Μάχη της Μπαστόνι

26 Δεκεμβρίου 1944 στην Μπαστόν του Βελγίου, στρατεύματα του 101ου Αερομεταφερόμενου τμήματος παρακολουθούν τα Douglas C-47 Skytrain να τους προμηθεύουν. Τα τζιπ και τα φορτηγά σταθμεύουν σε ένα μεγάλο χωράφι σε κοντινή απόσταση.

Η Μάχη της Μπαστόν ήταν μάχη μεταξύ αμερικανικών και γερμανικών δυνάμεων στην πόλη Μπαστόν στο Βέλγιο από τις 20 έως τις 27 Δεκεμβρίου 1944 και ήταν μέρος μιας μεγαλύτερης επιχείρησης, της Μάχης των Αρδεννών ή μάχη του Θύλακα στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η μάχη είναι επίσης γνωστή ως η πολιορκία της Μπαστόν (siège de Bastogne). Το σχέδιο των γερμανικών δυνάμεων ήταν να φτάσουν στο λιμάνι της Αμβέρσας και να φέρουν περισσότερες δυνάμεις για να το κρατήσουν και να νικήσουν τις κοντινές συμμαχικές δυνάμεις. Όλοι οι δρόμοι στα βουνά των Αρδεννών συναντώνταν στην πόλη Μπαστόν και αυτός ήταν ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους ήταν τόσο ελκυστική και σημαντική πόλη για τους Γερμανούς. Η πολιορκία έληξε στις 27 Δεκεμβρίου 1944 όταν οι αμερικανικές δυνάμεις που κρατούσαν την πόλη απελευθερώθηκαν από την 3η στρατιά του Τζωρτζ Πάττον.

Ιστορικό

Μετά την συμμαχική απόβαση στην Νορμανδία και μετά την πίεση στη Γαλλία, οι Σύμμαχοι επεξέτειναν τις γραμμές τους από το Ναϊμέχεν μέχρι την ουδέτερη Ελβετία. Η πόλη της Αμβέρσας ήταν αξιοσημείωτη για το λιμάνι της και κατελήφθη κατά τη διάρκεια της ώθησης. Ήδη μέχρι το χειμώνα οι Σύμμαχοι βρίσκονταν σε γερμανικό έδαφος κοντά στο Άαχεν. Ο Χίτλερ ανέπτυξε ένα σχέδιο αντεπίθεσης των συμμαχικών στρατευμάτων κοντά στο Βέλγιο. Το σχέδιο ήταν 55 μεραρχίες να πραγματοποιήσουν αιφνιδιαστική επίθεση διασχίζοντας τον ποταμό Μεύση και να καταλάβουν την Αμβέρσα. Παρά τις διαμαρτυρίες ορισμένων από τους διοικητές του, το σχέδιο είχε προγραμματιστεί να ξεκινήσει στις 16 Δεκεμβρίου 1944. Οι συμμαχικοί διοικητές, από την άλλη πλευρά, δεν θεώρησαν ότι οι Γερμανοί θα ξεκινήσουν επίθεση από τις Αρδέννες λόγω του εδάφους που δεν ήταν πραγματικά κατάλληλο για επίθεση μεγάλης κλίμακας. Τις εβδομάδες που οδήγησαν στη Μάχη της Μπαστόν, η συμμαχική διοίκηση περίμενε μια επίθεση από οπουδήποτε εκτός από τις Αρδέννες. Η Μπαστόν, μια στρατηγικά σημαντική πόλη στην περιοχή, προστατεύθηκε από την 28η Μεραρχία Πεζικού, που της ανατέθηκε αυτή η σχετικά ήσυχη περιοχή, αφού αγωνιζόταν συνεχώς στην προηγούμενη αποστολή της. Λόγω της διάταξης του εδάφους στην περιοχή, η συμμαχική διοίκηση πίστευε ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει μεγάλη επίθεση σε αυτήν την περιοχή.

Για τους Γερμανούς η ευθύνη της κατάληψης της Μπαστόν βρισκόταν στα χέρια του Heinrich Freiherr von Luttwitz. Το σχέδιό του ήταν να επιτεθεί σε μια γραμμή 7 μιλίων (11 χλμ.) Χρησιμοποιώντας τρεις μεραρχίες, οι Συμμαχικές δυνάμεις ήταν κυρίως σε μικρές ομάδες που βρίσκονταν σε μεγάλα χωριά με φυλάκια στον ποταμό. Λόγω των ισχυρών βροχοπτώσεων πριν από τη γερμανική επίθεση, μόνο ένας δρόμος μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως σημείο διέλευσης.

