Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πρόγραμμα Εκπαιδευτή Τακτικών Μαχητών του Ναυτικού των ΗΠΑ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το σήμα που απονέμεται στους απόφοιτους του προγράμματος TOPGUN

Το Πρόγραμμα Εκπαιδευτών Τακτικών Μαχητών του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών (πρόγραμμα SFTI), πιο ευρέως γνωστό ως TOPGUN, διδάσκει τακτικές και τεχνικές μάχης σε επιλεγμένους αεροπόρους και αξιωματικούς πτήσης του ναυτικού, οι οποίοι επιστρέφουν στις μονάδες λειτουργίας τους ως υποκατάστατοι εκπαιδευτές. Ξεκίνησε ως Σχολή Μαχητών Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών, που ιδρύθηκε στις 3 Μαρτίου 1969, στον πρώην Ναυτικό Αεροσταθμό Μίραμαρ στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας.[1][2] Από το 1996, η σχολή συγχωνεύτηκε στο Ναυτικό Αεροπορικό Σταθμό Φάλον της Νεβάδας.[3]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προέλευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1968, ο Αρχηγός Ναυτικών Επιχειρήσεων (CNO) ναύαρχος Τόμας Χίνμαν Μούρερ διέταξε τον πλοίαρχο Φρανκ Αόλτ να ερευνήσει τις αστοχίες των αμερικανικών πυραύλων αέρος-αέρος που χρησιμοποιούνται σε μάχες στους ουρανούς πάνω από το Βόρειο Βιετνάμ.[1][4] Η Επιχείρηση Ρόλιν Θάντερ, η οποία διήρκεσε από τις 2 Μαρτίου 1965 έως την 1η Νοεμβρίου 1968, είχε τελικά σχεδόν 1.000 απώλειες αεροσκαφών των ΗΠΑ σε περίπου ένα εκατομμύριο εξόδους.[1] Η Ρόλιν Θάντερ έγινε η δοκιμή Ρόρσαχ για το Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία, η οποία έβγαλε σχεδόν αντίθετα συμπεράσματα.[1]

Σχολή Μαχητών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σχολή Μαχητών Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών ιδρύθηκε στις 3 Μαρτίου 1969, στο Ναυτικό Αεροπορικό Σταθμό Μίραμαρ στην Καλιφόρνια. Τοποθετημένο υπό τον έλεγχο των VF-121 "Pacemakers", μιας μονάδας Replacement Air Group (RAG) εξοπλισμένη με F-4 Phantom, η νέα σχολή έλαβε σχετικά περιορισμένη χρηματοδότηση και πόρους. Το επιτελείο του αποτελούνταν από οκτώ εκπαιδευτές F-4 Phantom II από το VF-121 και έναν αξιωματικό πληροφοριών που επιλέχτηκε από τον πρώτο αξιωματικό της σχολής, τον υποπλοίαρχο Dan Pedersen.[1] Μαζί, οι αεροπόροι των F-4 Darrell Gary, Mel Holmes, Jim Laing, John Nash, Jim Ruliffson, Jerry Sawatzky, JC Smith, Steve Smith, καθώς και ο Wayne Hildebrand, ένας αξιωματικός ναυτικών πληροφοριών, κατασκεύασαν από την αρχή το αναλυτικό πρόγραμμα της Σχολής Ναυτικών. Για να υποστηρίξουν τις δραστηριότητές τους, δανείστηκαν αεροσκάφη από τη μητρική της μονάδα και άλλες μονάδες που βασίζονται στο Μίραμαρ, όπως η σύνθετη μοίρα VC-7 και η Μοίρα Μαχητών VF-126. Η πρώτη έδρα της σχολής στο Μίραμαρ ήταν σε ένα τρέιλερ.[5]

