Μετάβαση στο περιεχόμενο

Οξείδιο του σιδήρου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
οξείδιο του σιδήρου
σκόνη οξειδίου του σιδήρου
Γενικά
Όνομα IUPAC οξείδιο του σιδήρου
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος FeO
Μοριακή μάζα 71.844 g/mol
Αριθμός CAS 1345-25-1
SMILES [Fe]=O
InChI InChI = 1S/Fe.Ο

Κλειδί: UQSXHKLRYXJYBZ-UHFFFAOYSA-N

Αριθμός RTECS CHEBI:50820
Αριθμός UN G7036X8B5H
PubChem CID 14945
ChemSpider ID 14237
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης 1377 °C, 1650 K, 2511 °F ([1])
Σημείο βρασμού 3414 °C, 3687 K, 6177 °F
Πυκνότητα 5.745 g/cm3
Διαλυτότητα
στο νερό
Αδιάλυτο
Διαλυτότητα
σε άλλους διαλύτες
αδιάλυτο σε αλκάλια, αλκοόλ

διαλύεται σε οξύ

Δείκτης διάθλασης ,
nD
2.23
Χημικές ιδιότητες
Σημείο αυτανάφλεξης μεταβλητό
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Οξείδιο του σιδήρου είναι μία μαύρη σκόνη με το χημικό τύπο FeO. Αποτελείται από το χημικό στοιχείο σιδήρος στην κατάσταση οξειδώσεως 2, συνδεδεμένο με το οξυγόνο. Η ορυκτή μορφή του είναι γνωστή ως βουστίτης. Το FeO δεν πρέπει να συγχέεται με τη σκουριά, η οποία συνήθως αποτελείται από ένυδρο τριοξείδιο του σιδήρου. Ο όρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί πιο χαλαρά για μία μη-στοιχειομετρική ένωση ως ο λόγος των στοιχείων σίδηρος και οξυγόνο μπορεί να ποικίλλει· τα δείγματα είναι τυπικά έλλειψη σιδήρου με συνθέσεις που κυμαίνονται από Fe0.84Ο προς Fe0.95Ο [2].

  1. Pradyot Patnaik. Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill, 2002, ISBN 0-07-049439-8
  2. Greenwood, Norman N.· Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd έκδοση). Butterworth–Heinemann. ISBN 0080379419.