Σε αυτό το σημείο οι Σύμμαχοι συνειδητοποίησαν ότι πραγματικά δεν μπορούσαν να χάσουν την Μπαστόν. Είχαν ήδη χάσει κάποιες γραμμές κατά τις προηγούμενες μάχες και αν έχαναν την Μπαστόν οι Γερμανοί θα μπορούσαν να συνεχίσουν να προχωρούν. Έχοντας αυτό κατά νου, ο Eisenhower έστειλε μερικά από τα καλύτερα αμερικανικά στρατεύματα στην πόλη αφού ήξερε ότι εάν οι Σύμμαχοι έπρεπε να κρατήσουν την Μπαστόν θα έπρεπε να δώσουν το καλύτερο δυνατό. Για το καθήκον κράτησης της Μπαστόν οι Αμερικανοί έστειλαν την 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία με στρατιώτες από την Easy Company.

Και οι δύο πλευρές είχαν δυνατότητες και αδυναμίες που θα εμφανίζονταν στην πολιορκία της Μπαστόν. Οι Γερμανοί είχαν πολύ περισσότερα στρατεύματα, πάνω από 100.000 από αυτούς ήταν έτοιμοι να καταλάβουν την Μπαστόν, η οποία θεωρείται πλέον ως μέρος της μεγαλύτερης Μάχης των Αρδεννών. Με την πρώτη ματιά, η νίκη τους φαινόταν σχεδόν σίγουρη, αλλά η αλήθεια ήταν ότι, παρόλο που υπερίσχυαν σε αριθμό οι περισσότεροι στρατιώτες τους δεν ήταν πολύ καλά εκπαιδευμένοι και άπειροι, αφού ήταν ως επί το πλείστον νεαροί που στάλθηκαν στη μάχη για να στηρίξουν τη γερμανική πολεμική μηχανή.

Τα αμερικανικά στρατεύματα στην Μπαστόν χρειάζονταν απεγνωσμένα ενισχύσεις, τη στιγμή που ο Πάτον είχε τον στρατό του στη νότια πλευρά της Μπαστόν. Με τις ενισχύσεις οι Σύμμαχοι θα μπορούσαν να κρατήσουν την Μπαστόν, αλλά για να τους φτάσουν εκεί χρειάστηκε χρόνος.

19–23 Δεκεμβρίου 1944

Η μάχη

Η 101η αερομεταφερόμενη μεραρχία σχημάτισε μια ολόπλευρη περίμετρο χρησιμοποιώντας την για να μπλοκάρει την είσοδο από τη Noville και από όλες τις κατευθύνσεις.

Τρία τάγματα πυροβολικού σχημάτισαν μια προσωρινή ομάδα πυροβολικού. Ο συνταγματάρχης Ρόμπερτς, επικεφαλής της 10ης τεθωρακισμένης μεραρχίας, συγκέντρωσε επίσης 600+ αγωνιστές από το Σώμα VIII και σχημάτισε την Ομάδα SNAFU(Snafu είναι ένας αμερικανικός όρος) ως μια επιπλέον δύναμη διακοπής.

Πολλά από τα πυροβόλα όπλα χρησιμοποιήθηκαν σε ρόλο άμεσης επίθεσης εναντίον των εχθρικών γραμμών, με πάνω από 2000 γύρους να χρησιμοποιούνται για το σκοπό αυτό στις 20 Δεκεμβρίου. Οι αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες του τμήματος μετακινήθηκαν επίσης στις μπροστινές γραμμές για να επιτεθούν στην εχθρική πλευρά.

Ως αποτέλεσμα της ισχυρής αμερικανικής άμυνας στα βόρεια και ανατολικά, ο διοικητής του XLVII Σώματος Πάντσερ, στρατηγός von Lüttwitz, αποφάσισε να περικυκλώσει την Μπαστόν και να χτυπήσει από τα νότια και νοτιοδυτικά, ξεκινώντας τη νύχτα της 20/21 Δεκεμβρίου. Οι μονάδες αναγνώρισης των Πάντσερ είχαν αρχικά επιτυχία και σχεδόν ξεπερνούσαν τις αμερικανικές θέσεις πυροβολικού νοτιοδυτικά της Μπαστόν προτού σταματήσουν από μια αυτοσχέδια δύναμη. Και οι επτά αυτοκινητόδρομοι που οδηγούσαν στη Μπαστόν κόπηκαν από τις γερμανικές δυνάμεις μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου το μεσημέρι, και το βράδυ το σύνολο των αεροπορικών και τεθωρακισμένων δυνάμεων πεζικού αναγνωρίστηκε και από τις δύο πλευρές ότι είχε περικυκλωθεί.

