Οκτάβ Σανούτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οκτάβ Σανούτ
Ο Οκτάβ Σανούτ το 1908
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Octave Chanute (Γαλλικά)
Γέννηση18  Φεβρουαρίου 1832[1][2][3]
Παρίσι
Θάνατος23  Νοεμβρίου 1910[2][3][4]
Σικάγο
ΥπηκοότηταΓαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΒραβεύσειςΠάνθεον της Εθνικής Αεροπορίας και Gold Medal of the Royal Aeronautical Society
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςμηχανική και ιστορία της αεροπορίας
Ιδιότηταπολιτικός μηχανικός, εφευρέτης, μηχανικός, d:Q10497074 και railway engineer
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Οκτάβ Σανούτ[5] (γαλλικά: Octave Chanute‎‎, 18 Φεβρουαρίου 1832, Παρίσι – 23 Νοεμβρίου 1910, Σικάγο) ήταν Γαλλο-Αμερικανός[6] πολιτικός μηχανικός και πρωτοπόρος της αεροπορίας, γεννημένος στη Γαλλία. Βοήθησε αρκετούς εκκολαπτόμενους λάτρεις της αεροπορίας, συμπεριλαμβανομένων των αδελφών Ράιτ, παρέχοντας τους βοήθεια και συμβουλές, και συνέβαλε στη δημοσίευση των πειραμάτων τους. Μετά τον θάνατό του ονομάστηκε πατέρας της αεροπορίας και των βαρύτερων από τον αέρα ιπτάμενων μηχανών.[7]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Οκτάβ Σανούτ ήταν γιος των Ελίζ και Ζοζέφ Σανούτ, καθηγητή του Κολεγίου της Γαλλίας. Μετανάστευσε με τον πατέρα του στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το 1838, όταν ο δεύτερος ορίστηκε αναπληρωτής πρύτανης του Κολεγίου Τζέφερσον στη Λουιζιάνα. Ο Οκτάβ παρακολούθησε μαθήματα σε ιδιωτικά σχολεία της Νέας Υόρκης.

Πολιτικός μηχανικός (σιδηρόδρομοι)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η γέφυρα Χάνιμπαλ από καρτ ποστάλ του 1908

Ο Οκτάβ Σανούτ άρχισε να εξασκείται ως νέος πολιτικός μηχανικός το 1848.

Θεωρήθηκε ευρέως ταλαντούχος και καινοτόμος στο επάγγελμα του μηχανικού. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του σχεδίασε και κατασκεύασε δύο από τις μεγαλύτερες μάντρες των ΗΠΑ, στο Σικάγο (1865) και στο Κάνσας Σίτι (1871). Σχεδίασε και κατασκεύασε τη γέφυρα Χάνιμπαλ η οποία ήταν η πρώτη γέφυρα που διέσχιζε τον ποταμό Μιζούρι στο Κάνσας Σίτυ του Μιζούρι, το 1869 η οποία έκανε το Κάνσας Σίτι την κυρίαρχη πόλη της πολιτείας. Σχεδίασε πολλές ακόμη γέφυρες κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του στον σιδηρόδρομο, όπως η σιδηροδρομική γέφυρα του ποταμού Ιλινόι στο Τσίλικοουθ του Ιλινόι,[8] τη σιδηροδρομική γέφυρα της χαράδρας του ποταμού Γκένεσι κοντά στο Πόρτατζβιλ της Νέας Υόρκης, τη γέφυρα στον ποταμό Μιζούρι στο Σίμπλεϊ του Μιζούρι, κατά μήκος του ποταμού Μισσισσιππή στο Φορτ Μάντισον της Αϊόβα και τη γέφυρα Κινζούα στην Πενσυλβάνια.