Σύμφωνα με το ιστορικό διοίκησης του 1973 της Σχολής Όπλων Μαχητών του Ναυτικού, σκοπός της μονάδας ήταν να «εκπαιδεύσει πληρώματα αεροπορίας μαχητικών σε μεταπτυχιακό επίπεδο σε όλες τις πτυχές των οπλικών συστημάτων μαχητικών, συμπεριλαμβανομένων τακτικών, τεχνικών, διαδικασιών και δόγματος. Χρησιμεύει στη δημιουργία ενός πυρήνα από εξαιρετικά καταρτισμένα πληρώματα μαχητικών για την κατασκευή, καθοδήγηση και βελτίωση των κύκλων εκπαίδευσης όπλων και των επακόλουθων επιδόσεων του πληρώματος αεροσκαφών. Αυτή η επιλεγμένη ομάδα ενεργεί ως οι πιο επιχειρησιακά προσανατολισμένοι ειδικοί όπλων της κοινότητας F-4. Οι προσπάθειες του TOPGUN είναι αφιερωμένες στα επαγγελματικά πληρώματα μαχητικών του Πολεμικού Ναυτικού, στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.»[6]

Οι υψηλά καταρτισμένοι εκπαιδευτές ήταν βασικό στοιχείο της επιτυχίας του TOPGUN. Οι μέτριοι εκπαιδευτές δεν μπορούν να κρατήσουν την προσοχή των ταλαντούχων μαθητών. Οι εκπαιδευτές του TOPGUN ήταν γνώστες τακτικών μαχητικών που είχαν ανατεθεί σε έναν ή περισσότερους συγκεκριμένους τομείς εξειδίκευσης, όπως ένα συγκεκριμένο όπλο ή μια τακτική. Κάθε εκπαιδευτής έπρεπε να γίνει ειδικός σε αποτελεσματικές τεχνικές εκπαίδευσης. Όλες οι διαλέξεις δόθηκαν χωρίς σημειώσεις αφού εξεταζόταν από ένα διαβόητο "φορέα δολοφονιών" αξιολογητών που θα επισήμαναν ασάφειες ή λανθασμένες έννοιες στο προσχέδιο της παρουσίασης. Το πρόγραμμα σπουδών βρισκόταν σε μια συνεχή κατάσταση ροής με βάση τις κριτικές και την ενσωμάτωση αναπτυξιακών τακτικών για τη χρήση νέων συστημάτων για την καταπολέμηση των αναδυόμενων απειλών. Οι εκπαιδευτές συχνά περνούσαν το πρώτο τους έτος στο προσωπικό μαθαίνοντας να είναι ένα αποτελεσματικό μέρος του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος.[7]

Εκτός από την ικανότητα ελιγμών, η γνώση των οπλικών συστημάτων αναγνωρίστηκε ως σημαντική. Η γνώση του συστήματος όπλων προσδιορίστηκε ως κοινό νήμα μεταξύ του 4 τοις εκατό των πιλότων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που αντιπροσώπευαν το 40 τοις εκατό των εχθρικών αεροσκαφών που καταστράφηκαν. Η πολυπλοκότητα των σύγχρονων οπλικών συστημάτων απαιτεί προσεκτική μελέτη για την επίτευξη σχεδιαστικών δυνατοτήτων.[7]

Ο Βρετανός συγγραφέας Ρόουλαντ Γουάιτ ισχυρίστηκε ότι η πρώιμη σχολή επηρεάστηκε από μια ομάδα δώδεκα εκπαιδευτών πτήσεων από τον βρετανικό εναέριο βραχίονα στόλου που είχαν ανατεθεί στη Μίραμαρ ως πιλότοι ανταλλαγής και υπηρέτησαν ως εκπαιδευτές στο VF-121.[8][9] Στη βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph, δήλωσε σε έναν τίτλο του 2009, "Η αμερικάνικη TOPGUN σχολή δημιουργήθηκε από τους βρετανούς".[10] Ωστόσο, οι Βρετανοί πιλότοι του ναυτικού που αναφέρονται στο άρθρο επιβεβαίωσαν ότι ο ισχυρισμός ήταν ψευδής και ότι δεν είχαν κανένα ρόλο στη δημιουργία του προγράμματος και δεν είχαν πρόσβαση στα διαβαθμισμένα προγράμματα στα οποία συμμετείχαν οι εκπαιδευτές TOPGUN για να το βελτιώσουν.[11] Ένα προηγούμενο πρόγραμμα εκπαίδευσης μάχης αέρος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, οι Μονάδες Air Gunnery του Στόλου των ΗΠΑ ή FAGU, παρείχαν εκπαίδευση αεροπορικής μάχης για Ναυτικούς αεροπόρους από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 έως το 1960. Αλλά μια αλλαγή, που προκλήθηκε από την πρόοδο στην τεχνολογία ελέγχου πυραύλων, ραντάρ και πυρός, συνέβαλε στην πεποίθηση ότι η εποχή της κλασικής αερομαχίας είχε τελειώσει, οδηγώντας στην αποσύνθεσή της και σε σοβαρή πτώση της ικανότητας μάχης στον αέρα στις ΗΠΑ, που φάνηκε κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ.[12][13] Οι πιλότοι που ήταν μέρος του αρχικού κλιμακίου των εκπαιδευτών στο TOPGUN είχαν εμπειρία ως φοιτητές από την FAGU.[13]