Οι Αμερικανοί στρατιώτες δεν διέθεταν εξοπλισμό ψυχρού καιρού, πυρομαχικά, τρόφιμα, ιατρικά εφόδια και ανώτερη ηγεσία (όπως πολλοί ανώτεροι αξιωματικοί, συμπεριλαμβανομένου του διοικητή της 101ης αερομεταφερόμενη μεραρχίας - Στρατηγού Μάξουελ Τέιλορ (Maxwell Taylor) - ήταν αλλού). Λόγω της κακοκαιρίας, οι περιβαλλόμενες δυνάμεις των ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να ανεφοδιαστούν αεροπορικώς.

Ωστόσο, τα δύο τμήματα Πάντσερ του XLVII σώματος Πάντσερ - αφού χρησιμοποίησαν την κινητικότητά τους για να απομονώσουν την Μπαστόν, συνέχισαν την αποστολή τους προς τον Μεύση στις 22 Δεκεμβρίου, αντί να επιτεθούν στην Μπαστόν με μία μόνο μεγάλη δύναμη. Άφησαν μόνο ένα σύνταγμα για να βοηθήσουν το 26ο τμήμα λαϊκών Γρεναδιέρων να συλλάβει το σταυροδρόμι. Το XLVII σώματος Πάντσερ διερεύνησε διαφορετικά σημεία της αμυντικής περιφέρειας της νότιας και δυτικής πλευράς, όπου η Μπαστόν υπερασπιζόταν από ένα μόνο αερομεταφερόμενο σχήμα και διπλάσιες μονάδες υποστήριξης πεζικού.

Στις 22 Δεκεμβρίου ο στρατηγός von Lüttwitz υπέβαλε την ακόλουθη απαίτηση για παράδοση στον Αμερικανό ομόλογό του που διοικούσε τις αμερικανικές δυνάμεις στην Μπαστόν, στρατηγό Άντονι Μακώλιφ (Anthony McAuliffe):

Στον διοικητή των ΗΠΑ της περιβαλλόμενης πόλης Μπαστόν.

Η τύχη του πολέμου αλλάζει. Αυτή τη φορά οι δυνάμεις των ΗΠΑ μέσα και κοντά στην Μπαστόν περικυκλώθηκαν από ισχυρές γερμανικές θωρακισμένες μονάδες. Περισσότερες γερμανικές θωρακισμένες μονάδες έχουν διασχίσει τον ποταμό μας κοντά στο Ortheuville, πήραν τον Marche και έφτασαν στο St. Hubert περνώντας από το Hompre-Sibret-Tillet. Το Libramont είναι σε γερμανικά χέρια.

Υπάρχει μόνο μία πιθανότητα να σωθούν τα περικυκλωμένα στρατεύματα των ΗΠΑ από τον πλήρη αφανισμό: αυτή είναι η έντιμη παράδοση της περικυκλωμένης πόλης. Υπάρχει χρόνος δύο ωρών για να το σκεφτείται ξεκινώντας με την παρουσίαση αυτής της σημείωσης.

Εάν αυτή η πρόταση απορριφθεί, ένα Γερμανικό Πυροβολικό Σώμα και έξι βαριά Τάγματα είναι έτοιμα να εκμηδενίσουν τα στρατεύματα των ΗΠΑ εντός και κοντά στην Μπαστόν. Η διαταγή για την επίθεση θα δοθεί αμέσως μετά την περίοδο δύο ωρών.

Όλες οι σοβαρές απώλειες πολιτών που θα προκληθούν από τα πυρά του πυροβολικού δεν θα μπορούσαν να συμβαδίζουν με τη γνωστή αμερικανική ανθρωπιά.

Ο Γερμανός Διοικητής.

Λίγο αργότερα, ο Μακώλιφ έστειλε την ακόλουθη ανακοίνωση στον von Lüttwitz ως απάντηση στη γερμανική απαίτηση:

Στον Γερμανό Διοικητή.

NUTS!Ι!

Ο Αμερικανός Διοικητής

Ο διοικητής του 327ου Συντάγματος Πεζικού το ερμήνευσε στους Γερμανούς ως «Πήγαινε στην κόλαση!».

