Ροζάλμπα Καρριέρα

Ροζάλμπα Καρριέρα
	Αυτοπροσωπογραφία με πορτραίτο της αδελφής της, 1709 ή 1715, Φλωρεντία, Ουφίτσι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Rosalba Carriera (Ιταλικά)
Γέννηση	7 Οκτωβρίου 1675; Βενετία
Θάνατος	15 Απριλίου 1757; Βενετία
Κατοικία	Βενετία (1675–1716); Παρίσι (1716–1721)
Χώρα πολιτογράφησης	Βενετική Δημοκρατία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιταλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ζωγράφος; σκιτσογράφος; σχεδιαστής; καλλιτέχνιδα
Συγγενείς	Giovanni Antonio Pellegrini (κουνιάδος)
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Η Ροζάλμπα Καρριέρα (ιταλ. Rosalba Carriera, 12 Ιανουαρίου 1673 - 15 Απριλίου 1757) ήταν Ιταλίδα ζωγράφος. Συνετέλεσε στη προώθηση της τεχνικής του παστέλ στην προσωπογραφία και έγινε μια από τις διασημότερες ζωγράφους του 18ου αιώνα.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1675 στην Βενετία και ήταν κόρη του Αντρέα Καρριέρα, δικηγόρου, και της Άλμπα Φορέστι, υφάντρας και δαντελοποιού.

Άρχισε την καλλιτεχνική της σταδιοδρομία σχεδιάζοντας πατρόν για δαντέλες μαζί με τη μητέρα της και τις αδελφές της, Τζοβάννα (1675 - 1737) και Άντζελα (1677 - 1760). Συνέχισε με μινιατούρες πάνω σε κουτιά ταμπάκου και εξελίχθηκε σε ονομαστότατη προσωπογράφο της τεχνικής του παστέλ. Η επιτυχία της ήταν εντυπωσιακή. Όσοι αριστοκράτες επισκέπτονταν την Βενετία (συμπεριλαμβανομένων και βασιλέων) επεδίωκαν να τους κάνει το πορτραίτο.

Στο Παρίσι (1721), στην Βιέννη (1730) και σε διάφορα ιταλικά κράτη, έγινε ενθουσιωδώς δεκτή και οι παραγγελίες προσωπογραφιών ήταν εκατοντάδες. Ο Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αγόρασε 150 πίνακές της και η αυτοκράτειρα Ελισάβετ Χριστίνα έπαιρνε μαθήματα ζωγραφικής από την Καρριέρα.

Μετά τον θάνατο της αδελφής και βοηθού της Τζοβάννα (1737), η ζωγράφος περιέπεσε σε κατάθλιψη και το 1749 η όρασή της χειροτέρευε. Μετά από δύο ανεπιτυχείς επεμβάσεις για καταρράκτη, έχασε εντελώς την οράσή της. Πέθανε το 1757 σε ηλικία 84 ετών στο Ντορσοντούρο της Βενετίας.

Η Καρριέρα έστρεψε τον Μωρίς Κεντέν ντε Λα Τουρ προς το παστέλ κατά την παραμονή της στο Παρίσι, και επηρέασε σημαντικά τις γυναίκες ζωγράφους των ερχόμενων χρόνων. Η φήμη της όμως ακολούθησε την παρακμή του ροκοκό. Τα έργα της, από τεχνικής απόψεως άψογα, θεωρούνται σήμερα μάλλον ανούσια. ^[14]

Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αντουάν Βαττώ, 1721, Κρατικό Μουσείο Λουίτζι Μπάιλο, Τρεβίζο.
Άνοιξη, 1725, Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη.
Προσωπογραφία νεαρού, 1726, Πινακοθήκη της Ακαδημίας, Βενετία.
Η Φελιτσιτά Σαρτόρι με τούρκικη φορεσιά, 1728-1741, Γκαλερί Ουφίτσι, Φλωρεντία.
Κατερίνα Σαγκρέντο Μπαρμπαρίγκο, πριν το 1741.
Αυτοπροσωπογραφία, 1746, Πινακοθήκη της Ακαδημίας, Βενετία.
Ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ ως δελφίνος, 1750, Μουσείο Καλών Τεχνών, Βοστώνη.