Μιχαήλ Αλεξέγιεβ
| Μιχαήλ Αλεξέγιεβ | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 15 Νοεμβρίου 1857 Τβερ (Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 8 Οκτωβρίου 1918 8 Οκτωβρίου 1918 (60 ετών) Γιεκατερινοντάρ (ΡΣΟΣΔ) |
| Χώρα |  Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Εν ενεργεία | 1876-1918 |
| Βαθμός | Στρατηγός |
| Διοικήσεις | Ρωσικός Αυτοκρατορικός Στρατός |
| Μάχες/πόλεμοι | Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878) Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος Α' Παγκόσμιος Πόλεμος Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος |
| Τιμές |  Τάγμα του Αγίου Στανισλάβου Τάγμα του Αγίου Γεωργίου Τάγμα του Αγίου Βλαδιμήρου Τάγμα της Αγίας Άννας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Μιχαήλ Βασίλγεβιτς Αλεξέγιεβ (ρωσ.: Михаил Васильевич Алексеев, 15 Νοεμβρίου 1857 - 8 Οκτωβρίου 1918) ήταν στρατηγός του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Στρατού κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου. Μεταξύ των ετών 1915 και 1917 υπηρέτησε ως Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου υπό τον Τσάρο Νικόλαο Β' της Ρωσίας, ενώ μετά την Φεβρουαρινή Επανάσταση έγινε Αρχιστράτηγος υπό την Προσωρινή Κυβέρνηση της Ρωσίας από τον Μάρτη μέχρι τον Μάη του 1917. Αργότερα, ο Αλεξέγιεβ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ίδρυση του Εθελοντικού Στρατού κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου και απεβίωσε το 1918 μετά από καρδιακή ανακοπή, ενώ πολεμούσε τους Μπολσεβίκους στον Βόλγα.[1]
Βιογραφικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αλεξέγιεβ γεννήθηκε στο Τβερ. Ο πατέρας του, Βασίλι Αλεξέγιεβ, ήταν Λοχαγός του 64ου Συντάγματος του Καζάν. Το 1873, ο Αλεξέγιεβ υπηρέτησε ως εθελοντής στο 2ο Σύνταγμα Γρεναδιέρων του Ροστόβ. Αποφοίτησε από τη Σχολή Πεζικού της Μόσχας το 1876 και υπηρέτησε ως σημαιοφόρος στο 64ο Σύνταγμα του Καζάν. Υπηρέτησε πλησίον του Στρατηγού Μιχαήλ Σκόμπελεβ στον Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1877-1878 και τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων στο Πλέβεν της Βουλγαρίας. Προήχθη σε Υπολοχαγό τον Ιανουάριο του 1881 και σε Λοχαγό τον Μάη του 1883.
Ολοκληρώνοντας τη φοίτηση του στην Ακαδημία του Γενικού Επιτελείου, υπηρέτησε ως Ανώτερος Υπασπιστής του Επιτελείου του 1ου Σώματος Στρατού στην Στρατιωτική Περιοχή της Αγίας Πετρούπολης. Παράλληλα ήταν Καθηγητής του Τμήματος της Στρατιωτικής Ιστορίας από το 1898 μέχρι το 1904. Τον Μάρτη του 1904 προήχθη στο αξίωμα του Υποστράτηγου.
Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με την έναρξη του Ρωσοϊαπωνικού Πολέμου, τον Οκτώβριο του 1904, ο Αλεξέγιεβ ανέλαβε τη θέση Στρατηγού Επιμελητή της 3ης Ρωσικής Στρατιάς της Μαντζουρίας. Κατά τη διάρκεια του πολέμου έλαβε το Χρυσό Ξίφος Δι' Ανδρείας, το παράσημο του Τάγματος του Αγίου Στανισλάβου και το παράσημο του Τάγματος της Αγίας Άννας.
