Γαλλοπρωσικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γαλλοπρωσικός Πόλεμος
	Ο Μπίσμαρκ συνομιλεί με τον αιχμάλωτο Ναπολέοντα Γ΄ μετά τη Μάχη του Σεντάν
Χρονολογία	19 Ιουλίου 1870 – 10 Μαΐου 1871
Τόπος	Γαλλία και Πρωσία
Έκβαση	Αποφασιστική Πρωσική Νίκη Συνθήκη της Φρανκφούρτης; Διάλυση της Β΄ Γαλλικής Αυτοκρατορίας; Δημιουργία της Γ´ Γαλλικής Δημοκρατίας; Δημιουργία της Γερμανικής Αυτοκρατορίας; Γερμανική κατοχή των γαλλικών επαρχιών Αλσατία Λωραίνη;
Αντιμαχόμενοι
Βόρεια Γερμανική Συνομοσπονδία Πρωσία; Μπάντεν; Βαυαρία; Βιτεμβέργη; Έσση; Γερμανική Αυτοκρατορία; (από τις 18 Ιανουαρίου 1871)	Β΄ Γαλλική Αυτοκρατορία; (έως τις 4 Σεπτεμβρίου 1870) Γ' Γαλλική Δημοκρατία; (από τις 4 Σεπτεμβρίου 1870)
Ηγετικά πρόσωπα
Γουλιέλμος Α΄ της Γερμανίας; Όττο φον Μπίσμαρκ; Χέλμουτ Κάρλ φον Μόλτκε	Ναπολέων Γ΄ της Γαλλίας; Αδόλφος Θιέρσος
Δυνάμεις
1.200.000 στρατιώτες 300.000 ενεργός στρατός; 900.000 εφεδρείες;	909.951 στρατιώτες 492.585 ενεργός στρατός; 417.366 φρουρά;
Απολογισμός
116.696 απώλειες 28.208 νεκροί; 88.488 τραυματίες;	756.285 απώλειες 138.871 νεκροί; 143.000 τραυματίες; 474.414 αιχμάλωτοι;

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 19:32, 27 Σεπτεμβρίου 2021

Ο Γαλλοπρωσικός πόλεμος (Ιούλιος 1870 – Μάιος 1871) ήταν ένοπλη σύγκρουση της δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας υπό τον Ναπολέοντα Γ΄ με τον σύνδεσμο γερμανικών κρατών υπό την ηγεσία της Πρωσίας. Αφορμή στάθηκε η διαφωνία της Γαλλίας στην ανακήρυξη του Γερμανού πρίγκιπα Λεοπόλδου των Χοεντσόλερν σε υποψήφιο βασιλιά της Ισπανίας.

Οι Γάλλοι ηττήθηκαν στην μάχη του Σεντάν (Sedan) στη Βορειοανατολική Γαλλία την 1η Σεπτεμβρίου 1870. Την επομένη, 2 Σεπτεμβρίου 1870, ο αυτοκράτορας της Γαλλίας Ναπολέων Γ΄ μαζί με 100.000 στρατιώτες αιχμαλωτίστηκαν και η αυτοκρατορία κατέρρευσε. Ωστόσο η Γαλλία συνέχισε τον πόλεμο μέχρι την μάχη του Μετς (Metz) στη Βορειοανατολική Γαλλία όπου 180.000 Γάλλοι αιχμαλωτίστηκαν και υπογράφηκε η συνθηκολόγηση τον Φεβρουάριο του 1871 μεταξύ του Γάλλου πρωθυπουργού Αντόλφ Τιέρ (Adolphe Thiers, 1797–1877) και του πρωθυπουργού της Πρωσίας και αργότερα Καγκελάριου Όττο Φον Μπίσμαρκ (Otto von Bismarck, 1815–1895). Η Συνθήκη επέβαλε στην Γαλλία την καταβολή ενός ή δύο δισεκατομμυρίων φράγκων ως πολεμική αποζημίωση καθώς και την προσάρτηση της Αλσατίας και της Λωρραίνης στη Γερμανία.

