Ιωάννης Φουστάνος
| Ιωάννης Φουστάνος | |
|---|---|
 Ο Ιωάννης Φουστάνος στο Ημερολόγιον Σκόκου του 1889. | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιωάννης Φουστάνος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1856 Σπάρτη |
| Θάνατος | 3 Σεπτεμβρίου 1933 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιατρός |
Ο Ιωάννης Φουστάνος (1856–1933) ήταν Έλληνας ιατρός και μουσικοκριτικός.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1856 στη Σπάρτη όπου και ολοκλήρωσε την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση του. Στη συνέχεια, μετακόμισε στην Αθήνα, όπου σπούδασε στη Φιλοσοφική και την Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1881 ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Ιατρικής σχολής και μετέβη στο Παρίσι για τη συνέχεια των σπουδών του.[1]
Το 1876 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον συγγραφικό κόσμο, μεταφράζοντας τη νουβέλα Τα δεινά της Χάριτος Ούντλεϋ από τα γαλλικά, ενώ το 1877 εξέδωσε το έργο Αστέρες, ήτοι συλλογή παροιμιών και παροιμιωδών εκφράσεων της αρχαίας ελληνικής μετά αναγκαίων εξηγήσεων. Το 1880 υπήρξε ιδρυτικό μέλος και γραμματέας του μουσικού συλλόγου «Ορφεύς», ο οποίος είχε σκοπό τη διάδοση της μουσικής διδασκαλίας.[1]
Το 1884 επέστρεψε στην Ελλάδα και μετοίκησε στην Ερμούπολη μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά του, παραμένοντας ωστόσο συνεργάτης του γαλλικού περιοδικού Semaine médicale. Εκεί ενώ εργαζόταν ως πρακτικός ιατρός, συμμετείχε παράλληλα και στις δραστηριότητες της λέσχης «Ελλάς». Το 1889 εξελέγη μέλος της Φιλαρμονικής Εταιρείας Αθηνών, ενώ έναν χρόνο αργότερα εξελέγη μέλος της επιτροπής του Δημοτικού Θεάτρου «Απόλλων» της Ερμούπολης. Επίσης, έγινε διευθυντής της παθολογικής κλινικής του νοσοκομείου της Σύρου, ενώ εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διεθνή ιατρικά συνέδρια. Το 1893 παντρεύτηκε με τη Σμαράγδα Νικολαΐδου.[1]
Το 1894 εξελέγη μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», ενώ από το 1896 άρχισε να εκδίδει το περιοδικό Ιατρική πρόοδος, ένα εκ των κορυφαίων στον ελλαδικό χώρο. Το 1899 εξέδωσε για μικρό διάστημα το περιοδικό La Grèce médicale και εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Ανώτατης Αυτοκρατορικής Ιατρικής Εταιρίας της Κωνσταντινουπόλεως. Η ελληνική κυβέρνηση τον τίμησε με την απονομή του αργυρού σταυρού του τάγματος του Σωτήρος. Το 1911 πήρε μέρος στη διαμάχη του γλωσσικού ζητήματος, τασσόμενος με την πλευρά των υποστηρικτών της καθαρεύουσας. Την ίδια περίοδο υπήρξε και αντιπρόεδρος της λέσχης «Φιλόμουσοι Σύρου».[1]
Πολλοί θεωρητικοί και κριτικοί της μουσικής αναγνώρισαν το έργο του. Μεταξύ αυτών ήταν ο Παύλος Καρρέρ και ο Διονύσιος Ροδοθεάτος. Απεβίωσε στην Αθήνα, όπου έμεινε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, στις 3 Σεπτεμβρίου 1933.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (τομ. 24, σ. 155) - Δρανδάκης Παύλος - χ.χ.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|