Κορακίδες
Κορακίδες Χρονικό πλαίσιο απολιθωμάτων: Μέσο Μειόκαινο–σήμερα, 17–0Ma | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Κοράκι (Corvus corax), το μεγαλύτερο, πιο διαδεδομένο και πιο γνωστό κορακοειδές
| ||||||||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Γένη | ||||||||||||||
Aphelocoma |
Τα Κορακοειδή είναι μια παγκοσμίως διαδεδομένη οικογένεια πτηνών της τάξης των Στρουθιόμορφων (Passeriformes). Περιλαμβάνει 24 σωζόμενα γένη, 5 εξαφανισμένα και 129 είδη, εκ των οποίων τα 10 απαντώνται στον ελλαδικό χώρο.[1] Mόνο το γένος Corvus, στο οποίο ανήκουν τα κοράκια, οι κουρούνες, οι κάργιες και τα χαβαρόνια, αποτελεί το 1/3 της οικογένειας.
- Τα κορακοειδή παρουσιάζουν εκπληκτική ευφυΐα για ζώα του μεγέθους τους και είναι από τα πιο έξυπνα πτηνά που έχουν μελετηθεί. Συγκεκριμένα κάποια μέλη της οικογένειας έχουν επιδείξει αυτογνωσία σε τεστ με καθρέφτη[2] (καρακάξες) και δημιουργία εργαλείων (χαβαρόνια, κουρούνες),[3] δεξιότητες οι οποίες μέχρι πρόσφατα πιστευόταν ότι κατείχαν μόνο ο άνθρωπος και μερικά άλλα ευφυή θηλαστικά.
Είναι μεσαίου έως μεγάλου μεγέθους και γεροδεμένα στρουθιόμορφα, με ισχυρά πόδια, ρωμαλέα ράμφη και σμήριγγες (εκτός του Gymnorhinus cyanocephalus) (βλ. λήμμα Ράμφος). Αλλάζουν πτέρωμα μία φορά το χρόνο, ενόσω τα υπόλοιπα στρουθιόμορφα αλλάζουν δύο φορές το χρόνο. Εξαπλώνονται σε ολόκληρη την υφήλιο εκτός του νότιου άκρου της Νότιας Αμερικής και τα πολικά παγοκαλύμματα.[4] Τα περισσότερα είδη βρίσκονται στην τροπική Νότια και Κεντρική Αμερική και τη νότια Ασία.
Είναι πουλιά κοινωνικά, συχνά σχηματίζουν κοπάδια, ενώ βρίσκονται συνεχώς σε εγρήγορση. Τα φύλα είναι παρόμοια. Όλα τους είναι παμφάγα, τρώνε έντομα, καρπούς, σπόρους, ζωικά υπολείμματα, αυγά και νεοσσούς. Είναι μονογαμικά πτηνά που ζευγαρώνουν δια βίου, φτιάχνουν φωλιά από κλαδιά ψηλά στα δέντρα.[5]
Τα Κορακοειδή στην Ελλάδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον ευρύτερο ελλαδικό θαλάσσιο χώρο, οι Κορακίδες εκπροσωπούνται από 5 γένη και 10 είδη:
- Καρακάξα (Pica pica)
- Κίσσα (Garrulus glandarius)
- Καρυοθραύστης (Nucifraga caryocatactes)
- Κοκκινοκαλιακούδα (Pyrrhocorax pyrrhocorax)
- Κιτρινοκαλιακούδα (Pyrrhocorax graculus)
- Κάργια (Corvus monedula)
- Χαβαρόνι (Corvus frugilegus)
- Κουρούνα (Corvus cornix)
- Κοράκι (Corvus corax)
- Μαυροκουρούνα (Corvus corone)
Από αυτά, τα πρώτα εννιά είναι απαντώνται σταθερά στον ελλαδικό χώρο, ενώ μόνο η μαυροκουρούνα είναι σπάνιος περιπλανώμενος επισκέπτης.[1]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «- Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, προστασία για τα πουλιά και το περιβάλλον». www.ornithologiki.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020.
- ↑ Prior, Helmut; Schwarz, Ariane; Güntürkün, Onur (2008-8). «Mirror-Induced Behavior in the Magpie (Pica pica): Evidence of Self-Recognition». PLoS Biology 6 (8). doi: . ISSN 1544-9173. PMID 18715117. PMC 2517622. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2517622/.
- ↑ «Rooks reveal remarkable tool-use» (στα αγγλικά). 2009-05-26. http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/8059688.stm. Ανακτήθηκε στις 2020-04-05.
- ↑ Clayton, Nicola; Emery, Nathan (2005). "Corvid cognition". Current Biology. 15 (3): R80–R81. doi:10.1016/j.cub.2005.01.020. PMID 15694292.
- ↑ Killian Mullarney, Lars Svensson, Dan Zetterström, Peter J. Grant, Τα Πουλιά της Ελλάδας Της Κύπρου και της Ευρώπης, ΕΟΕ, 2015 (2η έκδοση)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Corvidae στο Wikimedia Commons