Ωστόσο η εθνοφρουρά και οι εργάτες του Παρισιού αντέδρασαν, παρά το γεγονός ότι ήταν υπό πολιορκία από τους Γερμανούς από τον Σεπτέμβριο του 1870 έως τον Ιανουάριο του 1871, και τον Μάρτιο του 1871 κατέλαβαν το Παρίσι δημιουργώντας την Παρισινή Κομμούνα, η οποία κατεστάλη βίαια από τα γαλλικά στρατεύματα, που παρέμειναν πιστά στον Τιέρ, με την υποστήριξη των Πρώσων.

Αιτίες

Οι αιτίες του γαλλοπρωσικού πολέμου είναι βαθιά ριζωμένες στα γεγονότα γύρω από τη βαθμιαία πρόοδο της διαδικασίας ένωσης των γερμανικών κρατιδίων υπό τον Όττο φον Μπίσμαρκ. Στα μέσα του αυστροπρωσικού πολέμου του 1866, η αυτοκράτειρα της Γαλλίας Ευγενία, ο υπουργός Εξωτερικών Ντρουίν ντε Λυί και ο υπουργός Πολέμου Ζακ Λουί Ραντόν, ανησυχούσαν ότι μια πρωσική νίκη ίσως έθετε σε κίνδυνο τη θέση της Γαλλίας ως κυρίαρχης δύναμης στην Ευρώπη, που είχε κερδίσει μετά το γαλλοαυστριακό πόλεμο του 1859. Ως εκ τούτου, πίεσαν, ανεπιτυχώς όμως, τον Ναπολέοντα Γ' να μεσολαβήσει με επιστράτευση και κινητοποίηση του γαλλικού στρατού στα ανατολικά σύνορα της Γαλλίας, ενώ ο κύριος όγκος των πρωσικών στρατιών είχε εμπλακεί στη Βοημία, ως προειδοποίηση ότι καμία εδαφική αλλαγή θα ελάμβανε χώρα στα γερμανικά εδάφη χωρίς την πρότερη συμβουλή και γνώμη της Γαλλίας.

Ως αποτέλεσμα της προσάρτησης από τους Πρώσους αρκετών γερμανικών κρατιδίων που είχαν συνταχθεί με την Αυστρία κατά τον πόλεμο του 1866 και το σχηματισμό της Βόρειας Γερμανικής Συνομοσπονδίας υπό την αιγίδα της Πρωσίας, η γαλλική κοινή γνώμη δυσαρεστήθηκε και απαιτούσε πλέον πιο σκληρή στάση καθώς και εδαφικές παραχωρήσεις ως αποζημίωση. Έτσι, ο Ναπολέων Γ' απαίτησε από την Πρωσία την επιστροφή της χώρας του στα σύνορα του 1814, με την προσάρτηση του Λουξεμβούργου, του μεγαλύτερου τμήματος της περιοχής του Σάαρ, καθώς και του βαυαρικού Παλατινάτου.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Allrefer Encyclopedia - Franco-Prussian War, (Wars And Battles)
Καρτ ποστάλ της εποχής με μοτίβα του πολέμου (Γερμανικά)
Περί πολέμου (Έγκελς) (Γερμανικά)
Πληροφορίες και χάρτες
Φωτογραφίες (Γαλλικά)
Απώλειες του γερμανικού στρατού 1870 - 1871 (Γερμανικά)

Αυτό το λήμμα σχετικά με την Ιστορία της Γαλλίας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

