Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κρίστοφερ Μάρλοου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κρίστοφερ Μάρλοου
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Christopher Marlowe (Αγγλικά)
Γέννηση23  Φεβρουαρίου 1564 (περίπου)[1][2][3]
Κάντερμπερι[4]
Θάνατος30 Μαΐουιουλ. / 9  Ιουνίου 1593γρηγ.[4][5][6]
Deptford[4][7]
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
ΕκπαίδευσηMaster of Arts
ΣπουδέςΚολέγιο Κόρπους Κρίστι, Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και The King's School Canterbury
Ιδιότηταθεατρικός συγγραφέας, ποιητής[8], μεταφραστής και συγγραφέας[9]
ΚίνημαEnglish Renaissance theatre
Καλλιτεχνικά ρεύματαEnglish Renaissance theatre
Σημαντικά έργαΕδουάρδος Β', Η τραγική ιστορία του δόκτορος Φάουστους και Ο Εβραίος της Μάλτας
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Κρίστοφερ Μάρλοου (Christopher Marlowe)[10] (Καντέρμπερι, Κεντ, βαπτίστηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1564 - Ντέπτφορντ, 30 Μαΐου 1593) ήταν Άγγλος θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, ηθοποιός και μεταφραστής, ο σπουδαιότερος πρόδρομος του Σαίξπηρ στην αγγλική δραματουργία, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε την εποχή των Ελισαβετιανών χρόνων[11]. Ένα από τα σημαντικά επιτεύγματα του Μάρλοου ήταν ότι καθιέρωσε τον ανομοιοκατάληκτο στίχο στη δραματική ποίηση. Ο Μάρλοου είχε τραγικό και πρόωρο τέλος, όταν δολοφονήθηκε μετά από καβγά σε ταβέρνα που προκλήθηκε εξ αιτίας της αθεΐας και επικουρισμού του.[12] Τέλος ο Μάρλοου θεωρείται ως ένας από τους συγγραφείς ορισμένων έργων του Σαίξπηρ σύμφωνα με μελέτη του ιστορικού της τέχνης Τζέιμς Σαπίρο.[13]

Η προσωπικότητα και το συγγραφικό του έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διαφημιστική αφίσα για το ανέβασμα του έργου Φάουστους στη Νέα Υόρκη το 1935

Ο Μάρλοου είχε τεράστια και πολύπλευρη μόρφωση, αστείρευτη φαντασία, ανυπότακτο πνεύμα, έντονη αίσθηση ενός ηθικού συστήματος αξιών, ωστόσο πλήρως αποστασιοποιημένου από τη θρησκευτικότητα. Ταυτόχρονα είχε έντονη την επιθυμία να βλασφημεί κάθε τι που ερχόταν σε αντίθεση με το σύστημα σκέψης του και να καυγαδίζει με τους ανθρώπους που το εξέφραζαν. Ο Τόμας Στερνς Έλιοτ αποκάλεσε τον Μάρλοου ως «τον πιο βαθυστόχαστο, τον πιο βλάσφημο από τους συγχρόνους του» και «το πιο φιλοσοφημένο, αν και ανώριμο, πνεύμα από τους ελισαβετιανούς δραματικούς συγγραφείς».

