Παύλος Μπακογιάννης

Παύλος Μπακογιάννης
Παύλος Μπακογιάννης
Βουλευτής Ευρυτανίας του Ελληνικού Κοινοβουλίου
	Περίοδος; 18 Ιουνίου 1989 – 26 Σεπτεμβρίου 1989
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	10 Φεβρουαρίου 1935, Βελωτά Ευρυτανίας
Θάνατος	26 Σεπτεμβρίου 1989 (54 ετών); Αθήνα, Ελλάδα
Εθνότητα	Έλληνας
Υπηκοότητα	Ελληνική
Πολιτικό κόμμα	Νέα Δημοκρατία
Σύζυγος	Ντόρα Μητσοτάκη (ν. 1974)
Παιδιά	Κώστας Μπακογιάννης ; Αλεξία Μπακογιάννη
Σπουδές	Πάντειο Πανεπιστήμιο; Πανεπιστήμιο της Κωνσταντίας
Επάγγελμα	Δημοσιογράφος
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Ελλήνων
	δεδομένα

Ο Παύλος Μπακογιάννης (Βελωτά Ευρυτανίας, 10 Φεβρουαρίου 1935 – Αθήνα, 26 Σεπτεμβρίου 1989) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος με αντιστασιακή δράση κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, πολιτικός και εκλεγμένος βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στην εκλογική περιφέρεια Ευρυτανίας, ο οποίος δολοφονήθηκε από την τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη.^[1]^[2]

Βιογραφία

Ο Παύλος Μπακογιάννης γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1935 στα Βελωτά της Ευρυτανίας. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του παπα-Κώστα και της Ειρήνης Μπακογιάννη. Γυμνάσιο πήγε στο Θέρμο Τριχωνίδας, για ένα χρόνο στο Καρπενήσι (1950) και το τελείωσε στην Πάτρα στο Β' Γυμνάσιο Πατρών. Σπούδασε Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, παίρνοντας πτυχίο Πολιτικής Οικονομίας και Πολιτικών Επιστημών των Πανεπιστημίων Μονάχου, Τύμπιγκεν και Κωνσταντίας (Konstanz), στο Πανεπιστήμιο της οποίας ανακηρύχθηκε κατόπιν Διδάκτωρ των Κοινωνικών Επιστημών. Δίδαξε Πολιτικές Επιστήμες και Δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του ΄60 και για 10 περίπου χρόνια διηύθυνε το ελληνόφωνο πρόγραμμα της ραδιοφωνίας της Βαυαρίας.

Ήταν διευθυντής του ελληνικού προγράμματος της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, όταν έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Από τη θέση αυτή αντιτάχθηκε στο δικτατορικό καθεστώς και έκανε εκπομπές με σχόλια και ειδήσεις που αναμεταδίδονταν και από την Deutsche Welle και πολύ γρήγορα έγιναν σημείο αναφοράς του αντιδικτατορικού αγώνα.

Στο Μόναχο γνώρισε τη Ντόρα Μητσοτάκη, κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η οποία σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης και την οποία και παντρεύτηκε το 1974. Μαζί της απέκτησε δύο παιδιά, την Αλεξία και τον Κώστα.

Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, το 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα. Εργάσθηκε στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» και το 1982 ανέλαβε εκδότης - διευθυντής του εβδομαδιαίου περιοδικού «ΕΝΑ» ως το Φεβρουάριο του 1985. Από το Νοέμβριο του 1985 μέχρι το Σεπτέμβριο του 1989 διετέλεσε πολιτικός σύμβουλος του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωσταντίνου Μητσοτάκη. Τον Ιούνιο του 1989 εκλέχθηκε βουλευτής της μονοεδρικής περιφέρειας Ευρυτανίας. Ακολούθησε η Κυβέρνηση Τζαννετάκη, στο σχηματισμό της οποίας έλαβε ενεργό ρόλο, ως διαπραγματευτής μεταξύ του κόμματός του και του Συνασπισμού.

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ανάπτυξη της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Ευρυτανίας. Το πρώτο του μάλιστα βιβλίο είχε τίτλο: "Η Ευρυτανία και οι οικονομικές της δυνατότητες" (Αθήνα, 1960). Κατήρτησε ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης της περιοχής, το οποίο υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως πολιτικός θεωρούνταν ήπιος και συναινετικός. Θεωρούσε επιβεβλημένη την υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών, την επούλωση των πληγών του Εμφυλίου και του Διχασμού και την Εθνική Συμφιλίωση. Στα πλαίσια αυτής του της πεποίθησης εργάστηκε για την επιτυχία του πρωτοποριακού, για την εποχή, εγχειρήματος συγκυβέρνησης Αριστεράς και Δεξιάς. Για τους ίδιους λόγους ήταν εισηγητής, εκ μέρους της Ν.Δ., του νομοσχεδίου για την απάλειψη των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου που υπερψηφίστηκε και έγινε Νόμος το καλοκαίρι του 1989.

