Οπλομαχία
Η οπλομαχία ή μονομαχία ήταν η ονομασία που είχε δοθεί από τους Αρχαίους Έλληνες στην ξιφασκία με βαρύ οπλισμό, ως αντιπαράθεση προς τους αγώνες γυμνής πάλης (πάλη, πυγμή και παγκράτιο).
Η οπλομαχία έκανε την εμφάνισή της από την εποχή του Ομήρου, ο οποίος περιέγραφε μονομαχία μεταξύ του Διομήδη και του Αίαντα[1].
Η ξιφασκία είχε ιδιαίτερη πέραση στους Έλληνες από τον 5ο αιώνα π.Χ. Ο Πλάτων αναφέρθηκε στο έργο του υπό τον τίτλο Λάχης τα αδέρφια Ευθύδημο και Διονυσόδωρο, τα οποία και παρουσίασε ως ιδιαιτέρως εγνωσμένης αξίας εκπαιδευτές στην χρήση όπλων[2]. Παράλληλα, ενέταξε το συγκεκριμένο άθλημα στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ιδανικής, σύμφωνα με τον ίδιο, πόλης[3]. Τον 4ο αιώνα π.Χ., ο συγκεκριμένος τύπος επαγγελματία εκπαιδευτικού έλαβε την ονομασία του οπλομάχου, ενώ είχε ως ρόλο την εκμάθηση των βασικών επί της ξιφασκίας στους νέους στην διάρκεια της εφηβείας τους, αντίστοιχης της σύγχρονης στρατιωτικής υπηρεσίας.
Η οπλομαχία ήταν μέρος του προγράμματος ορισμένων αγώνων, ιδιαίτερα στη Σάμο[4] και τα Θησεία της Αθήνας[5].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Homère, Iliade [λεπτομέρεια των εκδόσεων] [διαδικτυακή ανάγνωση], XXIII, 798-825.
- ↑ Platon, Lachès, 181e-183d.
- ↑ Platon, Les Lois [λεπτομέρεια των εκδόσεων] [διαδικτυακή ανάγνωση], 813e.
- ↑ SIG³ 1061.
- ↑ CIA, II, 445, 446, 448 et 449.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- (Αγγλικά) Brian F. Cook, « Footwork in Ancient Greek Swordsmanship », Metropolitan Museum Journal, vol. 24 (1989), p. 57-64.
- Edmond Saglio, « Hoplomachia » dans Charles Victor Daremberg et Edmond Saglio (éd.), Dictionnaire des Antiquités grecques et romaines, Hachette, Paris, 1877-1919 [διαδικτυακή ανάγνωση]
