Ερβέ Λε Τελιέ
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ερβέ Λε Τελιέ | |
|---|---|
.png) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 21 Απριλίου 1957[1][2] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3][4] |
| Σπουδές | Centre de formation des journalistes Πανεπιστήμιο Paris-Diderot (έως 2002)[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος συγγραφέας ποιητής κριτικός λογοτεχνίας μαθηματικός[6] |
| Εργοδότης | Le Monde |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Revolutionary Communist League |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | βραβείο Γκονκούρ (2020)[7] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ερβέ Λε Τελιέ (Hervé Le Tellier ; 21 Απριλίου 1957) είναι Γάλλος συγγραφέας και γλωσσολόγος, μέλος της διεθνούς λογοτεχνικής ομάδας OULiPo (OUvroir de Litterature Potentielle, μεταφράζεται περίπου ως «εργαστήριο δυνητικής λογοτεχνίας»). Άλλα αξιοσημείωτα μέλη της είναι οι Ρεϊμόν Κενώ, Ζωρζ Περέκ, Ίταλο Καλβίνο, Ζακ Ρουμπώ, Ζαν Λεσκούρ και Χάρι Μάθιους.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννημένος στο Παρίσι, ο Λε Τελιέ ξεκίνησε την καριέρα του ως επιστημονικός δημοσιογράφος και έγινε μέλος της Oulipo το 1992. Ως συγγραφέας, έλαβε την προσοχή του κοινού το 1998 όταν κυκλοφόρησε στη Γαλλία το βιβλίο του Les amnésiques n'ont rien vécu d'inoubliable ; μια συλλογή εκατό μικρών προτάσεων που ξεκινούσαν όλες με το "Je pense que" ("Σκέφτομαι ότι"), που κυκλοφόρησε στα αγγλικά ως A Thousand Pearls (for a Thousand Pennies). Το μυθιστόρημα Le voleur de nostalgie αποτελεί αφιέρωμα στον Ιταλό συγγραφέα Ίταλο Καλβίνο. Είναι επίσης ένας από τους Papous dans la tête, του λογοτεχνικού κουίζ για το France Culture, του γαλλικού πολιτιστικού ραδιοφωνικού σταθμού.
Το 2002 έγινε καθημερινός αρθρογράφος στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Le Monde με μια μικρή σατιρική στήλη που είχε τον τίτλο Papier de verre (glass paper). Ίδρυσε, με τον Frederic Pages και άλλους, την "Association of Friends of Jean-Baptiste Botul" για να προωθήσει αυτόν τον φανταστικό φιλόσοφο και τη σχολή του, τού "Botulism".
Μια από τις πιο πρόσφατες δημοσιεύσεις του είναι η Esthétique de l’Oulipo (The Aesthetics of Oulipo), μια πολύ προσωπική αντίληψη πάνω στη λογοτεχνία.
Πέντε από τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, από το Enough about love (εκδόσεις Other Press) μέχρι το The Sextine Chapel (εκδόσεις Dalkey Archive).
Έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Sonates de bar, Seghers, 1991
- Le voleur de nostalgie (Ο κλέφτης της νοσταλγίας, 1992), Opera, μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης
- L'orage en août, La lettre volée à la Maison d'Érasme, 1996.
- La Disparition de Perek, Baleine-Le Seuil, 1994
- Les amnésiques n’ont rien vécu d’inoubliable (Όλα τα μανιτάρια τρώγονται... 1997), Opera, μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης
- Joconde jusqu’à cent (99+1 απόψεις για την Τζοκόντα, 1998), Opera, μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης
- Quelques mousquetaires, Le Castor Astral, 1998
- Inukshuk, l'homme debout, Le Castor Astral, 1999
- Zindien, Le Castor astral, 2001
- Encyclopædia Inutilis, Le Castor Astral, 2002
- Cités de mémoire, Berg International, 2002
- La Chapelle Sextine, 2004, L'Estuaire
- Esthétique de l'Oulipo, 2006 Le Castor astral
- Je m'attache très facilement, 2007, Editions Mille et une nuits
- Les Opossums célèbres, 2007, Le Castor astral
- Assez parlé d’amour (Αρκετά μιλήσαμε γι' αγάπη, 2009), Opera, μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης
- L’Herbier des villes, 2010, Éditions Textuel
- Electrico W (Ένα τραμ στη Λισαβόνα, 2011), Opera, μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης
- Un fromage sans doute, 2011, Éditions Hatier
- Les contes liquides de Jaime Montestrela (Υδατώδεις ιστορίες, 2014), Opera, μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης
- Demande au muet, 2014, Editions NOUS
- Moi et François Mitterrand, 2016, Editions Jean-Claude Lattes
- Toutes les familles heureuses, 2017, Editions Jean-Claude Lattes
Στα αγγλικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- The Sextine Chapel, μετάφραση από τον Ian Monk, Dalkey Archive Press, 2011
- A Thousand Pearls (for a Thousand Pennies), μετάφραση από τον Ian Monk, Dalkey Archive Press, 2011
- Enough About Love, μετάφραση από την Adriana Hunter, Other Press, 2011
- The Intervention of a Good Man, μετάφραση από την Adriana Hunter, Other Press, 2011
- Electrico W, μετάφραση από Adriana Hunter, Other Press, 2013. Για τη μετάφρασή της, η Adriana Hunter κέρδισε το 27ο Ετήσιο Βραβείο Μετάφρασης που ιδρύθηκε από το Γαλλο-αμερικανικό Ίδρυμα και το Ίδρυμα Florence Gould.
- All happy families, μετάφραση από την Adriana Hunter, Other Press, Μάρτιος 2018
- Atlas inutilis, στα γαλλικά Contes liquides, στα αγγλικά "Fluid fables", μετάφραση από τον Cole Swensen, Black Square Editions, 2018
Στα αγγλικά, με την Oulipo
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Oulipo Compendium, Atlas Press, 1998
- Winter Journeys, Atlas Press, 2000
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w67h2m8z. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Babelio. 10934. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb121923254. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo20211109952. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Agence bibliographique de l'enseignement supérieur: «Système universitaire de documentation» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Μονπελιέ. 076501930.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo20211109952. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ www
.academiegoncourt .com /tous-les-laureats-prix-goncourt.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Drunken Boat page about Oulipo and excerpts from Sighted cities
- Oulipo Compendium excerpts from All our thoughts
- Hervé Le Tellier at Oulipo in New York
- An interview for Sampsonia Way
- An interview for Bookforum Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |