Πωλ Πελισόν

Πωλ Πελισόν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	30  Οκτωβρίου 1624 Μπεζιέ
Θάνατος	7  Φεβρουαρίου 1693 Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Τουλούζ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας ιστορικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	34η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (1653–1693)

Ο Πωλ Πελισόν (Paul Pellisson, 30 Οκτωβρίου 1624 – 7 Φεβρουαρίου 1693) ήταν Γάλλος συγγραφέας, ακαδημαϊκός και ιστοριογράφος.

Βιογραφία

Γεννήθηκε σε μια προτεσταντική οικογένεια, σπούδασε νομικά στην Τουλούζη και έκανε την άσκησή του στην πόλη Καστρ.  Παρουσιάστηκε στα μέλη της Γαλλικής Ακαδημίας με συστατικές επιστολές του Βαλεντέν Κοράρ (Valentin Conrart, 1603-1675) και άρχισε να γράφει το πρώτο ιστορικό έργο, την Ιστορία της γαλλικής Ακαδημίας από την ίδρυση της μέχρι το 1652 (Histoire de l’Académie française depuis son établissement jusqu’en 1652). Όταν τη διάβασαν οι Ακαδημαϊκοί αποφάσισαν να του χορηγήσουν το δικαίωμα – μοναδικό στην ιστορία της Ακαδημίας – να παρίσταται στις συνεδρίες της, με όλα τα δικαιώματα ενός ακαδημαϊκού εν αναμονή της εκλογής του στην επόμενη κενή θέση, γεγονός που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 1653. Έξι χρόνια αργότερα, η αποτυχία των προσπαθειών του κατά του διορισμού στη Γαλλική Ακαδημία του μεγαλύτερου αδελφού του Νικολά Μπουαλώ, που είχε επικρίνει τη φίλη του Πελισόν Μαντλέν ντε Σκυντερύ, τον έκανε να σταματήσει να πηγαίνει στην Ακαδημία και επέστρεψε μόνο μετά το θάνατο του Ζιλ Μπουαλώ..

Γραμματέας του Νικολά Φουκέ, υπουργού Οικονομικών του Λουδοβίκου ΙΔ΄, φυλακίστηκε στη Βαστίλη το 1661 όταν ο κύριός του έπεσε σε δυσμένεια. Παρέμεινε φυλακισμένος για τέσσερα χρόνια, καθώς αρνήθηκε να αποκηρύξει τον Φουκέ, και έγραψε ένα Λόγο στο βασιλιά, από έναν από τους πιστούς του σχετικά με τη δίκη του κ. Φουκέ, (Discours au roi, par un de ses fidèles sujets sur le procès de M. de Fouquet) και στη συνέχεια μια Δεύτερη υπεράσπιση του κ. Φουκέ (Seconde défense de M. Fouquet).

Ελευθερώθηκε το 1666 και έγινε επίσημος ιστοριογράφος του βασιλιά και με την ιδιότητα αυτή έγραψε ένα αποσπασματικό Ιστορικό του Λουδοβίκου ΙΔ΄ που κάλυπτε τα έτη 1660 έως 1670. Το 1670 μεταστράφηκε στον καθολικισμό και έλαβε πλούσιες εκκλησιαστικές απολαβές.

Εμφανίζεται στα μυθιστορήματα της στενής του φίλης Μαντάμ ντε Σκυντερί με τη μορφή του Herminius και του Acante. Ήταν, επίσης, φίλος με τον εξάδελφο και αλληλογράφο της Μαντάμ ντε Σεβινιέ, τον ντε Μπυσύ-Ραμπυτέν, που είπε γι 'αυτόν ότι ήταν ένα ωραίο πνεύμα αλλά ακόμη περισσότερο πληρούσε τα κριτήρια του "έντιμου και ευγενικού ανθρώπου" (encore plus honnête homme que bel esprit). Ο Βολταίρος τον περιέγραψε σαν " μέτριο ποιητή αλλά άνθρωπο εξαιρετικά μορφωμένο και πολύ εύγλωττο. "

Μελετώντας τον Ζαν Σερμόν (Jean Sirmond, 1589-1649), συγγραφέα, ιστοριογράφο του Λουδοβίκου ΙΓ΄, άρχισε να "αγαπά με πάθος" η γαλλική γλώσσα και να πιστεύει ότι "με το πνεύμα, το χρόνο και την εργασία, θα μπορούσαν να την καταστήσουν ικανή για τα πάντα."

Έργα

Ο Πελισόν έγραψε στίχους που μελοποιήθηκαν από διάφορους συνθέτες της εποχής : Bertrand de Bacilly, Michel Lambert, Sébastien Le Camus, Jean-Baptiste Lully, Louis Mollier. Είναι συγκεντρωμένοι στις Συλλογές από τους πιο όμορφους στίχους  τραγουδιών (Recueils des plus beaux vers mis en chant). Επίσης στη Συλλογή αβρών κομματιών σε πρόζα και στίχο, (Recueil de pièces galantes, en prose et en vers, de Mme la Ctesse de La Suze et de M. Pélisson ) Διαθέσιμα στα Gallica.

Αναπαραστάσεις στον κινηματογράφο

• Στην μίνι-σειρά σε πέντε μέρη Ερωτευμένος ντ'Αρτανιάν (D'Artagnian amoureux, 1977) του Yannick Andréi.