Ναός του Νικητήριου Ηρακλή (Ρώμη)
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 41°53′20″N 12°28′51″E / 41.88889°N 12.48083°E
| Ναός του Νικητήριου Ηρακλή | |
|---|---|
.jpg) | |
 | |
| Είδος | Ρωμαϊκός ναός, αρχαία ρωμαϊκή κατασκευή και ναός[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°53′19″N 12°28′51″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ρώμη[2] |
| Τοποθεσία | Φόρουμ Μποάριουμ και Τομέας 1 της Ρώμης |
| Χώρα | Ιταλία[3] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ο ναός του νικητήριου Ηρακλή ή του Ελαίου Ηρακλή (ιτ. Tempio di Ercole Vincitore, Hercules Olivarius) είναι αρχαίος ναός που βρίσκεται κτισμένος στην αρχαία Αγορά του βοός (Forum Boarium) στην Ρώμη. Είναι ο αρχαιότερος μαρμάρινος ναός της Ρώμης.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Είναι ναός περίπτερος, και σχεδόν εξ ολοκλήρου από μάρμαρο κτισμένος. Ο σηκός είναι ολοστρόγγυλου σχήματος και έχει διάμετρο 14,8 μέτρα. Περιστοιχίζεται από 19 κίονες ύψους 10 μέτρων, από τους οποίους ένας λείπει, και ίσως να χρησιμοποιήθηκε ως οικοδομικό υλικό για άλλο μεταγενέστερο κτίριο. Τα κιονόκρανα είναι κορινθιακού ρυθμού. Οι βάσεις από ελαφρόπετρα. Ο οριζόντιος δοκός και η σκεπή δεν διατηρούνται. Οι τοίχοι και οι κίονες είναι αρχαίοι από την εποχή που κτίστηκε ο ναός.
Ιστορική αναδρομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κτίστηκε το 120 π.Χ. Το όνομα του ναού διασώθηκε σε μια αποσπασματική επιγραφή βάσης αγάλματος που αναγράφει Hercules Olivarius. Κτήτορας του ναού ήταν ο εύπορος Ρωμαίος έμπορος Μάρκος Οκτάβιος Ερρένος (Marcus Octavius Herrenus) που ίσως διακινούσε ελαιόλαδο. Το 1132 μετατράπηκε σε εκκλησία του Πρωτομάρτυρα Στέφανου και διατηρήθηκε. Την εποχή της αναγέννησης έγινε πηγή έμπνευσης για πολλούς αρχιμάστορες. Μετατράπηκε τον 17ο αιώνα σε εκκλησία της Παναγίας (Santa Maria del Sole). Αργότερα, οι αρχαιολόγοι τον ερμήνευσαν λανθασμένα ως ναό της θεάς Βέστα, παρθένου θεότητας της οικογένειας και της οικιακής εστίας, αντίστοιχη της Εστία στην ελληνική μυθολογία.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 10064. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 10064. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2018.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Filippo Coarelli: Rom. Ein archäologischer Führer. Zabern, Mainz 2000, S. 308–310.
- Friedrich Rakob, Wolf-Dieter Heilmeyer: Der Rundtempel am Tiber in Rom. Zabern, Mainz 1973, ISBN 978-3-8053-0068-1 (Sonderschriften des Deutschen Archäologischen Instituts in Rom, Bd. 2).
- Samuel Ball Platner, Thomas Ashby: Aedes Herculis Victoris. In: A Topographical Dictionary of Ancient Rome. Oxford University Press, London 1929, S. 256–258 (online).
_(3492385380).jpg)
