Εθνική Πινακοθήκη του Καναδά
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση.
Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο. |
 | |
| Ιστότοπος | www.gallery.ca |
|---|---|
Εθνική Πινακοθήκη του Καναδάς (γαλλικά: Musée des beaux-arts du Canada) — που βρίσκεται στην πρωτεύουσα της Οτάβα, Οντάριο, είναι η πρώτη γκαλερί τέχνης του Καναδάς[1].
Η Γκαλερί στεγάζεται τώρα σε ένα κτίριο από γυαλί και γρανίτη στο Σαςςεξ κίνησης με αξιοσημείωτη θέα στα κτίρια του Κοινοβουλίου του Καναδά στο λόφο. Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον Μοσέ Σαφντί και άνοιξε το 1988[2]. Ο πρώην σκηνοθέτης της Γκαλερί, Σαζερλανδ , επιλέχθηκε ειδικά από τον πρωθυπουργό Πιέρ Τρουντό, για να επιβλέψει την κατασκευή της εθνικής γκαλερί και μουσεία[3].
Ο Mαρκ Mαέρ ονομάστηκε διευθυντής του μουσείου, διαδέχοντας τον Пιέρ Τεβρε , στις 19 Ιανουαρίου 2009[4].
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Γκαλερί δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1880 από τον Γενικό Κυβερνήτη του Καναδάς, Τζον Κάμπελ, τον 9ο Δούκα της Aργίλ και το 1882 μετακόμισε στο πρώτο του σπίτι στο λόφος στο ίδιο κτήριο με το Ανώτατο Δικαστήριο[2].
Το 2000, το Βασιλικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής του Καναδάς επέλεξε την Εθνική Πινακοθήκη ως ένα από τα 500 καλύτερα κτίρια που παράγονται στον Καναδάς κατά την τελευταία χιλιετία[5].
Συλλογή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Gallery έχει μια μεγάλη και ποικίλη συλλογή έργων ζωγραφικής, σχεδίων, γλυπτών και φωτογραφιών. Παρόλο που επικεντρώνεται στην καναδική τέχνη, κατέχει έργα πολλών γνωστών Αμερικανών και Ευρωπαίων καλλιτεχνών. Έχει μια ισχυρή συλλογή σύγχρονης τέχνης με μερικά από τα πιο διάσημα έργα του Άντυ Γουόρχολ[6].
Στοά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μουσείο χαρακτηρίζει καναδική, εγγενή και ξυλογλυπτική τέχνη, αμερικανική και ευρωπαϊκή ζωγραφική, γλυπτική, εκτυπώσεις και σχέδια, σύγχρονη και σύγχρονη τέχνη και φωτογραφίες. Το μεγαλύτερο έργο στην Πινακοθήκη είναι το σύνολο του εσωτερικού του παρεκκλησίου της οδού κουρτίνα, το οποίο αποτέλεσε μέρος της Μονής της Παναγίας της Ιερής Καρδιάς.[7] Οι εσωτερικές διακοσμήσεις του παρεκκλησίου της οδού κουρτίνα σχεδιάστηκαν από τον Γιώργος το 1887. Μετά το μοναστήρι κατεδαφίστηκε το 1972, το παρεκκλήσι αποσυναρμολογήθηκε, αποθηκεύτηκε και ανακατασκευάστηκε μέσα στο γκαλερί ως έργο τέχνης το 1988.
Αναγέννηση και Μανιερισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Ιερόνυμος Μποσχ, Ο πειρασμός του Αγίου Αντωνίου, 1501–50. -
Χανς Μπάλντουνγκ Γκριν, η Εύα, το φίδι, και ο θάνατος, γ. 1510–15. -
-
Kοκκινοχρυσός, Δανίελ, 1545. -
-
Eλ Гρεκo, Ο Άγιος Φραγκίσκος και ο αδελφός Λέων διαλογίζονται για το θάνατο, γ. 1600–05.
,_Daniele_Barbaro,_1545._National_Gallery_of_Canada.jpg)
Μπαρόκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Peter Paul Rubens, The Entombment, c. 1612–15. -
Rembrandt, Heroine from the Old Testament, 1632–33.
Ρομαντισμός, αρχές 19ου αιώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Benjamin West, Death of General Wolfe, 1770. -
Caspar David Friedrich, Boy Sleeping on a Grave, c. 1801–03. -
J. M. W. Turner, Shoeburyness Fishermen Hailing a Whitstable Hoy, c. 1809. -
Eugène Delacroix, The Barque of Dante, c. 1820. -
Francisco Goya, Holy Week in Spain in Times Past, c. 1825.
19ος αιώνας, μετα-ιμπρεσιονισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Honoré Daumier, The Third-Class Carriage, 1863–65. -
Odilon Redon, The Raven, 1882. -
Paul Gauguin, The Quarries of Le Chou near Pontoise, 1882. -
Vincent van Gogh, Iris, 1890. -
-
Paul Cézanne, Forest, c. 1902–04.
.jpg)
20ος αιώνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Gustav Klimt, Hope I, 1903. -
Tom Thomson, Northern River, 1914–15 -
Tom Thomson, Spring Ice, 1915–16 -
Tom Thomson, The Jack Pine, 1916–17. -
J. E. H. MacDonald, The Tangled Garden, 1916 -
-
David Milne, Vimy Ridge from Souchez, Estaminet among the Ruins, 1919. -
Franklin Carmichael, The Upper Ottawa, near Mattawa, 1924. -
Bill Vazan, Black Nest, 1989–91. -
Louise Bourgeois, Maman, 1999.
- Auguste Rodin, Age of Bronze, 1875–1876, cast in 1901.
- M. C. Escher, Stars, 1948.
- Barnett Newman, Voice of Fire, 1967.
Συνεταιρισμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μουσείο είναι συνδεδεμένο με: Σύλλογος Μουσεία του Καναδά, Οντάριο Ένωση γκαλερί τέχνης, Δίκτυο Πληροφοριών για την Κληρονομιά του Καναδά, και Εικονικό Μουσείο του Καναδά.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ The Canadian Encyclopedia Αρχειοθετήθηκε 2009-02-13 στο Wayback Machine.
- ↑ 2,0 2,1 National Gallery of Canada – 1980 Αρχειοθετήθηκε 2010-09-19 στο Wayback Machine.
- ↑ «Concordia university to award five honorary degrees at five ceremonies for 3300 graduating students». Concordia University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ "Mayer confirmed as gallery director" Αρχειοθετήθηκε 2008-12-15 στο Wayback Machine., The Globe and Mail, 8 December 2008.
- ↑ Cook, Marcia (11 May 2000). «Cultural consequence». Ottawa Citizen (Canwest). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 May 2010. https://web.archive.org/web/20100530090211/http://www.ty-a.ca/Citizen/top500.htm. Ανακτήθηκε στις 2009-10-11.
- ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2007.
- ↑ Pound, Richard W. (2005). 'Fitzhenry and Whiteside Book of Canadian Facts and Dates'. Fitzhenry and Whiteside.
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ord, Douglas (2003), The National Gallery of Canada: ideas, art, architecture, McGill-Queen's University Press, ISBN 0-7735-2509-2, https://books.google.com/books?id=lIUPghtfGyIC&lpg=PP1&dq=National%20Gallery%20of%20Canada&pg=PP9#v=onepage&q&f=true
- Robert Fulford, "Turning the absurd into an art form: Canada's National Gallery has a history filled with bizarre decisions," National Post, 9 September 2003, https://web.archive.org/web/20160616160759/http://www.robertfulford.com/2003-09-09-gallery.html
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|