Παλαιών Πατρών Παρθένιος Δ΄
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Παρθένιος Δ΄ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1720 Ιωάννινα |
| Θάνατος | 1786 |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας επαναστάτης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών |
Ο Παλαιών Πατρών Παρθένιος Δ΄ (Ιωάννινα 1720- Μόσχα 1786) ήταν Έλληνας ιεράρχης έχοντας διατελέσει δύο φορές μητροπολίτης Παλαιών Πατρών. Συμμετείχε ενεργά στην Ορλωφική επανάσταση μετά την ατυχή έκβαση της οποίας κατέφυγε με ρωσικό πλοίο στη Ρωσία.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1720. Διετέλεσε μητροπολίτης Παλαιών Πατρών κατά τις περιόδους 1750-1756 και 1759-1770. Αντικατέστησε και τις δύο φορές τον Γεράσιμο τον Θηραίο. Κατείχε μεγάλη παιδεία και ήταν άριστος γνώστης της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.
Το 1766 έχτισε την εκκλησία της Φανερωμένης στο Αίγιο. Στα Ορλωφικά, βρισκόμενος στο Αίγιο σήκωσε τη σημαία της επανάστασης και εξεδίωξε από τη πόλη τους Οθωμανούς και στη συνέχεια εκστράτευσε κατά των Καλαβρύτων. Τότε ο ηγούμενος της Μονής Μεγάλου Σπηλαίου κρατώντας ένα σταυρό και μαζί με τους μοναχούς με απειλές και χριστιανικές νουθεσίες κατόρθωσε να λύσει την υπό του Παρθενίου πολιορκία της πόλης, να εισέλθει και να παραλάβει όλες τις τουρκικές οικογένειες με τα ιερά τους κειμήλια και να τα διαπορθμεύσει με ασφάλεια στον Κρισσαίο Κόλπο ή Κόλπο Ιτέας.[1]
Μετά την αποτυχία της επανάστασης εκείνης, ο Παρθένιος Δ' κατέφυγε αρχικά στη Ζάκυνθο, υπό τη προστασία του ρωσικού στόλου, και αργότερα στην Αγία Πετρούπολη ικέτης στην αυλή της Μεγάλης Αικατερίνης. Εκεί η τσαρίνα του παραχώρησε κάποιον αγρό για τον βιοπορισμό του, αφού δεν μπορούσε να επιστρέψει στην έδρα του λόγω καθαίρεσής του.
Πέθανε το 1786 και ετάφη στη Μόσχα στη μονή του Ντασκόυ όπου ο τάφος του υπάρχει και σήμερα.
- Η δε Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου για τη βοήθεια που είχε παράσχει σε τούρκικες οικογένειες τιμήθηκε ιδιαίτερα από τον Σουλτάνο παραχωρώντας μόνιμη τιμητική φρουρά εξ Αλβανών ενώ τα Καλάβρυτα δεν είχαν καμία δυσμενή επίπτωση.
Θρύλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη θητεία του σημειώθηκε μεγάλη ανομβρία στην Πάτρα, έτσι αποφασίστηκε να προβούν όλα τα δόγματα και θρησκείες της πόλης σε δεήσεις. Πρώτα βγήκαν οι Μουσουλμάνοι αλλά δεν έγινε τίποτα, μετά οι Εβραίοι, πάλι τίποτα. Όταν ήλθε η σειρά των Χριστιανών, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στον ναό του Προφήτη Ηλία και άρχισαν τη λιτανεία, πριν προλάβουν να την ολοκληρώσουν έπιασε καταρρακτώδης βροχή.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Κ. Σάθας τ.4ος,σ.12
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Στέφανος Θωμόπουλος, Ιστορία της πόλεως των Πατρών, Τόμος Α΄, έκδοση τέταρτη, Αχαϊκές εκδόσεις 1998, ISBN 960-7960-10-6.
- Κ. Σάθας "Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα - Ιστορία των Ελλήνων από την Άλωση ως το 21" τομ.4 Εκδ. Νέα Σύνορα - Α. Α. Λιβάνη Αθήνα 1995, τ.4ος, σ. 12.
- Μιχαήλ Β. Σακελλαρίου, Η Πελοπόννησος κατά την δεύτερην Τουρκοκρατίαν (1715-1821), Αθήνα 1939, επανέκδοση 2000.
- Κώστας Τριανταφύλλου, Ιστορικόν λεξικόν των Πατρών, Πάτρα 1995, 3η έκδοση.