Αεροσκάφος της Μονάδας Air Gunnery του στόλου των ΗΠΑ από τη Ναυτική Αεροπορική Εγκατάσταση Ελ Σέντρο στα τέλη της δεκαετίας του 1950

Κατά τη διάρκεια της διακοπής της εκστρατείας βομβαρδισμών κατά του Βόρειου Βιετνάμ (σε ισχύ από το 1968 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1970), το TOPGUN καθιερώθηκε ως κέντρο αριστείας στο δόγμα των μαχητικών, τις τακτικές και την εκπαίδευση. Μέχρι να ξαναρχίσει η εναέρια δραστηριότητα πάνω από τον Βορρά, οι περισσότερες μοίρες του Πολεμικού Ναυτικού είχαν πτυχιούχο TOPGUN. Σύμφωνα με το USN, τα αποτελέσματα ήταν δραματικά. Η αναλογία καταρρίψεων προς απώλειες του Ναυτικού έναντι των MiG της Πολεμικής Αεροπορίας του Βορείου Βιετνάμ (NVAF) εκτινάχθηκε από 2.42:1 σε 12.5:1,[7] ενώ η Πολεμική Αεροπορία, η οποία δεν είχε εφαρμόσει παρόμοιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, είδε στην πραγματικότητα την αναλογία να επιδεινώνετε για ένα διάστημα μετά την επανέναρξη των βομβαρδισμών, σύμφωνα με το The Transformation of American Airpower του Benjamin Lambeth. Στις 28 Μαρτίου 1970, ο υπολοχαγός Jerry Beaulier, απόφοιτος της πρώτης τάξης του TOPGUN, σημείωσε την πρώτη κατάρριψη ενός βορειοβιετναμέζικου MiG από τον Σεπτέμβριο του 1968.

Στη κουλτούρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το TOPGUN εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην οθόνη στην ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1980 The Final Countdown, στην οποία πρωταγωνιστούσαν ο Κέρκ Ντάγκλας και ο Martin Sheen.[14]

Η σχολή έγινε γνωστή από την ταινία του 1986 Top Gun με πρωταγωνιστή τον Τομ Κρουζ.[15] Σύμφωνα με τον πρώην εκπαιδευτή του TOPGUN, Guy Snodgrass, η αναφορά στην ταινία Top Gun ενώ βρίσκεστε στη σχολή ακολουθεί άμεσα πρόστιμο 5$ σε μετρητά.[16]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Michel, Marshall L. III (2007). Clashes; Air Combat Over North Vietnam 1965–1972. Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-519-6. 
  • Dave Parsons and Derek Nelson (1993). Bandits – History of American Adversarial Aircraft, Motorbooks International.
  • Dean Garner (1992). TOPGUN Miramar, Osprey Publishing, London, ;(ISBN 978-1-85532-246-2)
  • George Hall (1986). TOPGUN – The Navy's Fighter Weapons School, Presidio Press.
  • Lou Drendel (revised 1984) ...And Kill MiGs!, Squadron/Signal Publications
  • Dan Pedersen (2019). Topgun: An American Story. Hachette Books, New York. (ISBN 978-0316416269)ISBN 978-0316416269
  • Brad Elward (2020). TOPGUN: The US Navy Fighter Weapons School: Fifty Years of Excellence. Schiffer Publishing (ISBN 978-0764360145)
  • Brad Elward (2021). TOPGUN: The Legacy: The Complete History of TOPGUN and Its Impact on Tactical Aviation (704 pages) Schiffer Publishing (ISBN 978-0764362545)
  • Robert K. Wilcox (2005-reissue)Scream of Eagles, Pocketstar (ISBN 0-471-52641-X)
  • NFWS & NSAWC
  • Dave "Bio" Baranek (2010). "Topgun Days", Skyhorse Publishing. [1] (ISBN 978-1-61608-005-1)ISBN 978-1-61608-005-1