Μετά τον πόλεμο έγινε ο πρώτος Ανώτερος Επιμελητής της Κύριας Διεύθυνσης του Γενικού Επιτελείου, ενώ παρέμεινε στη θέση του Καθηγητή της Ακαδημίας του Γενικού Επιτελείου. Το 1908 έγινε Αρχηγός του Επιτελείου της Στρατιωτικής Περιοχής του Κιέβου και προήχθη σε Αντιστράτηγο. Το 1912, ο Αλεξέγιεβ ανέλαβε τη διοίκηση του 13ου Σώματος Στρατού.
Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αλεξέγιεβ ανέλαβε τη διοίκηση του Επιτελείου του Νοτιοδυτικού Μετώπου (3η, 4η και 8η Στρατιά) και σχεδίασε τη ρωσική επίθεση στη Γαλικία. Παράλληλα έλαβε το παράσημα του Τάγματος του Αγίου Γεωργίου Δ' Τάξεως. Τον Μάρτη του 1915, ο Αλεξέγιεβ έγινε Διοικητής του Νοτιοδυτικού Μετώπου.
Όταν ο Μέγας Δούκας Νικολάι Νικολάγεβιτς της Ρωσίας αντικαταστάθηκε από τον Τσάρο Νικόλαο Β' στη θέση του Αρχιστράτηγου του Ρωσικού Στρατού τον Αύγουστο του 1915, ο Αλεξέγιεβ ανέλαβε τη θέση του Αρχηγού του Επιτελείου του Γενικού Στρατηγείου (Στάβκα) και τη διοίκηση όλων των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Υπηρέτησε σ' αυτή τη θέση από τον Αύγουστο του 1915 μέχρι τον Μάρτη του 1917.
Ως Αρχηγός Επιτελείου, ο Αλεξέγιεβ ήταν παραδοσιακός και ανίκανος να υιοθετήσει τακτικές αλλαγές και τεχνικές ενός σύγχρονου πολέμου. Ήταν επίσης ανίκανος να αλλάξει το πολιτικό σύστημα που προωθούσε ανίκανους διοικητές μέσω του νεποτισμού, της αιγίδας και της χρήσης δικαστικών ιντρίγκων. Η Μεγάλη Υποχώρηση του 1915 είχε αναληφθεί από τον ίδιο. Μετά την ήττα στην Επίθεση στη Λίμνη Νάρατς την άνοιξη του 1916, ο Αλεξέγιεβ θεώρησε πως ο ρωσικός στρατός δεν ήταν πλέον ικανός να αναλάβει μια επιθετική επιχείρηση, γι' αυτό και παρέμεινε απαθής, όπως οι περισσότεροι αξιωματικοί του ρωσικού στρατού στα τέλη του πολέμου.
Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τη διάρκεια της Φεβρουαρινή Επανάσταση του 1917, ο Αλεξέγιεβ έστειλε τηλεγράφημα στον Τσάρο, στο οποίο τον είχε συμβουλεύσει να παραιτηθεί από τον θρόνο. Αυτό το τηλεγράφημα, σε συνδυασμό με τηλεγράφημα του Μέγα Δούκα Νικολάι Νικολάγεβιτς - θείου του Νικόλαου Β' - και την πίεση από τη Στάβκα (Επιτελείο) και τη Δούμα, οδήγησαν στην απόφαση του Τσάρου να παραιτηθεί από τον θρόνο προς όφελος του Μέγα Δούκα Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς, ο οποίος αρνήθηκε κατηγορηματικά την πρόταση του Νικόλάου.
