Πέταρ Βελιμίροβιτς
| Πέταρ Βελιμίροβιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Петар Велимировић (Σερβικά) |
| Γέννηση | 16 Ιανουαρίου 1848 Sikole |
| Θάνατος | 23 Δεκεμβρίου 1911 Βελιγράδι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Σερβίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Σερβικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Σερβικά |
| Σπουδές | Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός κυβερνητικός υπάλληλος καθηγητής |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Λαϊκό Ριζοσπαστικό κόμμα Σερβίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρωθυπουργός της Σερβίας |
Ο Πέταρ Βελιμίροβιτς (σερβικά : Петар Велимировић) (Σίκολε , Νεγκοτίν , 16 Ιανουαρίου 1848 - Βελιγράδι, 23 Δεκεμβρίου 1911[1]. ήταν Σέρβος πολιτικός και πρωθυπουργός του βασιλείου της Σερβίας.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αποφοίτησε από το πολυτεχνείο της Ζυρίχης το 1876. Συνελήφθη ως οπαδός του Σβέτοζαρ Μάρκοβιτς για το ρόλο του στις σοσιαλιστικές εκδηλώσεις στο Κραγκούγεβατς και στη συνέχεια μετανάστευσε στην Ουγγαρία.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1880 και ήταν ένας από τους ιδρυτές του Ριζοσπαστικού κόμματος. Μετά την εξέγερση της Timočke το 1883 μετανάστευσε στη Βουλγαρία.
Το 1887 εξελέγη υπουργός κατασκευών στις κυβερνήσεις του Γιόβαν Ρίστιτς, Τζόρτζε Σίμιτς, του Νικόλα Πάσιτς και του Σάβα Γκρούιτς. Στο τέλος του 1902 σχηματίζει υπουργικό συμβούλιο, πρωθυπουργός, το οποίο ήταν βραχύβιο (ένας μήνας)[2].
Το 1903 προέδρευσε για πρώτη φορά στη σύνοδο της Εθνοσυνέλευσης και για δεύτερη φορά από τις 7 Ιουλίου 1908 έως τις 11 Φεβρουάριου 1909.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Политика, 27. децембар 1911, стр. 2[νεκρός σύνδεσμος], Приступљено 23. 4. 2013.
- ↑ «Λίστα ηγεμόνων και πρωθυπουργών της Σερβίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2013.