Πρωτοπορίες στη συντήρηση του ξύλου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σανούτ επίσης επινόησε διαδικασία για τη συντήρηση μέσω πίεσης των ξύλινων σιδηροτροχιών με ένα αντισηπτικό το οποίο επέκτεινε τον βίο του ξύλου στις τροχιές. Μετά την καθιέρωση των πρώτων εμπορικών εργοταξίων, κατάφερε να πείσει τους εργαζομένους στον σιδηρόδρομο πως ήταν οικονομικά επωφελές να χρησιμοποιούν την εφεύρεση του για να επεκτείνουν τον βίο των σιδηροτροχιών και να μειώσουν τα έξοδα αντικατάστασης. Ως τρόπο παρακολούθησης της ηλικίας και της μακροζωίας των σιδηροτροχιών και άλλων ξύλινων κατασκευών, εισήγαγε επίσης ειδικό καρφί στις Ηνωμένες Πολιτείες.[9]

Ο Σανούτ παραιτήθηκε από τον Σιδηρόδρομο Ήρι το 1883 και έγινε ανεξάρτητος σύμβουλος μηχανικών έργων.

Πρωτοπόρος της αεροπορίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σανούτ και το διπλάνο ανεμόπτερο του 1896, ένα μοντέλο που υιοθέτησαν οι αδελφοί Ράιτ[10]
Ανεμόπτερο δώδεκα πτερύγων σε σχεδιασμό του Σανούτ, πριν από απογείωση στο Μίλερ Μπιτς το 1896.
Ρητό
«…ας πιστέψουμε πως η εξέλιξη μιας επιτυχημένης ιπτάμενης μηχανής, η οποία σήμερα μπορεί μόνο να προβλεφθεί χωρίς να φαίνεται πως μπορεί να κατασκευαστεί, θα φέρει μόνο καλό στον κόσμο, θα γεφυρώσει αποστάσεις, και θα κάνει όλες τις περιοχές της υφηλίου προσβάσιμες, θα φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά στους άλλους, θα βοηθήσει στην πρόοδο του πολιτισμού, και θα επισπεύσει την υποσχόμενη περίοδο στην οποία θα υπάρχει μόνο ειρήνη και καλό σε όλον τον κόσμο.»[11]

Ο Σανούτ άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον στην αεροπορία αφότου παρακολούθησε την απογείωση ενός αεροστάτου στην Πεόρια του Ιλινόι το 1856. Όταν αποχώρησε από τον σιδηρόδρομο το 1883, αποφάσισε να αφιερώσει τμήμα του ελεύθερου χρόνου του στην προώθηση της νέας επιστήμης της αεροπορίας. Εφαρμόζοντας το τεχνικό του υπόβαθρο, ο Σανούτ συγκέντρωσε όλα τα διαθέσιμα δεδομένα από τους πειραματιστές αεροπόρους σε όλο τον κόσμο και τα συνδύασε με τις γνώσεις που συγκέντρωσε στο παρελθόν ως πολιτικός μηχανικός. Δημοσίευσε τα ευρήματά του σε σειρά άρθρων στο περιοδικό The Railroad and Engineering Journal από το 1891[12] έως το 1893, οι οποίες δημοσιεύθηκαν ξανά στο σημαντικότερο βιβλίο του Progress in Flying Machines το 1894.[13] Το βιβλίο αυτό αποτέλεσε τη σημαντικότερη παγκόσμια έρευνα για την βαρύτερη από τον αέρα σταθερών πτερύγων αεροπορία η οποία είχε δημοσιευθεί μέχρι την εποχή εκείνη.

Στην Διεθνή Έκθεση Κολούμπιαν του Σικάγο το 1893, ο Σανούτ οργάνωσε σε συνεργασία με τον Άλμπερτ Ζαμ ένα εξαιρετικά επιτυχημένο συνέδριο για την αεροπλοΐα.

