Σέρτζιο Πανούντσιο
| Σέρτζιο Πανούντσιο | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Sergio Panunzio (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 20 Ιουλίου 1886[1] Μολφέττα |
| Θάνατος | 8 Οκτωβρίου 1944[1] Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιταλίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[2] |
| Εκπαίδευση | laurea |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Νάπολης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός επιστήμονας φιλόσοφος πολιτικός διδάσκων πανεπιστημίου[3] νομικός[3] δημοσιογράφος[3] |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Περούτζια |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικό Φασιστικό Κόμμα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1924–1929)[4] μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1929–1934)[4] μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1934–1939)[4] Σύμβουλος του Εμπορικού Επιμελητηρίου (1939–1943)[4] |
Ο Σέρτζιο Πανούντσιο (Sergio Panunzio, 20 Ιουλίου 1886 – 8 Οκτωβρίου 1944) ήταν Ιταλός θεωρητικός του εθνικοσυνδικαλισμού. Κατά τη δεκαετία του 1920 αναδείχθηκε σε σημαντικό θεωρητικό του ιταλικού φασισμού.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σέρτζιο Πανούντσιο γεννήθηκε στη Μολφέττα της νότιας Ιταλίας, από γονείς μεγαλοαστούς, τον Βίτο Πανούντσιο και την Τζουζεππίνα (το γένος Πόλι). Μάλιστα η οικογένειά του ήταν μία από τις γνωστότερες στην πόλη.[5]. Ξεκίνησε νωρίς την ενασχόλησή του με την πολιτική, συνδεόμενος με συνδικαλιστικούς κύκλους το 1902. Στη συνέχεια πήρε δύο πτυχία από το Πανεπιστήμιο της Νάπολης, νομικής το 1908 και φιλοσοφίας το 1911.
Το 1928 ο Πανούντσιο τοποθετήθηκε επικεφαλής της Φασιστικής Σχολής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια.
Κατά τον Πανούντσιο, ο συνδικαλισμός συνιστά την ιστορική ανάπτυξη του μαρξισμού. Υπέδειξε τους Ζωρζ Σορέλ και Φραντσέσκο Σαβέριο Μερλίνο ως αναθεωρητές των ιδεών του Μαρξ, ώστε αυτές να προσαρμοσθούν στη νέα εποχή. Λέγεται ότι ο Πανούντσιο υπήρξε η αιχμή του ρεβιζιονισμού εκείνου που οδήγησε πολλούς συνδικαλιστές, μέσα από τον οικονομικό παρεμβατισμό στον κορπορατισμό. Υποστηρίχθηκε επίσης ότι «χάρισε στη δικτατορία του Μουσολίνι έναν μανδύα επαναστατικής νομιμοποίησης».[6]
Ο Πανούντσιο επέκρινε το σοβιετικό κράτος ως μια «δικτατορία επί του προλεταριάτου» και όχι «του προλεταριάτου». Αναφέρεται επίσης ότι δήλωσε: «η Μόσχα υποκλίνεται ενώπιον του φωτός που εκπορεύεται από τη Ρώμη. Η Κομμουνιστική Διεθνής δεν ομιλεί πλέον στο πνεύμα - είναι νεκρά.»
Από την άλλη, ο Πανούντσιο αντιτάχθηκε στην αντισημιτική εκστρατεία του 1938. Ισχυρός υποστηρικτής του κράτους για το κράτος, είχε μια μακρόχρονη ακαδημαϊκή αντιπαράθεση με τον κορπορατιστή Carlo Costamagna (1881-1965) σχετικά με τον ρόλο του φασισμού.[7]
Ο Σέρτζιο Πανούντσιο πέθανε στη μόλις απελευθερωθείσα Ρώμη, σε ηλικία 58 ετών.
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- La Persistenza del Diritto (Discutendo di Sindacalismo e di Anarchismo) [= Η επιμονή της Δεξιάς (Μια συζήτηση για τον συνδικαλισμό και τον αναρχισμό)], Casa Editrice Abruzzese, Pescara 1909
- Diritto, forza e violenza; lineamenti di una teoria della violenza. Con prefazione di R. Mondolfo, Cappelli, Μπολόνια 1921
- Italo Balbo, Imperia, Μιλάνο 1923
- Stato nazionale e sindacati, Imperia, Μιλάνο 1924
- Che cos' è il fascismo, εκδ. Alpes, Μιλάνο 1924
- Lo stato fascista, Cappelli (editore), Μπολόνια 1925
- Il sentimento dello stato, Libreria del Littorio, Ρώμη 1929
- Il diritto sindacale e corporativo (programma, concetto, metodo), έκδ. «La Nuova Italia», Perugia-Βενετία 1930
- Popolo, nazione, stato (esame giuridico) «La Nuova Italia», Φλωρεντία 1933
- I sindacati e l'organizzazione economica dell'impero, Istituto poligrafico dello stato, Libreria, Ρώμη 1938
- Sulla natura giuridica dell'impero italiano d'Etiopia, Istituto poligrafico dello stato, Libreria, Ρώμη 1938
- L'organizzazione sindacale e l'economia dell'impero, Istituto poligrafico dello stato, Libreria, Ρώμη 1939
- La Camera dei fasci e delle corporazioni, Stabilimento arti grafiche Trinacria, Ρώμη 1939
- Teoria generale dello stato fascista 2η έκδ. (επαυξημένη και επικαιροποιημένη), CEDAM (Casa editrice dott. A. Milani), Πάδοβα 1939
- Teoria generale dello stato fascista, 2η έκδ, CEDAM, Πάδοβα 1939
- Spagna nazionalsindacalista (Milano, Bietti, 1942)
- Motivi e metodo della codificazione fascista, εκδ. A. Giuffrè, Μιλάνο 1943
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12086990t. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12086990t. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub20221146614. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 (Ιταλικά) storia.camera.it. sergio-panunzio-18860724. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2019.
- ↑ Εισαγωγή του Francesco Perfetti στο έργο του Panunzio Il fondamento giuridico del fascismo, Bonacci, Ρώμη 1987, σσ. 7-133
- ↑ Clarke, Jay. «Fascism and Bolshevis». History of Modern Italy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2005. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2006. (από το Internet Archive, 15 Μαρτίου 2005)
- ↑ Philip Rees: Biographical Dictionary of the Extreme Right Since 1890, Simon & Schuster 1990, σελ. 68
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Rees, Philip (επιμ.), επιμ. (1991). Biographical Dictionary of the Extreme Right Since 1890. ISBN 0-13-089301-3.
- Griffin, Roger (επιμ.), επιμ. (1995). Fascism. Oxford University Press. ISBN 0-19-289249-5.
- Roth, Jack Joseph (1980). The Cult of Violence: Sorel and the Sorelians
. ISBN 0-520-03772-3. - Gregor, Anthony James (1979). Young Mussolini and the Intellectual Origins of Fascism. Berkeley: University of California Press. ISBN 0-520-03799-5.