Δολοφονία

Η τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη δολοφόνησε τον Μπακογιάννη το πρωί της Τρίτης 26ης Σεπτεμβρίου 1989 στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου 35 στην Αθήνα, όπου στεγαζόταν το γραφείο του.^[3] Οι δράστες τον περίμεναν στις σκάλες που οδηγούσαν στο υπόγειο. Όταν εμφανίστηκε τον πυροβόλησαν πέντε φορές και τράπηκαν σε φυγή με το κλεμμένο αυτοκίνητο που το παράτησαν στην οδό Λέοντα Σγουρού 11. Ο σοφέρ άκουσε τους πυροβολισμούς, είδε τον Μπακογιάννη αιμόφυρτο στο πάτωμα και τον μετέφερε στις 08:20 το πρωί στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός όπου οι γιατροί προχώρησαν άμεσα σε διασωλήνωση της τραχείας από το Αναισθησιολογικο Τμήμα και εντός 10 λεπτών από την άφιξη χειρουργήθηκε, ωστόσο κατέληξε λίγη ώρα αργότερα^[4]^[5].

Η 17Ν έγραψε στην προκήρυξη της εκτός των άλλων «Αποφασίσαμε λοιπόν να εκτελέσουμε τον απατεώνα και ληστή του λαού Μπακογιάννη. Ο κύριος αυτός είναι υπεύθυνος όχι μόνο γιατί έκλεψε τα πρώτα 60 εκατομμύρια του ιδρυτικού κεφαλαίου της Γραμμής, αλλά και για τις εκατοντάδες εκατομμύρια που είτε έκλεψε μαζί με τον συνεργάτη του Κοσκωτά για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Γραμμής, αλλά και για την αγορά μέσω της Γραμμής της Τράπεζας Κρήτης». ^[6]

Η δολοφονία του συγκλόνισε την πολιτική επικαιρότητα εκείνων των ημερών, η οποία μονοπωλούνταν από έναρξη της διαδικασίας για την παραπομπή των πολιτικών του σκανδάλου Κοσκωτά.^[7] Την ημέρα που δολοφονήθηκε συνέπεσε να εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση η χρηματοδότηση του προγράμματος για την Ευρυτανία, που ο ίδιος είχε καταρτίσει.

Ο Μπακογιάννης κηδεύτηκε στο Καρπενήσι στις 29 Σεπτεμβρίου παρουσία πολύ κόσμου, που φώναζαν συνθήματα κατά της τρομοκρατίας. Στο Καρπενήσι οι αρχές της πόλης τον τίμησαν δημιουργώντας το ομώνυμο πάρκο, όπου έχει στηθεί ο ανδριάντας του, και δίνοντας το όνομά του σε κεντρικό δρόμο της πόλης.^[8]

Παραπομπές

↑ in.gr (17 Δεκεμβρίου 2003). «Η απόφαση του δικαστηρίου επί των ποινών στην υπόθεση της 17Ν». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2017.
↑ thetoc.gr (8 Μαρτίου 2014). «Τα «παραμύθια» του Κουφοντίνα για την εκτέλεση Μπακογιάννη». Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2017.
↑ Άρης Δημοκίδης (26 Σεπτεμβρίου 2015). «Η ζωή και ο θάνατος του Παύλου Μπακογιάννη». lifo.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2017.
↑ . https://www.tovima.gr/2021/09/26/society/paylos-mpakogiannis-to-xroniko-tis-dolofonias-tou-apo-tin-17-noemvri/.
↑ Σαρρής, Γεώργιος. Πολιτικές Δολοφονίες στην Ελλάδα - Από τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια στον μουσικό Παύλο Φύσσα. Αθήνα: Οξύ. σελ. 240. ISBN 9789604368068.
↑ «Παύλος Μπακογιάννης: 35 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του από τη 17 Νοέμβρη - Έπεσε νεκρός στην είσοδο του γραφείου του». www.parapolitika.gr. 26 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2024.
↑ «Παύλος Μπακογιάννης (1935–1989)». sansimera.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2017.
↑ Παρούτσας, Δ., Κ. (2002). «Μνημεία - Προτομές στο Καρπενήσι». Τουριστικός Οδηγός Ευρυτανίας. Παρούτσας, Δ., Κ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2017.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Κηδεία και ταφή του Βουλευτή Παύλου Μπακογιάννη (Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο)

[1] .gr (17 Δεκεμβρίου 2003). «Η απόφαση του δικαστηρίου επί των ποινών στην υπόθεση της 17Ν». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2017.

[2] thetoc.gr (8 Μαρτίου 2014). «Τα «παραμύθια» του Κουφοντίνα για την εκτέλεση Μπακογιάννη». Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2017.

[3] Άρης Δημοκίδης (26 Σεπτεμβρίου 2015). «Η ζωή και ο θάνατος του Παύλου Μπακογιάννη». lifo.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2017.

[4] . https://www.tovima.gr/2021/09/26/society/paylos-mpakogiannis-to-xroniko-tis-dolofonias-tou-apo-tin-17-noemvri/.

[5] Σαρρής, Γεώργιος. Πολιτικές Δολοφονίες στην Ελλάδα - Από τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια στον μουσικό Παύλο Φύσσα. Αθήνα: Οξύ. σελ. 240. ISBN 9789604368068.

[6] «Παύλος Μπακογιάννης: 35 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του από τη 17 Νοέμβρη - Έπεσε νεκρός στην είσοδο του γραφείου του». www.parapolitika.gr. 26 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2024.

[7] «Παύλος Μπακογιάννης (1935–1989)». sansimera.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2017.

[8] Παρούτσας, Δ., Κ. (2002). «Μνημεία - Προτομές στο Καρπενήσι». Τουριστικός Οδηγός Ευρυτανίας. Παρούτσας, Δ., Κ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2017.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]