Ιωάννης Β΄ του Αλανσόν

Ιωάννης Β΄ του Αλανσόν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	2 Μαρτίου 1409; Αρζαντάν
Θάνατος	8 Σεπτεμβρίου 1476; Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Γαλλίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατιωτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Ιωάννα των Βαλουά, δούκισσα του Αλανσόν; Μαρία του Αρμανιάκ
Τέκνα	Ρενέ του Αλανσόν; Catherine d'Alençon; Jeanne d'Alençon, Comtesse de Beaumont-le-Roger
Γονείς	Ιωάννης Α΄ του Αλανσόν και Μαρία της Βρετάνης, κυρία του Λα Γκερς
Οικογένεια	Οίκος του Βαλουά
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος
Θυρεός
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Ιωάννης Β΄ (Jean II d'Alençon, 2 Μαρτίου 1409 - 8 Σεπτεμβρίου 1476) από τον Οίκο των Βαλουά-Αλανσόν ήταν δούκας του Αλανσόν και κόμης του Περς (1415-74). Είναι γνωστός ως στρατηγός στην τελευταία φάση του Εκατονταετούς Πολέμου, ως συμπολεμιστής της Ιωάννας της Λωρραίνης.

Βιογραφία

Ήταν γιος του Ιωάννη Α΄ δούκα του Αλανσόν και της Μαρίας των Ντρε, κόρης του Ιωάννη Ε΄ δούκα της Βρετάνης. Το 1415 ο πατέρας του σκοτώθηκε στη μάχη του Αζενκούρ και τον διαδέχθηκε 6 ετών.

Το 1424 ήταν 15 ετών όταν συμμετείχε στη μάχη του Βερνέιγ και αιμαλωτίστηκε. Για να ελευθερωθεί, οι Άγγλοι ζήτησαν 200.000 χρυσά σαλύ. Τους παραχώρησε το δουκάτο του Αλανσόν, που το ανέλαβε ο Ιωάννης Λάνκαστερ δούκας του Μπέτφορντ και θείος του Ερρίκου ΣΤ΄ της Αγγλίας και πώλησε το φέουδο του Φουζέρ στον δούκα της Βρετάνης. Έτσι ελευθερώθηκε το 1429.

Το ίδιο έτος ήλθε στον Κάρολο Ζ΄ της Γαλλίας η Ιωάννα της Λωρραίνης ζητώντας του στρατιωτική βοήθεια για την άρση της πολιορκίας της Ορλεάνης. Ο Ιωάννης Β΄ πήγε πρόθυμα μαζί της ως διοικητής του Γαλλικού στρατού και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη νίκη της Ιωάννας. Συνέχισε μαζί της για την απελευθέρωση της κοιλάδας του Λίγηρα (Loire). Τον αποκαλούσε ο καλός (δίκαιος, ευγενής) δούκας. Από το 1429 επετίθετο στους Άγγλους στο Αλανσόν και ανέκτησε το δουκάτο του. Το 1431 οι Άγγλοι συνέλαβαν την Ιωάννα και την έκαψαν στην πυρά, κάτι που έκανε συντετριμμένο τον Ιωάννη Β΄.

Ο πένης δούκας δυσαρεστήθηκε με τη Συνθήκη του Αρράς, διότι περίμενε να ωφεληθεί από τη Βουργουνδία. Διαφώνησε με τον Κάρολο Ζ΄ και συμμετείχε σε εξέγερση εναντίον του, αλλά συγχωρέθηκε, όντας μακροχρόνια φίλος του βασιλιά. Έλαβε μέρος στην εισβολή στη Νορμανδία το 1449, όμως αλληλογραφούσε με τους Άγγλους απερίσκεπτα. Κλήθηκε στη δίκη αποκατάστασης της Ιωάννας της Λωρραίνης (1456), κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε θάνατο (1458), ποινή που μετατράπηκε σε φυλάκιση. Ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας του πρότεινε όρους για να τον ελευθερώσει, αλλά δεν τους δέχθηκε (1461). Δικάστηκε ξανά ενώπιον της Συνέλευσης των ευγενών (Parlement) στο Παρίσι, όπου καταδικάστηκε σε θάνατο και το δουκάτο του κατασχέθηκε (1474). Απεβίωσε εγκάθειρκτος το 1476.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε το 1424 την Ιωάννα των Βαλουά, κόρη του Καρόλου δούκα της Ορλεάνης. Δεν απέκτησαν τέκνα και η Ιωάννα απεβίωσε το 1432.

Το 1437 έκανε δεύτερο γάμο, με τη Μαρία, κόρη του Ιωάννη Δ΄ κόμη του Αρμανιάκ και είχε τέκνα:

Αικατερίνη 1452-1505, παντρεύτηκε τον Γκυ ΙΕ΄ του Λαβάλ^[3].
Ρενέ 1454-1492, δούκας του Αλανσόν, αφού ανέκτησε το δουκάτο.

Από μη νόμιμες σχέσεις είχε τέσσερα τέκνα. Μεταξύ αυτών την:

Ιωάννα απεβ. μετά το 1481, κόμισσα του Μπωμόν-λε-Ροζέ, παντρεύτηκε τον Γκυ ντε Μωλμόν.

Αναφορές

↑ p521.htm#i5204. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
↑ Walsby, Malcolm (2007). The Counts of Laval. Aldershot: Ashgate Publishing Company. σελίδες 184–185. ISBN 9780754658115.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[d9a03443d05cf0d95aa31c7c990ee2977a9a8972-1] 521.htm#i5204. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.

[3913844e06e055e8cd81608f22bad0e604d89d2d-2] Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.

[3] Walsby, Malcolm (2007). The Counts of Laval. Aldershot: Ashgate Publishing Company. σελίδες 184–185. ISBN 9780754658115.

[1]

[2]

[3]