Παρά την οπωσδήποτε σύντομη συγγραφική του ιδιότητα, λόγω της απρόσμενης δολοφονίας του μόλις στα 29 του χρόνια, ο Μάρλοου συνέγραψε πολλά αλλά και υψηλής ποιότητας έργα. Σε ηλικία 23 ετών (1587) είχε ήδη γράψει το θεατρικό έργο Ταμερλάνος και είχε μεταφράσει από τα Λατινικά τις Ελεγείες του Οβιδίου και το πρώτο βιβλίο από τα Φαρσάλια του Λουκανού. Την ίδια περίοδο έγραψε το Διδώ η βασίλισσα της Καρχηδόνας (Dido, Queen of Carthage) σε συνεργασία με τον Τόμας Νας (Nashe) έργο που κυκλοφόρησε το 1594. Τα δύο μέρη του Ταμερλάνου κυκλοφόρησαν ανώνυμα το 1590. Αξίζει να σημειωθεί πως ο εκδότης του έργου παρέλειψε μερικά αποσπάσματα που θεωρούσε ότι δεν συμβάδιζαν με την ιστορία στην οποία είχε στηριχθεί το έργο. Κανένα άλλο έργο εκτός των δύο προαναφερθέντων δεν κυκλοφόρησε ενόσω ο Μάρλοου ζούσε. Ακολούθησε (1598) το ημιτελές ποίημα του Ηρώ και Λέανδρος που βασίζεται στο ομώνυμο δράμα της ελληνικής μυθολογίας, ένα από τα καλύτερα της Ελισαβετιανής εποχής αντίστοιχο του μεγαλείου της ποίησης του σύγχρονού του Έντμουντ Σπένσερ.

Ο Δόκτωρ Φάουστους, που είναι το επόμενό του έργο, εντάσσεται στην παράδοση του ηθικοπλαστικού θεάτρου της βρετανικής σκηνής. Είναι ένα έργο με ηθικά προστάγματα όπου ο πειρασμός, η πτώση και η καταδίκη σε αιώνια κόλαση καταδεικνύουν τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης διάνοιας και ψυχής. Στον Ταμερλάνο περιγράφει μια ιστορία όπου ο βασικός πρωταγωνιστής είναι ο στρατηλάτης Ταμερλάνος ένας Σκύθης βοσκός που αποκτά το στέμμα της Περσίας και κατατροπώνει όλες τις μεγάλες δυνάμεις της μέσης Ανατολής και βορείου Αφρικής. Στο έργο αυτό ο Μάρλοου εξυμνεί και θαυμάζει το μεγαλείο της τυφλής και ανυπότακτης δύναμης, της νεότητας και της θέλησης χωρίς να ασχολείται με τις ιστορικές αιτιάσεις του φαινόμενου "Ταμερλάνος". Οι λεπτομέρειες του έργου είναι εκπληκτικές και αποδεικνύουν την τεράστια ευρύτητα γνώσεων του Μάρλοου με δεδομένο ότι εκείνη την εποχή πολύ λίγα πράγματα ήταν γνωστά για τη ζωή των Μουσουλμάνων της περιοχής. Αξίζει να σημειωθεί πως στο ανέβασμα του έργου αυτού στο Λονδίνο ασκήθηκε λογοκρισία λόγω της ασέβειας που έδειχνε στον Μωάμεθ[14]

Στον Εδουάρδο Β΄ και στη σφαγή των Παρισίων μεταφέρει στο θέατρο ορισμένα ιστορικά γεγονότα που αφορούν στην Αγγλία και στη Γαλλία ενώ στον Εβραίο της Μάλτας Εβραίοι, Τούρκοι και Χριστιανοί βρίσκονται στον ίδιο γεωγραφικό χώρο και αγωνίζονται να διατηρήσουν την αυτονομία και ταυτότητα τους.

Τα τελευταία χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μάρλοου υπηρέτησε τη Βασίλισσα Ελισάβετ από το 1584 ως το θάνατό του σε μυστική αποστολή για το καλό της χώρας του. Ο θάνατος του συνέβη υπό περίεργες συνθήκες, όταν πιθανότατα ενεπλάκη σε καβγά σε ταβέρνα με ένα αμφίβολης ποιότητας πρόσωπο, μέλος της συντροφιάς του. Ο Φράνσις Μερές αναφέρει πως ο Μάρλοου μαχαιρώθηκε από υπηρέτη του ως τιμωρία για τον αθεϊσμό και επικουρισμό του.[12]

