του Ωμπέν Βουέ ήταν επίσης ζωγράφος, όπως και η σύζυγος του Βιρτζίνια Βέτσι και πολλά μέλη της οικογένειάς του.
Άρχισε την καριέρα του ως ζωγράφος πορτρέτων. Σε ηλικία των 14 ταξίδεψε στην Αγγλία έχοντας λάβει παραγγελία για να ζωγραφίσει ένα πορτρέτο. Το 1611 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, ως μέλος της ακολουθίας του πρεσβευτή της Γαλλίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για τον ίδιο σκοπό. Από την Κωνσταντινούπολη πήγε στη Βενετία το 1612 όπου εργάσθηκε και μελέτησε πολύ, κυρίως τον Βερονέζε. Από το 1614 βρέθηκε στη Ρώμη.
Παρέμεινε στην Ιταλία μέχρι το 1627, κυρίως στη Ρώμη όπου κυριαρχούσε το μπαρόκ στιλ.Του είχε παραχωρηθεί επίδομα από τον βασιλιά της Γαλλίας και είχε πολλούς Ιταλούς προστάτες. Επισκέφτηκε επίσης άλλα μέρη της Ιταλίας: τη Βενετία, τη Μπολόνια (όπου η οικογένεια Καράτσι είχε την Ακαδημία της), τη Γένοβα (όπου, από το 1620 έως το 1622, εργάστηκε για τους πρίγκιπες Ντόρια) και τη Νάπολη.
Στη Ρώμη εργάσθηκε για τον καρδινάλιο Μπαρμπερίνι, τον μετέπειτα Πάπα Ουρβανό Η', και απέκτησε μεγάλη φήμη. Η τεράστια επιτυχία του Βουέ στη Ρώμη οδήγησε στην εκλογή του ως διευθυντή της Ακαδημίας του Αγίου Λουκά το 1624. Η πιο εξέχουσα επίσημη παραγγελία του για την ιταλική περίοδο ήταν ένα τέμπλο της βασιλικής του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη (1625–1626), που καταστράφηκε περίπου το 1725 (αν και παραμένουν τμήματα.)
Το 1627, σε απάντηση βασιλικής πρόσκλησης, ο Βουέ επέστρεψε στη Γαλλία, όπου ονομάσθηκε Πρώτος ζωγράφος του βασιλιά. Ο Λουδοβίκος ΙΓ' του ανέθεσε πορτρέτα, ταπετσαρίες τοιχογραφίες και πίνακες για το παλάτι του Λούβρου, το παλάτι του Λουξεμβούργου και το κάστρο του Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι. Το 1632, εργάστηκε για τον καρδινάλιο Ρισελιέ στο Παλαί-Ρουαγιάλ και το κάστρο του Μαλμαιζόν.
Επηρεασμένος από την τεχνοτροπία του Καραβάτζιο, άσκησε σημαντική επίδραση στη γαλλική ζωγραφική εισάγοντας στη Γαλλία την τεχνική του Καραβάτζιο, που τη βοήθησε να απομακρυνθεί από τη μανιεριστική παράδοση.
Τα πιο διάσημα έργα του είναι Η Αλληγορία του Πλούτου, το Πορτρέτο του Λουδοβίκου ΙΓ', και τα δύο στο μουσείο του Λούβρου, Ο Εσταυρωμένος στο μουσείο της Λυών και Το Μαρτύριο του Αγίου Ευσταθίου στην ομώνυμη εκκλησία του Παρισιού. [12][15]
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1626 παντρεύτηκε την Ιταλίδα Βιρτζίνια Βέτσι, «αυτοδίδακτη ζωγράφο ... γνωστή για την ομορφιά της» [16]που εμφανίζεται ως μοντέλο ως Παναγία και Αγία σε πολλές από τις θρησκευτικές παραγγελίες του Βουέ. Το ζευγάρι απέκτησε πέντε παιδιά. Η Βιρτζίνια Βουέ πέθανε στη Γαλλία το 1638. Δύο χρόνια αργότερα ο Βουέ παντρεύτηκε μια Γαλλίδα χήρα, τη Ραντεγκόντ Μπερανζέ, με την οποία απέκτησε τρία ακόμη παιδιά.
