Πρίμησι Αχαΐας
Συντεταγμένες: 38°1′12″N 22°8′5″E / 38.02000°N 22.13472°E
| Πρίμησι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Καλαβρύτων |
| Δημοτική Ενότητα | Καλαβρύτων |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοποννήσου |
| Νομός | Αχαΐας |
Το Πρίμησι[1] (ή Προμήσι[2] ή Πεμήσι[3]) υπήρξε βραχύβιος, εγκαταλελειμμένος πλέον, οικισμός του Νομού Αχαΐας. Η γεωγραφική περιοχή στην οποία βρισκόταν εντοπίζεται σήμερα στα όρια των Τοπικών κοινοτήτων Άνω Λουσών και Καλαβρύτων του "Καλλικρατικού" Δήμου Καλαβρύτων[4].
Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Πρίμησι βρίσκεται στις δυτικές υπώρειες του βουνού "Τρεμουλάς", κοντά στην βόρεια/ανατολική όχθη του χειμάρρου Κερασιές ή "Ρέμα της Κερασιάς"[5], ο οποίος χύνεται στον Βουραϊκό, σε περιοχή αμέσως μετά τα Καλάβρυτα, παραπλεύρως του επαρχιακού δρόμου που οδηγεί προς τα Βαλβούσια, το Χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων κ.λπ.[6] Στην περιοχή υπάρχει η ομώνυμη πηγή με συνεχόμενη ροή[7], από την οποία πήρε το όνομά του ο οικισμός, καθώς και το ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου το οποίο βρίσκεται σε μικρό λόφο-απόληξη του βουνού Βελιάς[8].
Σήμερα, στην περιοχή του οικισμού, έχουν χτιστεί ορισμένες εξοχικές κατοικίες και ένα εστιατόριο που λειτουργεί τους χειμερινούς μήνες, προς εξυπηρέτηση των επισκεπτών του Χιονοδρομικού κέντρου των Καλαβρύτων.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά ως οικισμός το 1897 και προσαρτήθηκε στον τότε Δήμο Καλαβρύτων του τότε Νομού Αχαιοήλιδος· το 1912 υπήχθη στην τότε Κοινότητα Καλαβρύτων ενώ καταργήθηκε ως οικισμός το 1920[9]. Κατά την απογραφή του 1896 είχε 8 κατοίκους ενώ σε αυτήν του 1907 είχε 6 κατοίκους[10][11]. Πλέον η ονομασία αυτή απαντά μόνο ως τοπωνύμιο[12], στον χώρο όπου βρισκόταν ο οικισμός, παραλλαγή του οποίου είναι και το "Μπρίσοβο"[6][13].
Στην περιοχή, όπου βρισκόταν ο οικισμός, έχουν έρθει στο φως αρχαιολογικά κατάλοιπα· από αυτό το σημείο θεωρείται ότι περνούσε ο αρχαίος δρόμος που οδηγούσε από την Κύναιθα στους Λουσούς ενώ η πηγή της περιοχής εικάζεται ότι ήταν η αρχή του υδραγωγείου της αρχαίας Κύναιθας[14].
Παραπομπές και υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Η γραφή της ονομασίας απαντάει και ως Πρίμισι. Βλ. Αλεξοπούλου 2009, σελ. 73, 84, 156· Λουλούδης 2010, σελ. 515.
- ↑ Με αυτήν την ονομασία αναφέρεται στην απογραφή του 1896.
- ↑ Λουλούδης 2010, σελ. 514.
- ↑ Για τα ακριβή διοικητικά όρια στην περιοχή βλ. χάρτη της περιοχής στην ιστοσελίδα openstreetmap.org. Ανακτήθηκε: 06/05/2017.
- ↑ Αλεξοπούλου 2009, σελ. 156, 157.
- ↑ 6,0 6,1 Χάρτης της περιοχής Αρχειοθετήθηκε 2019-10-11 στο Wayback Machine., topoguide.gr. Ανακτήθηκε: 06/05/2017.
- ↑ Αλεξοπούλου 2009, σελ. 157.
- ↑ Αλεξοπούλου 2009, σελ. 156.
- ↑ Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Προμησίου Αχαΐας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 06/05/2017.
- ↑ Λουλούδης 2010, σελ. 513.
- ↑ Στην απογραφή του 1896 αναφέρονται 6 άνδρες και 2 γυναίκες ενώ σε αυτήν του 1907 αναφέρονται 4 και 2 αντίστοιχα. Βλ. Ψηφιακή βιβλιοθήκη της Ε.Σ.Υ.Ε./ΕΛ.ΣΤΑΤ., dlib.statistics.gr. Ανακτήθηκε: 06/05/2017.
- ↑ Λουλούδης 2010, σελ. 515.
- ↑ Βλ. αναφορές: Αλεξοπούλου 2009, σελ. 51, 73, 84, 141, 146, 156, 382, 384, 368, 397, 400, 448-9, 481, 506, 637, 1043.
- ↑ Αλεξοπούλου 2009, σελ. 156-158.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αλεξοπούλου, Γεωργία (2009). Συμβολή στην αρχαιολογία και τοπογραφία της Αζανίας (Βόρειας Αρκαδίας) επαρχία Καλαβρύτων. Πάτρα: Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. σελ. 156-158. doi:10.12681/eadd/27848.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Προμησίου Αχαΐας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 06/05/2017.