Ο Σανούτ ήταν αρκετά μεγάλος για να πετάξει ο ίδιος, και έτσι συνεργάστηκε με νεότερους πειραματιστές, συμπεριλαμβανομένων των Αουγκούστους Μ. Χέρινγκ και Ουίλιαμ Έιβερι. Το 1896 οι Σανούτ, Χέρινγκ και Έιβερι δοκίμασαν ένα μοντέλο βασισμένο στη έργο του Γερμανού πρωτοπόρου της αεροπορίας Ότο Λίλιενταλ, καθώς επίσης και ανεμόπτερα δικού τους σχεδιασμού στους αμμόλοφους κατά μήκος της όχθης της λίμνης Μίσιγκαν κοντά στην πόλη Μίλερ Μπιτς της Ιντιάνα.[7] Αυτά τα πειράματα έπεισαν τον Σανούτ ότι ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί επιπλέον άντωση χωρίς μεγάλη αύξηση του βάρους ήταν να στοιβάζονται αρκετές πτέρυγες η μία πάνω στην άλλη, μια ιδέα που προτάθηκε από τον Βρετανό μηχανικό Φράνσις Ουένχαμ το 1866 και πραγματοποιήθηκε εν πτήσει από τον Λίλιενταλ τη δεκαετία του 1890. Ο Σανούτ εισήγαγε τη δομή πτερύγων με αντηρίδες η οποία θα χρησιμοποιούνταν στα διπλάνα του μέλλοντος, μέχρι την περίοδο που οι πρωτοποριακές απόπειρες του Ούγκο Γιούνκερς είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πλήρως μεταλλικών ατράκτων χωρίς εξωτερική στήριξη από το 1915 και έπειτα. Ο Σανούτ βασίστηκε στο στήριγμα Πρατ, το οποίο του ήταν οικείο από την κατασκευή γεφυρών. Οι αδελφοί Ράιτ, για την κατασκευή των ανεμοπτέρων τους, βασίστηκαν στα σχέδια του Σανούτ. Ένα νέο μοντέλου διπλάνου ανεμοπτέρου αναπτύχθηκε και τέθηκε σε χρήση το 1897.

Ο Σανούτ συνεργάστηκε με πολλούς πρωτοπόρους της αεροπορίας, συμπεριλαμβανομένων των Ότο Λίλιενταλ, Λουί Μουγιάρ, Γκαμπριέλ Βουαζάν, Τζον Τζ. Μοντγκόμερι, Λουί Μπλεριό, Φέρντιναντ Φέρμπερ, Λόρενς Χάργκρεϊβ και Αλμπέρτου Σάντους-Ντουμό. Το 1897 άρχισε να συνεργάζεται με τον Βρετανό αεροπόρο Πέρσι Πίλτσερ. Ακολουθώντας τις ιδέες του Σανούτ, ο Πίλτσερ κατασκεύασε ένα τριπλάνο, αλλά σκοτώθηκε σε συντριβή ανεμοπτέρου τον Οκτώβριο του 1899 προτού καταφέρει να πετάξει με αυτό.

Ο Σανούτ ήταν σε επαφή με τους αδελφούς Ράιτ από το 1900, όταν ο Ουίλμπουρ του έγραψε αφότου διάβασε το Progress in Flying Machines. Ο Σανούτ συνέβαλε στη δημοσίευση του έργου των αδελφών Ράιτ, ενθαρρύνοντας τους, επισκεπτόμενος τον χώρο πειραμάτων τους κοντά στο Κίτι Χόουκ της Βόρειας Καρολίνας το 1901, το 1902 και το 1903. Οι Ράιτ και ο Σανούτ αντάλλαξαν εκατοντάδες επιστολές μεταξύ 1900 και 1910.[14]

Ο Σανούτ μοιραζόταν ελεύθερα τις γνώσεις του για την αεροπορία με όλους όσους ενδιαφέρονται και ανέμενε από τους άλλους να κάνουν το ίδιο, αν και ενθάρρυνε τους συναδέλφους να κατοχυρώσουν τις εφευρέσεις τους. Η ανοιχτή προσέγγισή του οδήγησε σε τριβή με τους αδελφούς Ράιτ, οι οποίοι πίστευαν ότι οι ιδέες τους σχετικά με τον έλεγχο των αεροσκαφών ήταν μοναδικές και αρνήθηκαν να τις μοιραστούν.[10] Η φιλία τους βρισκόταν ακόμη σε κρίση όταν ο Σανούτ πέθανε, αλλά ο Ουίλμπουρ Ράιτ κατάφερε να παραβρεθεί στην κηδεία του Σανούτ στο σπίτι της οικογένειας. Ο Ράιτ έγραψε ένα εγκώμιο το οποίο αναγνώστηκε σε συνάντηση της Αερολέσχης τον Ιανουάριο του 1911.