Μαθητές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σιμόν Βουέ είχε γύρω στους σαράντα μαθητευόμενους ζωγράφους, μεταξύ των οποίων οι:
- Τομά Μπλανσέ (1614-1689)
- Βαλεντέν ντε Μπουλόνι (1591-1632),
- Μισέλ Κορνέιγ ο Πρεσβύτερος (1601-1664)
- Νικολά Σαπερόν (1612-1656),
- Μισέλ Ντορινί (1616-1665),
- Σαρλ Λε Μπρεν (1619-1690),
- Εστάς Λε Συέρ (1616-1655),
- Πιέρ Μινιάρ (1612-1695),
- Κλωντ Μελάν (1598-1688),
- Αντρέ Λε Νοτρ (1613-1670)
Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Ο Εσταυρωμένος (1636–1637), Μουσείο Καλών Τεχνών της Λυών -
Η Αλληγορία του Πλούτου (π. 1635–1640), Λούβρο -
Αγία Αικατερίνη, Εθνικό Μουσείο Δυτικής Τέχνης, Τόκιο -
Μαρία Μαγδαληνή (1614–1615), Παλάτσο ντελ Κουιρινάλε, Ρώμη -
Εραστές (1614–1618), Μουσείο Πούσκιν, Μόσχα -
Αγία Αγνή (π. 1615), Ώστιν (Τέξας) -
Το αταίριαστο ζευγάρι (Ματαιοδοξία) (π. 1621), Εθνικό Μουσείο της Βαρσοβίας -
Η Σοφονίσβη παίρνει το κύπελο με το δηλητήριο (1623), Πινακοθήκη των Παλαιών Δασκάλων -
Πορτρέτο του Λουδοβίκου ΙΓ' (1643), Λούβρο -
Γκωσέ Ε΄ του Σατιγιόν (1632 - 1635), Λούβρο -
Οι Μούσες Ουρανία και Καλλιόπη (1634), Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσινγκτον -
Ο Άγιος Λουδοβίκος λαμβάνει το ακάνθινο στέμμα από τα χέρια του Ιησού (1639), Παρίσι, στην εκκλησία του Αγίου Παύλου-Αγίου Λουδοβίκου -
Ουράνια Φιλανθρωπία, 1640, Λούβρο -
Η μάντισσα (1930), Εθνική Πινακοθήκη του Καναδά -
Αφροδίτη και Άδωνις (1642), Λούβρο -
Πορτρέτο του αδελφού του Ωμπέν Βουέ (1620) Μουσείο Ρεατύ στην Αρλ
.jpg)
_n01.jpg)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb119677550. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00192921. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w67d3fz6. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb119677550. - ↑ «Simon Vouet». (Ολλανδικά) RKDartists. 81985.
- ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016. kulturnav
.org /142f4f8a-c921-4274-a3cc-8bee65406afc. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2016. - ↑ LIBRIS. 7 Ιανουαρίου 2013. libris
.kb .se /katalogisering /nl037q761npgxcv. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018. - ↑ www
.nga .gov /collection /artist-info .1959 .html. - ↑ 9,0 9,1 BeWeB. 1474. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /58940. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ vocab
.getty .edu /page /ulan /500029258. - ↑ 12,0 12,1 Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, τομ. 15,σελ. 166
- ↑ Posner, Donald. "The Paintings of Simon Vouet " (book review), The Art Bulletin, Vol. 45, No. 3 (Sept., 1963), pp. 286–291.
- ↑ Rosenberg, Pierre."Musée du Louvre, Cabinet des Dessins, Inventaire général des dessins, École française, Dessins de Simon Vouet 1590–1649 by Barbara Brejon de Lavergnée" (book review). Master Drawings, Vol. 25, No. 4 (Winter, 1987), p. 414.
- ↑ . «art.rmngp.fr/en/library/artworks/simon-vouet_saint-eustache-et-sa-famille-porte-au-ciel-dit-aussi-l-apotheose-de-saint-eustache-et-de-sa-famille_huile-sur-toile».
- ↑ Crelly, William R. The Paintings of Simon Vouet. Yale University Press, 1962.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Simon Vouet στο Wikimedia Commons