Μιλτιάδης Μαρινάκης
| Μιλτιάδης Μαρινάκης | |
|---|---|
| Βουλευτής Α΄ Πειραιώς | |
| Περίοδος 5 Νοεμβρίου 1989 – 12 Μαρτίου 1990 | |
| Προκάτοχος | Ανδρέας Ανδριανόπουλος |
| Περίοδος 20 Δεκεμβρίου 1986 – 2 Ιουνίου 1989 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 15 Σεπτεμβρίου 1930, Ηράκλειο |
| Θάνατος | 27 Απριλίου 1999 (68 ετών) Πειραιάς |
| Εθνότητα | Ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελληνική |
| Πολιτικό κόμμα | Νέα Δημοκρατία |
| Σύζυγος | Ειρήνη Καρακατσάνη |
| Παιδιά | Βαγγέλης Μαρινάκης |
| Επάγγελμα | εφοπλιστής πολιτικός |
Ο Μιλτιάδης Μαρινάκης (Ηράκλειο, 14 Σεπτεμβρίου 1930 - Πειραιάς 27 Απριλίου 1999) ήταν Έλληνας εφοπλιστής και πολιτικός.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και ήταν γιος του επιχειρηματία Αποστόλου Μαρινάκη. Μεγάλωσε σε εύπορη οικογένεια, η οποία διατηρούσε χυτήριο, από τα πιο γνωστά του νησιού, το οποίο βρισκόταν βόρεια από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στην οδό Λοχαγού Μαρινέλη, στο Ηράκλειο. Κατασκεύαζαν καμπάνες για τις εκκλησίες του νησιού, όπως αυτές στην εκκλησία του Αγίου Μηνά και εκκλησίες της Σητείας, του Ρεθύμνου και των Χανίων. Είχαν και εξαγωγική δραστηριότητα στη Γαλλία, την Ιταλία και τις Δαλματικές Ακτές (Τεργέστη). Επίσης διέθετε εργαστήριο επισκευών πλοίων.[1] Μετά τη γερμανική κατοχή η οικογένειά του καταστράφηκε οικονομικά. Κατά τη διάρκεια της κατοχής εντάχθηκε στο ΕΑΜ.[2] Φοίτησε στη Σχολή Εμπορικού Ναυτικού και εργάστηκε για κάποιο χρονικό διάστημα στο μηχανουργείο του αδελφού του Θεμιστοκλή Μαρινάκη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 εγκαταστάθηκε στον Πειραιά και εργάστηκε στον τομέα των επισκευών πλοίων.
Το 1970 ίδρυσε την εταιρεία "Vanimar" αποκτώντας παράλληλα το πρώτο του πλοίο. Δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της ναυτιλίας μέχρι και τον θάνατό του, αυξάνοντας σημαντικά τον στόλο του. Παράλληλα ασχολήθηκε με την πολιτική, εκλεγόμενος δημοτικός σύμβουλος Πειραιά (1978-1989) και βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στις 20 Δεκεμβρίου 1986 και στις εκλογές του Νοεμβρίου 1989.[3]
Ασχολήθηκε επίσης με τον αθλητισμό και πιο συγκεκριμένα με την ομάδα του Ολυμπιακού και του Α.Π.Ο. Κερατσινίου. Διετέλεσε πρόεδρος του δεύτερου, έφορος της ομάδας πόλο του Ολυμπιακού, ενώ το 1979 μαζί με άλλους δέκα εφοπλιστές ανέλαβε τη διοίκηση της ΠΑΕ Ολυμπιακός, διατελώντας γενικός αρχηγός του ποδοσφαιρικού τμήματος.[2] Εκείνος ανακάλυψε τον Νίκο Βαμβακούλα και τον έκανε δώρο στην ομάδα, ενώ καθιέρωσε τον Νίκο Σαργκάνη σαν πρώτο τερματοφύλακα. Ήταν ο μόνος, μαζί με τον Λουκά Χατζηιωάννου, που δεν πώλησε το μερίδιό του στον Γιώργο Κοσκωτά, προσέφυγε δε, μαζί με τον Νίκο Ευθυμίου, στα δικαστήρια κατά της ανάληψης της προεδρίας από τον Σαλιαρέλη, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Απεβίωσε στις 27 Απριλίου 1999 στον Πειραιά. Ήταν παντρεμένος με την Ειρήνη Καρακατσάνη και γιος του είναι ο Βαγγέλης Μαρινάκης.[2][4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Η παγκόσμια απήχηση της <<Έδρας Μιλτιάδη Μαρινάκη>> εφημερίδα Τα Νέα 8-9 Αυγούστου 2020 σελ. 51
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Ο «κόκκινος» καπετάνιος, Πρώτο Θέμα 30/05/2010.
- ↑ Βουλευτική θητεία Μαρινάκη, Ιστότοπος της Βουλής των Ελλήνων.
- ↑ «Ο Εργοτελίτης "γαύρος" Μαρινάκης». www.neakriti.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2016.