Από τον Μάρτη μέχρι τον Μάη του 1917, η θέση του Αλεξέγιεβ παρέμεινε διφορούμενη. Ενώ ήταν Αρχιστράτηγος και αργότερα Σύμβουλος της Προσωρινής Κυβέρνησης της Ρωσίας, ήταν κατά των Σοβιέτ και της δημοκρατοποίησης του στρατού. Στις 30 Αυγούστου 1917, ο Αλεξέγιεβ έγινε Αρχηγός του Επιτελείου υπό τον Αρχιστράτηγο Αλεξάντερ Κερένσκυ. Στόχος του ήταν να αποτρέψει το Κίνημα του Κορνίλοβ να οδηγήσει τη Ρωσία σε εμφύλιο πόλεμο. Την ίδια μέρα, ο Αλεξέγιεβ έφθασε στο Επιτελείο του Στρατηγού Κορνίλοβ, τον οποίο συνέλαβε (μαζί με τους ανθρώπους του) και έστειλε στο Μπύχοβ (πόλη στο Μογκιλέβ της Λευκορωσίας) - ο Κορνίλοβ κατάφερε να αποδράσει με τη βοήθεια του Στρατηγού Νικολάι Ντουχόνιν. Τότε, ο Αλεξέγιεβ αποχώρησε από τη θέση του ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολιτική του Κερένσκυ.
Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Αλεξέγιεβ τράπηκε σε φυγή στο Νοβοτσερκάσσκ, όπου έλαβε τη στήριξη του ηγέτη των Κοζάκων του Ντον, Στρατηγού Αλεξέι Καλέντιν. Στις 15 Νοεμβρίου 1917 ίδρυσε το «Κίνημα Αξιωματικών Αλεξέγιεβ» που θα αποτελούσε πυρήνας του Αντιμπολσεβικού Εθελοντικού Στρατού. Ενώθηκε με τον Στρατηγό Κορνίλοβ, ο οποίος δεν τον συγχώρησε ποτέ για τη σύλληψη του το 1917 και οι κακές σχέσεις μεταξύ των δύο στρατηγών απείλησε να διαλύσει το κίνημα. Τον Δεκέμβριο του 1917, ο Κορνίλοβ ανέλαβε τη στρατιωτική διοίκηση και ο Αλεξέγιεβ ανέλαβε την πολιτική και οικονομική διοίκηση. Μετά τον θάνατο του Κορνίλοβ τον Απρίλιο του 1918, ο Αλεξέγιεβ καθοδήγησε τον Εθελοντικό Στρατό στον ποταμό Ντον. Ανέλαβε την ηγεσία Ειδικού Συμβουλίου, το οποίο αποτέλεσε κυβέρνηση του Αντόν Ντενίκιν. Ωστόσο, ο Αλεξέγιεβ αρρώστησε και απεβίωσε στο Γιεκατερινοντάρ τον Οκτώβριο του 1918. Τάφηκε αρχικά σε καθεδρικό ναό των Κοζάκων, αλλά αργότερα, τα οστά του μεταφέρθηκαν στο Βελιγράδι της Σερβίας, όπου βρίσκονται μέχρι και σήμερα.
Παράσημα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τάγμα της Αγίας Άννας Δ' Τάξεως Δι' Ανδρείας (1878)
- Τάγμα του Αγίου Στανσιλάβου Γ' Τάξεως με ξίφη και τόξα (1879)
- Τάγμα της Αγίας Άννας Γ' Τάξεως με ξίφη και τόξα (1879)
- Τάγμα του Αγίου Στανισλάβου Β' Τάξεως (1892)
- Τάγμα της Αγίας Άννας Β' Τάξεως (1896)
- Τάγμα του Αγίου Βλαδιμήρου Δ' Τάξεως με ξίφη και τόξα (1900)
- Τάγμα του Αγίου Βλαδιμήρου Γ' Τάξεως (1901)
- Τάγμα του Αγίου Στανισλάβου Α' Τάξεως με Ξίφη (1905)
- Χρυσό Ξίφος Δι' Ανδρείας (1906)
- Τάγμα της Αγίας Άννας Α' Τάξεως (1906)
- Τάγμα του Αγίου Βλαδιμήρου Β' Τάξεως (1911)
- Τάγμα του Αγίου Γεωργίου Δ' Τάξεως (1914)
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Stanley Rothman, George W. Breslauer (1978). Soviet Politics and Society
. West Pub. Co. ISBN 0-8299-0146-9.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Mikhail Alekseev στο Wikimedia Commons