Ινζουίδες
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ινζουίδες آل اینجو | |||||
| |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Το κράτος των Ινζουιδών στη μεγαλύτερή του έκταση
| |||||
| Πρωτεύουσα | Σιράζ και Ισφαχάν | ||||
| Γλώσσες | Περσικά, Μογγολικά | ||||
| Πολίτευμα | Μοναρχία | ||||
| Ιστορία | |||||
| - | Ίδρυση | 1335 | |||
| - | Κατάκτηση από τους Μουζαφαρίδες | 1357 | |||
Οι Ινζουίδες (περσικά: آل اینجو) ήταν σιιτική δυναστεία μογγολικής καταγωγής, που εξουσίαζε τις περσικές πόλεις Σιράζ και Ισφαχάν κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα μ.Χ. Τα μέλη της δυναστείας έγιναν ντε φάκτο ανεξάρτητοι ηγεμόνες μετά την πτώση του Ιλχανάτου, μέχρι την ήττα τους το 1357 από τους Μουζαφαρίδες.
Πριν τη διάλυση του Ιλχανάτου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Ινζουίδες απέκτησαν τον έλεγχο σε τμήματα της Περσίας, κυρίως την περιοχή Φαρς το έτος 1304, στην αρχή της εξουσίας του χάνου των Ιλχανιδών, Ολτζεϊτού, τού οποίου ήταν υποτελείς. Ο Ολτζεϊτού είχε αναθέσει στον Σαράφ αντ-ντιν Μαχμούντ Σαχ τον έλεγχο των ιντζού (ή ιντζί: η μογγολική λέξη για τα βασιλικά κτήματα), απ' όπου και πήρε η οικογένεια το όνομά της. Ο Σαράφ αναφέρεται ότι καταγόταν από τον Αμπνταλλάχ Ανσάρι, έναν μυστικιστή του 11ου αιώνα από τη Χεράτ. Ο υιός του, εμίρης Γκιγιάς αντ-Ντιν Κάι-Χοσρόης, βοήθησε μια άλλη οικογένεια, τους Μουζαφαρίδες, να πάρουν τον έλεγχο της περιοχής του Γιαζντ. Το 1325 ο Σαράφ αντ-Ντιν είχε επιβάλει σχεδόν τον απόλυτο έλεγχό του στην περιοχή του. Η δύναμή του δυσαρέστησε τον διάδοχο του χάνου Ολτζεϊτού, Αμπού Σαΐντ, που διέταξε την απομάκρυνση του Σαράφ αντ-Ντιν, και έστειλε τον σεΐχη Χουσεΐν ιμπν Τζουμπάν (μέλος της δυναστείας των Τσομπανιδών) να τον αντικαταστήσει. Ο εμίρης Γκιγιάς αντ-Ντιν Κάι-Χοσρόης, που κυβερνούσε το Σιράζ στο όνομα του πατέρα του, αντιστάθηκε και ο σεΐχης Χουσεΐν ιμπν Τζουμπάν αναγκάστηκε να επιστρέψει στη βάση του. Επί Αμπού Σαΐντ, ο εκδιωχθέντας από το Ισφαχάν, Σαράφ αντ-Ντιν, φυλακίστηκε στην Ταυρίδα, κατόπιν μιας αποτυχημένης απόπειρας να δολοφονήσει τον Χουσεΐν ιμπν Τζουμπάν.
Ανεξαρτησία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με το θάνατο του χάνου των Ιλχανιδών, Αμπού Σαΐντ, το 1335, ο Αρπά Κεούν πήρε το θρόνο του χανάτου. Κατόπιν εκτέλεσε τον Σαράφ αντ-Ντιν, ενώ δύο από τους υιούς του Σαράφ στη βασιλική Αυλή κατέφυγαν σε άλλους ηγεμόνες για να προστατευτούν. Στο μεταξύ, ο Κάι-Χοσρόης παγίωνε την εξουσία του στο Σιράζ. Όταν ο χάνος Αρπά αιχμαλωτίστηκε από εξεγερθέντες, εστάλη στο Μασούντ Σαχ, αδελφό του Κάι-Χοσρόη, ο οποίος τον εκτέλεσε. Κατόπιν ο Μασούντ Σαχ υπηρέτησε ως βεζίρης υπό τον Ιλχανίδη χάνο-μαριονέτα των Τζαλαγιριδών, Μουχάμμαντ. Όταν το τελευταίος σκοτώθηκε, ο Μασούντ Σαχ πήγε στο Σιράζ, με αποτέλεσμα τα δύο αδέλφια να έρθουν σε διαμάχη για την εξουσία, που τερματίστηκε με το θάνατο του Κάι-Χοσρόη το 1338/9.