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Michel 2007
  2. ↑ Senior Chief Deputy Stuart H. Swett (5 Ιουλίου 1994). «Resolution Number R-284202» (PDF) (στα Αγγλικά). San Diego City Council. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 11 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2018. [...] on March 1, 1943, the area near Miramar Naval Air Station was commissioned the Marine Corps Air Base, Kearney Mesa, San Diego. 
  3. ↑ Perry, Tony (1 June 1996). «San Diego bids farewell to Top Guns». Eugene Register-Guard. {Los Angeles Times}: σελ. 3A. https://news.google.com/newspapers?id=60hWAAAAIBAJ&pg=6597%2C14162. 
  4. ↑ Linder, Bruce (2001). San Diego's Navy. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. σελ. 156. ISBN 1-55750-531-4. 
  5. ↑ Pedersen, Topgun: An American Story, p. 110
  6. ↑ Navy Fighter Weapons School, 1973 Command History, Naval Air Station Miramar, March 1, 1974
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Winnefeld, James A. (1986). «Topgun Getting it Right». Proceedings (United States Naval Institute) 112 (10): 141–146. https://archive.org/details/sim_united-states-naval-institute-proceedings_1986-10_112_10/page/141. 
  8. ↑ «Top Gun Heroes Based on Brit Flying Aces». Sky News. 25 March 2009. http://news.sky.com/skynews/Home/UK-News/Top-Gun-Movie-Starriing-Tom-Cruise-Was-Inspired-By-An-Elite-Group-Of-British-Pilots-Says-Historian/Article/200903415247993?lpos=UK_News_First_UK_News_Feature_Teaser_Region_0&lid=ARTICLE_15247993_Top_Gun_Movie_Starriing_Tom_Cruise_Was_Inspired_By_An_Elite_Group_Of_British_Pilots_Says_Historian.  Retrieved on 25 March 2009.
  9. ↑ «Top Gun's British inspiration». BBC Today. 24 March 2009. http://news.bbc.co.uk/today/hi/today/newsid_7960000/7960753.stm.  Retrieved on 25 March 2009.
  10. ↑ «American Top Gun fighter pilot academy set up by British». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220112/https://www.telegraph.co.uk/news/uknews/defence/5032158/American-Top-Gun-fighter-pilot-academy-set-up-by-British.html. 
  11. ↑ Pedersen, Topgun: An American Story, p. 234
  12. ↑ Fleet Air Gunnery Unit (FAGU) | A-4 Skyhawk Association Αρχειοθετήθηκε 2011-07-24 στο Wayback Machine.. A4skyhawk.org. Retrieved on 24 May 2014.
  13. ↑ 13,0 13,1 Robert K. Wilcox. Scream of Eagles. (ISBN 0-7434-9724-4)
  14. ↑ Blakemore, Erin (26 Μαΐου 2022). «'Top Gun' Is Back. But Is the Elite Navy Fighter Pilot School Really Like the Movies?» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2022. 
  15. ↑ Waxman, Olivia B. «The Real Military Program That Inspired Top Gun Just Turned 50. Here's How Being a Navy Pilot Has Changed Since Then» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2022. 
  16. ↑ Pickrell, Ryan (16 Σεπτεμβρίου 2020). «Former US Navy fighter pilot explains why TOPGUN fines aviators $5 each time they quote the iconic 1986 film 'Top Gun' starring Tom Cruise». Business Insider. https://www.businessinsider.com/why-navy-topgun-school-fines-people-for-top-gun-quotes-2020-9. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πρόγραμμα_Εκπαιδευτή_Τακτικών_Μαχητών_του_Ναυτικού_των_ΗΠΑ&oldid=10621115"