Όταν ιδρύθηκε η Αερολέσχη του Ιλινόι στις 10 Φεβρουαρίου 1910, ο Σανούτ ορίστηκε πρώτος πρόεδρός της[15] μέχρι τον θάνατό του τον Νοέμβριο του 1910.[16]

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σανούτ πέθανε στις 23 Νοεμβρίου 1910 στο Σικάγο.

Μνήμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πόλη Τσάνιουτ στο Κάνσας,[17] έχει πάρει το όνομά της από τον Σανούτ, όπως και η πρώην Αεροπορική Βάση Τσάνιουτ στο Ράντουλ του Ιλινόι. Η βάση έπαψε να λειτουργεί το 1993 και έκτοτε λειτουργεί το Μουσείο Αεροδιαστημικής Οκτάβ Σανούτ, όπου περιλαμβάνονται στοιχεία για την ιστορία της αεροπορίας και της αεροπορικής βάσης. Επίσης το όνομα του Σανούτ έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλά βραβεία αεροπορίας και μηχανικής

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14571455n. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Octave-Chanute. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6kh12bz. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 12537377. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ Εγκυκλοπαίδεια Δομή, λήμμα: αεροναυτική. Αθήνα: Δομή. 1969. σελ. 109. 
  6. ↑ Crouch, T. D. (1981). A Dream of Wings: Americans and the Airplane, 1875–1905. New York: W. W. Norton & Company. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Magazines, Hearst (January 1911). «The Death Of Octave Chanute». Popular Mechanics: 38. https://books.google.com/?id=Sd4DAAAAMBAJ&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false. 
  8. ↑ Borneman, Walter R. (2010). Rival Rails: the race to build America's greatest transcontinental railroad. New York: Random House. σελίδες 258. ISBN 978-1-4000-6561-5. 
  9. ↑ company, American cresoting· Bethell, John (1929). Pioneer work in modern wood preservation: Bethel, Boulton, Chanute: Commemorating the twenty fifth anniversary of the founding of the American creosoting company. USA: American creosoting company. σελ. 117. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Wright: Aeronautical Experiments». invention.psychology.msstate.edu. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2018. 
  11. ↑ «Progress in Flying Machines: Conclusion». invention.psychology.msstate.edu. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2018. 
  12. ↑ Carnegie Library of Pittsburgh (1887). The railroad and engineering journal. New York: M.N. Forney. σελ. 443. 
  13. ↑ Chanute, Octave. 1894. Progress in Flying Machines. Dover (ISBN 0-486-29981-3)
  14. ↑ McFarland, Marvin W., επιμ. 1953, 2001. The Papers of Wilbur and Orville Wright, τομ. I και II. McGraw-Hill.
  15. ↑ Young, David M., "Chicago Aviation: An Illustrated History", Northern Illinois University Press, Dekalb, Illinois, 2003, Library of Congress card number 2002033803, (ISBN 0-87580-311-3), σελ. 54.
  16. ↑ Young, David M., Chicago Aviation: An Illustrated History, Northern Illinois University Press, Dekalb, Illinois, 2003, Library of Congress card number 2002033803, (ISBN 0-87580-311-3), σελ. 36.
  17. ↑ Brackman, Barbara (1997). Kansas Trivia. Thomas Nelson Inc. σελ. 12. ISBN 9781418553814. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Οκτάβ_Σανούτ&oldid=8447402"