Ο Μασούντ Σαχ αντιμετώπισε άμεσα πολλές προκλήσεις στην εξουσία του. Ένα χρόνο μετά το θάνατο του Κάι-Χοσρόη, ένας τέταρτος υιός του Σαράφ αντ-Ντιν με το όνομα Σαμς αντ-Ντιν Μουχάμμαντ, δραπέτευσε από τη φυλακή του αδελφού του και ενώθηκε με τους Τσομπανίδες. Ο Σαμς αντ-Ντιν μαζί με τον Τσομπανίδη Πιρ Χουσεΐν, βάδισαν στο Σιράζ, το οποίο και κατέλαβαν. Ο Μασούντ Σαχ κατέφυγε τότε στο Λουριστάν. Ο Πιρ Χουσεΐν, παρόλα αυτά, δολοφόνησε τον Σαμς αντ-Ντιν. Η πράξη του όμως αυτή οδήγησε στην απώλεια της υποστήριξης του πληθυσμού της πόλης, αναγκάζοντάς τον ν΄ αποσυρθεί από αυτή. Τον επόμενο χρόνο όμως επέστρεψε και ανακατέλαβε την πόλη. Ο Μασούντ Σαχ επιχείρησε να επωφεληθεί από τις εσωτερικές διαμάχες των Τσομπανιδών, και συμμάχησε με τον εμίρη Γιαγκί Μπαστί, υιό του Χουσεΐν ιμπν Τζουμπάν, για να καταλάβει το Σιράζ, το οποίο είχε περάσει στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα στα χέρια του Τζαμάλ αντ-Ντιν Αμπού Ισάκ. Στον τελευταίο είχε δοθεί το Ισφαχάν από τον Πιρ Χουσεΐν, και τώρα καταλάμβανε και το Σιράζ. Όταν ο Γιαγκί Μπαστί δολοφόνησε τον Μασούντ Σαχ την ίδια χρονιά, ο Αμπού Ισάκ απέμεινε ο μόνος επιζών υιός του Σαράφ αντ-Ντιν. Το Μάρτιο του 1343 πήρε το Σιράζ από τον Γιαγκί Μπαστί.
Η πτώση των Ινζουιδών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο στόχος του Τζαμάλ αντ-Ντιν Αμπού Ισάκ ήταν η κατάκτηση της Κερμάν. Για το σκοπό αυτό πραγματοποίησε εκστρατείες εναντίον των Μουζαφαριδών, που είχαν ηγέτη τον Μουμπάριζ αντ-Ντιν Μουχάμμαντ. Η αντιπαλότητα μεταξύ των δύο αναζωπυρώθηκε κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας εναντίον της πόλης Γιαζντ των Μουζαφαριδών το 1350-51. Σε αντίποινα, ο Μουμπάριζ αντ-Ντιν εισέβαλε στη Φαρς το 1352. Μετά τη νίκη του επί των Ινζουιδών σε μάχη που διεξήχθη, πολιόρκησε το Σιράζ το 1353. Ο Αμπού Ισάκ, που άρχισε να γίνεται όλο και πιο παρανοϊκός, διέταξε την εξολόθρευση δύο συνοικιών της πόλης για να ξετρυπώσει τους προδότες. Ο αρχηγός μιας άλλης συνοικίας, φοβούμενος για τους ανθρώπους του, έδωσε το κλειδί της πύλης της συνοικίας στον υιό του Μουμπάριζ αντ-Ντιν, Σουτζά Σαχ. Ο Αμπού Ισάκ αναγκάστηκε τότε να παραδοθεί, αλλά δραπέτευσε και έφτασε στο Ισφαχάν με την υποστήριξη των Τζαλαγιριδών. Ο Μουμπάριζ αντ-Ντιν όμως πολιόρκησε και αυτή την πόλη και την κατέλαβε το 1357. Ο Αμπού Ισάκ παραδόθηκε ξανά, και εστάλη στο Σιράζ, όπου εκτελέστηκε. Τα εδάφη των Ινζουιδών έπεσαν στα χέρια των Μουζαφαριδών, που τα διατήρησαν μέχρι τη συντριβή και σφαγή τους από τις στρατιές του Ταμερλάνου σαράντα χρόνια αργότερα.