Επιρροές σε άλλους συγγραφείς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μάρλοου επηρέασε διάφορους συγγραφείς όπως τον Τζον Μάρστον (John Marston), τον Μάικλ Ντρέιτον (Michael Drayton) και τον Τζωρτζ Πιλ (George Peele). Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ τον μνημονεύει στο έργο «Όπως αγαπάτε» (As You Like It) στο έργο «Άμλετ» στον μονόλογο του Πύρρου και στο έργο «Τρικυμία». Είναι πιθανό επίσης ότι ο Σαίξπηρ, όταν έγραψε το «Ο Φοίνικας και η χελώνα» είχε υπόψιν του κάποια μετάφραση του Οβιδίου από τον Μάρλοου. Μέχρι την έλευση του Σαίξπηρ ο Μάρλοου κατείχε ηγετική θέση στη σκηνή της Βρετανίας ενώ οι βικτωριανοί τον θεωρούσαν λυρικό και επιδεικτικό ποιητή περισσότερο και λιγότερο θεατρικό συγγραφέα. Τον 20ό αιώνα μέχρι και τις μέρες μας το κύρος του Μάρλοου ως θεατρικού συγγραφέα αποκαταστάθηκε πλήρως και τα έργα του παίζονται πολλάκις και με μεγάλη επιτυχία.

Τα κυριότερα έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θεατρικά έργα:

Ποιήματα:

  • Ηρώ και Λέανδρος (Hero and Leander) το 1598

Τα έργα του στην Ελληνική γλώσσα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ταμερλάνος Ο Μέγας. Εκδόσεις ΑΓΡΑ. Έτος έκδοσης: 2006, μετάφραση Σεραφείμ Βελέντζας. ISBN 960-325-590-4
  • Δόκτωρ Φάουστους. Εκδόσεις ΑΓΡΑ. Μετάφραση: Κλείτου Κύρου. ISBN 960-325-403-7
  • Ο Εβραίος τής Μάλτας. Εκδόσεις ΑΓΡΑ. Μετάφραση: Σεραφείμ Βελέντζας.
  • Ο Εβραίος τής Μάλτας. Εκδόσεις ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ. Μετάφραση: Δαμιανάκου Βούλα. ISBN 960-205-406-9
  • Εδουάρδος Β' και η σφαγή των Παρισίων. Εκδόσεις ΑΓΡΑ. Μετάφραση: Σεραφείμ Βελέντζας.

Έργα, Βιογραφίες και αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Christopher Marlowe: A Biographical and Critical Study του Frederick S. Boas. Εκδόσεις: Clarendon Press, Οξφόρδη. Έτος έκδοσης: 1940
  • Ο Ταμερλάνος πρέπει να πεθάνει. Οι τελευταίες μέρες του Μάρλοου. Μυθιστόρημα του συγγραφέα Louise Welsh. Εκδότης: Αλεξάνδρεια. Έτος έκδοσης: 2006. ISBN 9789602213278

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, Τόμος 40, σελίδες 351,352.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2019.
  2. ↑ (Αγγλικά) ISFDB. 82613. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ (Γαλλικά) NooSFere. -46730. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119146460. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6dv1k85. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. ↑ «Oxford Dictionary of National Biography» (Αγγλικά) Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004.
  8. ↑ poets.org. christopher-marlowe. Ανακτήθηκε στις 18  Μαΐου 2022.
  9. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  10. ↑ "Christopher Marlowe was baptised as 'Marlow,' but he spelled his name 'Marley' in his one known surviving signature." David Kathman. "The Spelling and Pronunciation of Shakespeare's Name: Pronunciation."
  11. ↑ Robert A. Logan, Shakespeare's Marlowe (2007) p.4. "During Marlowe's lifetime, the popularity of his plays, Robert Greene's ... remarks ... including the designation "famous", and the many imitations of Tamburlaine suggest that he was for a brief time considered England's foremost dramatist."
  12. ↑ 12,0 12,1 Palladis Tamia. London, 1598: 286v-287r.
  13. ↑ Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, φύλλο με ημερομηνία :Σάββατο 27 Μαρτίου 2010
  14. ↑ Φάκελος Αθεολογία. Κλεάνθης Γρίβας

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κρίστοφερ_Μάρλοου&oldid=10736655"