Μετά την προκλητική αμερικανική απάντηση στην απαίτηση παράδοσης, η 26η μεραρχία Πεζικού της Βέρμαχτ έστειλε ένα σύνταγμα γρεναδιέρων Πάντσερ από το 15ο τμήμα των Πάντσερ γρεναδιέρων την παραμονή των Χριστουγέννων για την κύρια επίθεσή του την επόμενη μέρα. Εκείνο το βράδυ, περίπου στις 7:00 μ.μ., βομβαρδιστικά της Λουφτβάφε επιτέθηκαν στην Μπαστόν, σκοτώνοντας 21 άτομα σε ένα σταθμό βοήθειας. Επειδή δεν διέθετε επαρκή στρατεύματα και εκείνα της 26ης μεραρχίας Πεζικού ήταν σχεδόν εξαντλημένα, το XLVII σώμα Πάντσερ προτίμησε να επιτεθεί του σε διάφορες μεμονωμένες τοποθεσίες στη δυτική πλευρά της περιμέτρου διαδοχικά, παρά να ξεκινήσει μια ταυτόχρονη επίθεση σε όλες τις πλευρές. Η επίθεση - με επικεφαλής 18 άρματα μάχης που έφεραν ένα τάγμα πεζικού - διάτρησε τις γραμμές του 3ου τάγματος του 327ου συντάγματος Πεζικού και προχώρησε ως τη θέση διοίκησης του τάγματος στο Hemroulle.

Ωστόσο, το 327ο σύνταγμα Πεζικού κράτησε τις αρχικές του θέσεις και απέκρουσε τις επιθέσεις πεζικού που ακολούθησαν, συλλαμβάνοντας 92 Γερμανούς. Τα Πάντσερ που είχαν επιτύχει τη διείσδυση χωρίστηκαν σε κατευθύνεις,ένα προσπάθησε να φτάσει στο Champs από το πίσω μέρος, και καταστράφηκε από δύο τμήματα του 1ου τάγματος του 502ου συντάγματος πεζικού υπό τον υπολοχαγό Patrick F. Cassidy και τέσσερις καταστροφείς τανκς του 705ου τάγματος καταστροφής αρμάτων.

Ο συμμαχικός έλεγχος της Μπαστόν ήταν ένα μεγάλο εμπόδιο για τη γερμανική θωρακισμένη πρόοδο και το ηθικό των συμμαχικών δυνάμεων αλλού στο Δυτικό Μέτωπο ενισχύθηκε από τις ειδήσεις για την επίμονη άμυνα της πολιορκημένης πόλης.

333ο Τάγμα πυροβολικού πεδίου μάχης - Το μαύρο τάγμα

Σπανίως στον αμερικανικό στρατό της εποχής του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, το 333ο τάγμα ήταν μια μονάδα μάχης αποτελούμενη εξ ολοκλήρου από Αφροαμερικάνους στρατιώτες, με επικεφαλής λευκούς αξιωματικούς. Στην αρχή της Μάχης των Αρδεννών, το 333ο τάγμα προσκολλήθηκε στην 106η μεραρχία πεζικού. Πριν από τη γερμανική επίθεση, η 106η μεραρχία είχε επιφορτιστεί με το κράτημα ενός μήκους 26 μιλίων (41,8 χιλιόμετρα) μπροστά. Ως αποτέλεσμα, στις πρώτες μέρες της επίθεσης, δύο από τα τρία συντάγματα του τμήματος παραγκωνίστηκαν από τον γερμανικό στρατό, αποδίδοντας 6.000 φυλακισμένους. To 333ο τάγμα επηρεάστηκε άσχημα, χάνοντας σχεδόν το 50% των στρατιωτών του, συμπεριλαμβανομένου του διοικητή του. Έντεκα από τους στρατιώτες του αποκόπηκαν από την υπόλοιπη μονάδα και προσπάθησαν να ξεφύγουν από τη γερμανική σύλληψη, αλλά σφαγιάστηκαν από τα Waffen SS. Τα απομεινάρια του τάγματος υποχώρησαν στη Μπαστόν όπου συνδέθηκαν με την 101η αερομεταφερόμενη μεραρχία. Ό,τι απέμεινε από το 333ο τάγμα συνδέθηκε με την αδελφή μονάδα του, το 969ο τάγμα. Τους δόθηκαν καραμπίνες και τους ανατέθηκε να υπερασπιστούν την πόλη. Παρά τις χαμηλές προμήθειες τροφίμων και πυρομαχικών, η στρατιά αγωνίστηκε επίμονα, κρατώντας με επιτυχία τον τομέα του μετώπου παρά τις επανειλημμένες γερμανικές επιθέσεις. Για τον ηρωισμό τους, στο 333ο τάγμα απονεμήθηκε η Προεδρική Μονάδα Αναφοράς.

