Λιούτοβιντ της Ζαχουμλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ αφαιρέθηκε η Κατηγορία:Ύπατοι; προστέθηκε η Κατηγορία:Βυζαντινοί Ύπατοι (με το HotCat) |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{πληροφορίες προσώπου}} |
{{πληροφορίες προσώπου}} |
||
Ο '''Λιούτοβιντ της Ζαχλουμίας''' ήταν Σλάβος, γηγενής, κυβερνήτης της Ζαχλουμίας, στη σημερινή δυτική Ερζεγοβίνη και νότια της Κροατίας, που άκμασε στα μέσα του 11ου αιώνα υποτελής στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]]. Ήταν ο τελευταίος |
Ο '''Λιούτοβιντ της Ζαχλουμίας''' ήταν Σλάβος, γηγενής, κυβερνήτης της Ζαχλουμίας, στη σημερινή δυτική Ερζεγοβίνη και νότια της Κροατίας, που άκμασε στα μέσα του 11ου αιώνα υποτελής στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]]. Ήταν ο τελευταίος Βυζαντινός διοικητής του [[Θέμα Σιρμίου|Θέματος του Σιρμίου]] το 1039-1042<ref name="Stephenson2003">Stephenson 2003, σσ. 42-43</ref>. |
||
Σε έναν χάρτη του Ιουλίου του 1039 |
Σε έναν χάρτη του Ιουλίου του 1039 ο Λιούτοβιντ αναφέρεται με τους βυζαντινούς τίτλους του ''πρωτοσπαθάριου επί του χρυσιτρικλίνου'', ''ύπατου'', και ''στρατηγός της Σερβίας και της Ζαχλούμιας'', γεγονός που υποδηλώνει ότι ο αυτοκράτορας [[Μιχαήλ Δ΄ ο Παφλαγών|Μιχαήλ Δ΄]]<ref>{{Cite book|title=Fifty Years of Prosopography: The Later Roman Empire, Byzantium and Beyond|first=Averil|last=Cameron|publisher=OUP/British Academy|isbn=9780197262924|date=2003-07-17|url=http://books.google.com.au/books?id=2jJXudnr-4sC&pg=PA150}}</ref> του χορήγησε την διοίκηση αυτών των εδαφών, συμπεριλαμβανομένης και της Διοκλείας<ref name=Stephenson2003/>. |
||
Το 1042 |
Το 1042 ο Ζουπάνος της Ράσκας [[Μπαν της Βοσνίας]] και ο Λιούτοβιντ έλαβαν μεγάλες ποσότητες χρυσού από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα για την υποστήριξή τους στην ανατροπή του [[Βόγισλαβ Βογίνοβιτς|Στέφαν Βόγισλαβ]] της Διοκλείας<ref name=Stephenson2003/><ref>''Chronicle of the Priest of Duklja'', ch. 38: «iupano Rassae et bano Bosnae et principi regionis Chelmanae»</ref>. Αυτός οδήγησε τον στρατό εναντίον της Διοκλείας το 1043, αλλά έπεσε σε ενέδρα στον λόφο Κλομπούκ<ref>Marko Vego, ''Naselja bosanske srednjevjekovne države'', Svjetlost, 1957. [http://books.google.com/?id=yoPRAAAAMAAJ Google Books]</ref> κι έχασε την μάχη από τον Βόισλαβ, ο οποίος νίκησε. Ο Βόισλαβ έπειτα συνέχισε για να προσαρτήσει το μεγαλύτερο μέρος του Ζαχλουμίου και της Τραβουνίας. |
||
== Παραπομπές == |
== Παραπομπές == |
||
Έκδοση από την 05:45, 14 Δεκεμβρίου 2020
| Λιούτοβιντ της Ζαχλουμίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 10ος αιώνας |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | στρατηγός |
Ο Λιούτοβιντ της Ζαχλουμίας ήταν Σλάβος, γηγενής, κυβερνήτης της Ζαχλουμίας, στη σημερινή δυτική Ερζεγοβίνη και νότια της Κροατίας, που άκμασε στα μέσα του 11ου αιώνα υποτελής στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ήταν ο τελευταίος Βυζαντινός διοικητής του Θέματος του Σιρμίου το 1039-1042[1].
Σε έναν χάρτη του Ιουλίου του 1039 ο Λιούτοβιντ αναφέρεται με τους βυζαντινούς τίτλους του πρωτοσπαθάριου επί του χρυσιτρικλίνου, ύπατου, και στρατηγός της Σερβίας και της Ζαχλούμιας, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Δ΄[2] του χορήγησε την διοίκηση αυτών των εδαφών, συμπεριλαμβανομένης και της Διοκλείας[1].
Το 1042 ο Ζουπάνος της Ράσκας Μπαν της Βοσνίας και ο Λιούτοβιντ έλαβαν μεγάλες ποσότητες χρυσού από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα για την υποστήριξή τους στην ανατροπή του Στέφαν Βόγισλαβ της Διοκλείας[1][3]. Αυτός οδήγησε τον στρατό εναντίον της Διοκλείας το 1043, αλλά έπεσε σε ενέδρα στον λόφο Κλομπούκ[4] κι έχασε την μάχη από τον Βόισλαβ, ο οποίος νίκησε. Ο Βόισλαβ έπειτα συνέχισε για να προσαρτήσει το μεγαλύτερο μέρος του Ζαχλουμίου και της Τραβουνίας.
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Stephenson 2003, σσ. 42-43
- ↑ Cameron, Averil (17 Ιουλίου 2003). Fifty Years of Prosopography: The Later Roman Empire, Byzantium and Beyond. OUP/British Academy. ISBN 9780197262924.
- ↑ Chronicle of the Priest of Duklja, ch. 38: «iupano Rassae et bano Bosnae et principi regionis Chelmanae»
- ↑ Marko Vego, Naselja bosanske srednjevjekovne države, Svjetlost, 1957. Google Books
Πηγές
- Stephenson, Paul (2003). The legend of Basil the Bulgar-slayer. Cambridge University Press. σελίδες 42–43. ISBN 978-0-521-81530-7. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2011.
- Medieval Lands: Montenegro
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Ljutovid of Zahumlje της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
John Komnenos