Ιωάννης Καρμίρης
| Ιωάννης Καρμίρης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιωάννης Καρμίρης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1903 ή 1904 Μπράλος Φθιώτιδας |
| Θάνατος | 5 Ιανουαρίου 1992[1] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (έως 1926) Πανεπιστήμιο Χούμπολτ Πανεπιστήμιο της Βόννης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διδάσκων πανεπιστημίου θεολόγος |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1937–1969) Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού (1945–1950) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών (Ιανουάριος 1981 – Δεκέμβριος 1981) μέλος της Ακαδημίας Αθηνών |
Ο Ιωάννης Ν. Καρμίρης (1903 ή 1904 - 1992) ήταν Έλληνας θεολόγος, πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1903[2] ή 1904[3] στον Μπράλο Φθιώτιδας και σπούδασε Θεολογία στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Πήρε το πτυχίο του με άριστα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1926.[2]
Στην αρχή δίδαξε στην Ιερατική Σχολή της Λαμίας, της οποίας υπήρξε διευθυντής την περίοδο 1927-1928. Στη συνέχεια μετατέθηκε στην Αθήνα όπου υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός σε διάφορα γυμνάσια. Παράλληλα, φοίτησε για ένα έτος στο «Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως» και για τρία έτη στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1934 μέχρι το 1936 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία στα πανεπιστήμια του Βερολίνου και της Βόννης στο αντικείμενο της συστηματικής και ιστορικοδογματικής θεολογίας.[3]
Το 1936 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με βαθμό άριστα. Το 1937 εκλέχθηκε υφηγητής παμψηφεί, ενώ το 1939 έγινε έκτακτος καθηγητής και το 1942 εξελέγη τακτικός καθηγητής της Ιστορίας των Δογμάτων και Συμβολικής, ιδιότητα που διατήρησε μέχρι και το 1969[4] που έγινε ομότιμος (λόγω ηλικίας). Διετέλεσε κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά τα ακαδημαϊκά έτη 1947-1948, 1953-1954 και 1961-1962.[5] Το 1962 δίδαξε για ένα τρίμηνο μετά από πρόσκληση στα Πανεπιστήμια Λουντ και Ουψάλα στη Σουηδία, καθώς και στη Θεολογική Σχολή του Αγίου Βλαδίμηρου στη Νέα Υόρκη και Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη το 1968 και στο Θεολογικό Ινστιτούτο Γρηγορίου του Παλαμά στο Μιλάνο του 1970.[6]
Ήταν μάχιμος στη Μικρασιατική εκστρατεία το 1922[3] υπηρετώντας στη Θράκη καθώς και στον Πόλεμο του 1940. Από το 1945 ως το 1950 υπηρέτησε Γενικός Διευθυντής Θρησκευμάτων στο Υπουργείο Παιδείας και από το 1945 ως το 1963 ήταν κυβερνητικός και βασιλικός επίτροπος στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.[7] Ακόμη, διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Εκκλησιών του Υπουργείου Εξωτερικών και πολλών Συνοδικών Επιτροπών της Εκκλησίας της Ελλάδας.[6]
Το 1974[8] εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1981[9] υπήρξε πρόεδρος αυτής. Το 1968 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής Αγίου Βλαδίμηρου και το 1973 της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.[6]
Ο Ιωάννης Ν. Καρμίρης απεβίωσε σε ηλικία 89 ετών στις 5 Ιανουαρίου 1992 και κηδεύτηκε στην Αθήνα, δύο ημέρες μετά.[7] Ο γιος του, Νικόλαος Καρμίρης, ήταν επίσης θεολόγος.
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έγραψε θεολογικά και παιδαγωγικά έργα και δημοσίευσε πολλές μελέτες. Μελέτησε και ερεύνησε τις σχέσεις των Ορθοδόξων με τους Ρωμαιοκαθολικούς. Στα σημαντικότερα του έργα, τα οποία μεταφράστηκαν και σε ξένες γλώσσες είναι αυτά για τον Μητροφάνη Κριτόπουλο, τον Παχώμιο Ρουσάνο, τον Θωμά Ακινάτη και επίσης, αυτά για την Κάθοδο στον Άδη, για τα Δογματικά-Συμβολικά Μνημεία και την Εκκλησιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.[3]
Ακόμη εκπροσώπησε την Εκκλησία της Ελλάδας σε πολλά διεθνή εκκλησιαστικά συνέδρια και διασκέψεις καθώς και σε Παγκόσμια Συμβούλια Εκκλησιών.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11205057t.
- ↑ 2,0 2,1 Συλλογικό έργο (1988). Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό. 4. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Πάσχος, Π.Β. (1992-02-01). «Τα γεγονότα και τα ζητήματα - Ιωάννης Ν. Καρμίρης». Νέα Εστία (1550): 193. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-01-20. https://web.archive.org/web/20220120085259/http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=160262&code=5043. Ανακτήθηκε στις 2016-12-08.
- ↑ «ΕΚΠΑ: Θεολογική Σχολή - Τμήμα Θεολογίας - Διατελέσαντα Μέλη ΔΕΠ». www.theol.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ «ΕΚΠΑ: Κοσμητεία Θεολογικής Σχολή - Διατελέσαντες Κοσμήτορες». deantheol.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Φαράντος, Μέγας Γ. (1974-07-15). «Τα γεγονότα και τα ζητήματα - Οι νέοι ακαδημαϊκοί - Ιωάννης Καρμίρης». Νέα Εστία (1129): 1187. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-01-20. https://web.archive.org/web/20220120080129/http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=123303&code=4417. Ανακτήθηκε στις 2016-12-08.
- ↑ 7,0 7,1 Θεοδώρου, Ευάγγελος Δ. (Ιανουάριος–Μάρτιος 1992). «Ιωάννης Ν. Καρμίρης, Εις μνημόσυνον». Θεολογία τ. ΞΓ΄ (Α΄). http://www.ecclesia.gr/greek/press/theologia/material/1992_1_2_Mnimosyno.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-12-08.
- ↑ «Τακτικά μέλη της Ακαδημίας Αθηνών κατά σειρά εκλογής». www.academyofathens.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ «Πρόεδροι της Ακαδημίας Αθηνών από την ίδρυσή της». www.academyofathens.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2016.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιωάννης Ν. Καρμίρης: Ο καθηγητής, ο Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Αρχειοθετήθηκε 2016-03-15 στο Wayback Machine., skamnosvoice.gr, ανάκτηση 5-1-2016.
- Έργα
|