@@ Γραμμή 53: / Γραμμή 53: @@
 ==Αιτίες==
+Οι αιτίες του γαλλοπρωσικού πολέμου είναι βαθιά ριζωμένες στα γεγονότα γύρω από τη βαθμιαία πρόοδο της διαδικασίας ένωσης των γερμανικών κρατιδίων υπό τον [[Όττο φον Μπίσμαρκ]]. Στα μέσα του [[Αυστροπρωσικός Πόλεμος|αυστροπρωσικού πολέμου του 1866]], η αυτοκράτειρα της Γαλλίας [[Ευγενία ντε Μοντίχο|Ευγενία]], ο υπουργός Εξωτερικών Ντρουίν ντε Λυί και ο υπουργός Πολέμου Ζακ Λουί Ραντόν, ανησυχούσαν ότι μια πρωσική νίκη ίσως έθετε σε κίνδυνο τη θέση της Γαλλίας ως κυρίαρχης δύναμης στην [[Ευρώπη]], που είχε κερδίσει μετά το [[Δεύτερος Ιταλικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας|γαλλοαυστριακό πόλεμο του 1859]]. Ως εκ τούτου, πίεσαν, ανεπιτυχώς όμως, τον [[Ναπολέων Γ΄|Ναπολέοντα Γ']] να μεσολαβήσει με επιστράτευση και κινητοποίηση του γαλλικού στρατού στα ανατολικά σύνορα της Γαλλίας, ενώ ο κύριος όγκος των πρωσικών στρατιών είχε εμπλακεί στη [[Βοημία]], ως προειδοποίηση ότι καμία εδαφική αλλαγή θα ελάμβανε χώρα στα γερμανικά εδάφη χωρίς την πρότερη συμβουλή και γνώμη της Γαλλίας.
-Οι αιτίες του γαλλοπρωσικού πολέμου είναι βαθιά ριζωμένες στα γεγονότα γύρω από τη βαθμιαία πρόοδο της διαδικασίας ένωσης των γερμανικών κρατιδίων υπό τον [[Όττο φον Μπίσμαρκ]]
-Στα μέσα του αυστροπρωσικού πολέμου του 1866, η αυτοκράτειρα της Γαλλίας Ευγενία, ο υπουργός Εξωτερικών Ντρουίν ντε Λυί και ο υπουργός Πολέμου Ζακ Λουί Ραντόν, ανησυχούσαν ότι μια πρωσική νίκη ίσως έθετε σε κίνδυνο τη θέση της Γαλλίας ως κυρίαρχης δύναμης στην [[Ευρώπη]], που είχε κερδίσει μετά το γαλλοαυστριακό πόλεμο του 1859. Ως εκ τούτου, πίεσαν, ανεπιτυχώς όμως, τον [[Ναπολέων Γ΄|Ναπολέοντα Γ']] να μεσολαβήσει με επιστράτευση και κινητοποίηση του γαλλικού στρατού στα ανατολικά σύνορα της Γαλλίας, ενώ ο κύριος όγκος των πρωσικών στρατιών είχε εμπλακεί στη [[Βοημία]], ως προειδοποίηση ότι καμία εδαφική αλλαγή θα ελάμβανε χώρα στη Γερμανία χωρίς την πρότερη συμβουλή της Γαλλίας.
 Ως αποτέλεσμα της προσάρτησης από τους Πρώσους αρκετών γερμανικών κρατιδίων που είχαν συνταχθεί με την Αυστρία κατά τον πόλεμο του 1866 και το σχηματισμό της Βόρειας Γερμανικής Συνομοσπονδίας υπό την αιγίδα της Πρωσίας, η γαλλική κοινή γνώμη δυσαρεστήθηκε και απαιτούσε πλέον πιο σκληρή στάση καθώς και εδαφικές παραχωρήσεις ως αποζημίωση. Έτσι, ο [[Ναπολέων Γ΄|Ναπολέων Γ']] απαίτησε από την Πρωσία την επιστροφή της χώρας του στα σύνορα του 1814, με την προσάρτηση του [[Λουξεμβούργο|Λουξεμβούργου]], του μεγαλύτερου τμήματος της περιοχής του [[Σάαρλαντ|Σάαρ]], καθώς και του [[Βασίλειο της Βαυαρίας|βαυαρικού]] [[Παλατινάτο|Παλατινάτου]].