Σπάζοντας τον κλοιό

Μέρος της Τρίτης Στρατιάς του Πάττον κατάφερε να φτάσει στην Μπαστόν από τα νοτιοδυτικά, από την κατεύθυνση του Assenois. Η αιχμή του δόρατος του 326ου τάγματος μηχανικών έφτασε στις 26 Δεκεμβρίου, με τo Cobra King να είναι το πρώτο άρμα που εμφανίστηκε στις 16:50 περίπου. Οι επίγειες επικοινωνίες της 101ης αερομεταφερόμενης μεραρχίας με τις αμερικανικές γραμμές εφοδιασμού αποκαταστάθηκαν στις 27 Δεκεμβρίου και οι τραυματίες στάλθηκαν πίσω. Ο στρατηγός Taylor έφτασε στη Μπαστόν με τη 4η τεθωρακισμένη μεραρχία και συνέχισε τη διοίκηση.

Το μνημείο Μαρντασσόν είναι ένα μνημείο που τιμά τη μνήμη των Αμερικανών στρατιωτών που τραυματίστηκαν ή σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της μάχης των Αρδεννών του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου κοντά στην Μπαστόν του Βελγίου.

Αφού ο γερμανικός κλοιός κατέρρεε, οι άντρες της 101ης αερομεταφερόμενης μεραρχίας αναμένονταν να ανακουφιστούν, αλλά δόθηκαν εντολές να ξαναρχίσουν την επίθεση. To 506ο Σύνταγμα Πεζικού επιτέθηκε στο Βορρά και κατέλαβε το Recogne στις 9 Ιανουαρίου 1945, το Bois des Corbeaux στις 10 Ιανουαρίου και το Foy στις 13 Ιανουαρίου. Το 327ο σύνταγμα πεζικού επιτέθηκε διαμέσου του Bourcy, βορειοανατολικά της Μπαστόν, στις 13 Ιανουαρίου και αντιμετώπισε επίμονη αντίσταση. Η 101η Αερομεταφερόμενη μεραρχία μαζί με τις δυνάμεις του Τρίτου Στρατού αντιμετώπισαν την ελίτ του γερμανικού στρατού, η οποία περιελάμβανε στοιχεία από την 1η Μεραρχία Πάντσερ SS «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ», τη ταξιαρχία Führerbegleit, τη 12η SS μεραρχία Πάντσερ της Νεολαίας του Χίτλερ και τη 9η SS μεραρχία Πάντσερ «Χοενστάουφεν». Το 506ο σύνταγμα πεζικού επανεκατέλαβε τη Noville στις 15 Ιανουαρίου και την Rachamps την επόμενη μέρα. Το 502ο σύνταγμα πεζικού ενίσχυσε το 327ο, και τα δύο συντάγματα κατέλαβαν τον Μπουρσί στις 17 Ιανουαρίου, ωθώντας τους Γερμανούς να επιστρέψουν στο σημείο προόδου τους την ημέρα που το τμήμα έφτασε στην Μπαστόν. Την επόμενη μέρα η 101η αερομεταφερόμενη μεραρχία απελευθερώθηκε.

Μέλη του 9ου Μηχανικού Τάγματος, πραγματοποιούν μνημόσυνο για όσους σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια της πολιορκίας, 22 Ιανουαρίου 1945.

Eπακόλουθα

Οι απώλειες της αερομεταφερόμενης μεραρχίας από τις 19 Δεκεμβρίου 1944 έως τις 6 Ιανουαρίου 1945 ήταν 341 νεκροί, 1.691 τραυματίες και 516 αγνοούμενοι. Η 10η τεθωρακισμένη μεραρχία υπέστη περίπου 500 απώλειες. Συνολικά περισσότερες από 3.000 ήταν οι απώλειες για τους Αμερικανούς.

Η Augusta Chiwy, νοσοκόμα που πρόσφερε βοήθεια στους τραυματίες κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, τιμήθηκε με το Πολιτικό Βραβείο για την Ανθρωπιστική Υπηρεσία από τον Πρέσβη στο Βέλγιο Howard Gutman τον Δεκέμβριο του 2011.

Για την υπεράσπιση της Μπαστόν, η έδρα της 101ης Αερομεταφερόμενης μεραρχίας τιμήθηκε με την Προεδρική Μονάδα Αναφοράς (PUC), με μια λωρίδα, κεντημένη με τη λέξη BASTOGNE, με τα χρώματα της μεραρχίας. Επίσης, τους απονεμήθηκε το βελγικό Croix de Guerre 1940 με κεντημένη τη λέξη BASTOGNE.