Λέων Αλλάτιος
| Λέων Αλλάτιος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Λέων Ἀλλάτιος (Ελληνικά) και Leo Allatius (Λατινικά) |
| Γέννηση | 1586 Χίος[1] |
| Θάνατος | 19 Ιανουαρίου 1669[2][3][4] Ρώμη[5] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα λατινική γλώσσα[6][7] Ιταλικά[8] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | θεολόγος βιβλιοθηκονόμος ιστορικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βιβλιοθηκάριος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λέων Αλλάτιος ή Λιωνής Αλάτζης (ιταλικά: Leone Allacci, Allacio, λατινικά: Leo Allatius, Allacius) ήταν Έλληνας λόγιος του 17ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1586 στη Χίο. Γονείς του ήταν ο Νικόλαος και η Σεβαστή το γένος Νευρίδα, ορθόδοξοι το θρήσκευμα. Σχολείο πήγε στην πατρίδα του, και ήλθε σε ηλικία εννέα ετών στην Καλαβρία της Ιταλίας, με τη βοήθεια του θείου του Μιχαήλ Ναυρίδη για να συνεχίσει τις σπουδές του. Το 1600 γράφτηκε στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αγίου Αθανασίου στη Ρώμη και σπούδασε φιλοσοφία, θεολογία και γραμματική.
Ήταν προικισμένος με κρίση σπάνια, μνήμη απέραντη, και καταπληκτική ευμάθεια. Διέπρεψε στις σπουδές του και έγινε ένας από τους σημαντικότερους φιλολόγους της εποχής του. Είχε δε το χάρισμα να συνομιλεί με έμμετρους στίχους.
Επέστρεψε από πατριωτισμό στην πατρίδα του, αλλά δεν άντεξε τον μονότονο και βαρετό βίο της επαρχίας και επανήλθε στη Ρώμη. Επιδόθηκε στη σπουδή της ιατρικής από τον περιφανή Ιούλιο Λαγάλλα, και έγραψε τη βιογραφία του.
Έλαβε σειρά υψηλών αξιωμάτων. Έγινε σύμβουλος επί θρησκευτικών θεμάτων του καρδινάλιου Βισκία, και διορίστηκε από τον Πάπα Παύλο Ε' καθηγητής των Ελληνικών[9]. Ο καρδινάλιος Φραγκίσκος Βαρβερίνης τον ονόμασε βιβλιοθηκάριό του, και ο Πάπας Αλέξανδρος Ζ' τον διόρισε επίτιμο θαλαμηπόλο του, και βιβλιοθηκάριο της Βατικανής Βιβλιοθήκης. Ο Κλήμης Α' του χορήγησε ισόβια σύνταξη.
Απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1669.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Allacci, Leonis Allatii Eridanus, ad eminentissimum, & reuerendissimum principem Antonium Barberinum S.R.E. card. Interprete Bartholomaeo Tortoletto, Roma, apud haeredes Mascardi, 1635.(ελληνικά & λατινικά)
- Leonis Allatii De ecclesiae occidentalis atque orientalis perpetua..(ελληνικά & λατινικά)
- Constantinus Amantus [Κωνσταντίνος Άμαντος], "Λέων Αλλάτιος" in Εις μνήμην Σπ. Λάμπρου (Athenis, 1935)
- Ioannes Albertus Fabricius, Bibliotheca Graeca nova ed. vol. 11 (Hamburgi, 1808) pp. 435-446 [adnotatiunculum et bibliographia operum] [1]
- Charles A. Frazee, "Leon Allatios: a Greek scholar of the seventeenth century" in Modern Greek Studies Yearbook vol. 1 (1985)
- Stephanus Gradi, "Leonis Allatii vita" in A. Mai, ed., Nova Bibliotheca Patrum vol. 6 pars 2 cap. 2
- Karen Hartnup, On the Beliefs of the Greeks: Leo Allatios and popular Orthodoxy Paginae selectae
- E. Legrand, Bibliographie hellénique du XVIIe siècle vol. 3 (Lutetiae, 1895) pp. 435-471 [bibliographia operum]
- J. Curzio Mazzi, Leone Allacci e la Palatina di Heidelberg. Bononiae, 1893
- Thomas I. Papadopulus [Θωμάς Ι. Παπαδόπουλος], Λέων Αλλάτιος Χίος 1588 - Ρώμη 1669: Σύμμικτα Αλλατιανά. Athenis, 2007. ISBN 960-262-074-9 Descriptio huius libri
- L. Petit in Alfred Vacant, ed., Dictionnaire de théologie catholique (Lutetiae, 1900) coll. 830-833
- Demetrius Rhodocanaces, Leonis Allatii Hellas. Athenis, 1872 [fons opinabilis]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. leone-allacci.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6r006bm. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12190999v.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12190999v. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 180114787.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb14792311r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Ήταν αφοσιωμένος στη Δυτική Εκκλησία και ελληνιστής με όνομα[...]. Παράλληλα με νουθεσίες προσπαθούσε να πείσει τους ορθοδόξους λαϊκούς και κληρικούς να γίνουν καθολικοί»Γιάνης Κορδάτος, Ιστορία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Από το 1453 ως το 1961, τόμος πρώτος,εκδ.Επικαιρότητα, Αθήνα, 1983, σελ. 80
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009.
- Γεννάδειος Βιβλιοθήκη
- Θωμάς Παπαδόπουλος, Εισαγωγή στο Σύμμικτα Αλλατιανά
- Γιάνης Κορδάτος, Ιστορία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Από το 1453 ως το 1961, τόμος πρώτος,εκδ.Επικαιρότητα, Αθήνα, 1983