Φραντς Σταουντέγκερ

Αρχείο:Franz Staudegger.jpg

Franz Staudegger

Ο Φραντς Σταουντέγκερ (γερμανικά: Franz Staudegger) (12 Φεβρουαρίου 1923 - 16 Μαρτίου 1991) ήταν Αυστριακός αρματιστής στα Waffen SS και θεωρήθηκε ένας από τους πιο επιτυχημένους στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το μεγαλύτερο μέρος των επιτυχιών του επετεύχθη με Tiger I.

Πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στο Bleiburg της Καρινθίας της Πρώτης Αυστριακής Δημοκρατίας και ήταν ο μεγαλύτερος από τους τέσσερις γιους ενός ιδιοκτήτη πανδοχείου. Φοίτησε σε σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Κλάγκενφουρτ και το 1940 αποφοίτησε από το ιδιωτικό σχολείο Theresianum.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Κατά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μόλις 16 ετών. Προσχώρησε στα SS το 1940 και εντάχθηκε στην Leibstandarte SS Adolf Hitler τον Ιούλιο 1940.

Ήδη από το 1941, ενταγμένος σε μονάδα πεζικού των Waffen-SS πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο. Στις 7 Ιουλίου 1941, τραυματίστηκε κοντά στο Ζίτομιρ και νοσηλεύτηκε.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάρρωσής του, το 1942, συμμετείχε σε ασκήσεις με τεθωρακισμένα μέχρι την 1η Μαρτίου και τον ίδιο μήνα προήχθη σε SS-Sturman. Με έναν μάλλον μοναδικό τρόπο, παρόλο που δεν είχε ακόμη εμπειρία στα τεθωρακισμένα, τού ανατέθηκε αμέσως Tiger I, το οποίο ήταν σχεδόν χωρίς εξαίρεση το προνόμιο των βετεράνων που είχαν ήδη αποκτήσει εκτεταμένη εμπειρία στις μάχες τεθωρακισμένων. Το γεγονός ότι άνηκε στην LSSAH που ήταν επίσης η ελίτ των ελίτ εντός των SS έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό. Παρόλα αυτά το πρώτο άρμα του ήταν ένα Pz III, το οποίο τον Φεβρουάριο του 1943 αντικαταστάθηκε από Tiger I.

Χάρκοβο

Στις 20 Ιανουαρίου 1943, προήχθη σε SS-Unterscharführer, και έκτοτε έγινε διοικητής αρμάτων μάχης. Έφτασε στην περιοχή του Χάρκοβο με Tiger I το Φεβρουάριο και συμμετείχε στην τρίτη μάχη του Χαρκόβου. Στις 20 Μαρτίου 1943, έλαβε τη δεύτερη τάξη του Σιδηρού Σταυρού και την 1η Απριλίου το ασημένιο μετάλλιο τεθωρακισμένων. Μετά από έναν μικρό τραυματισμό, επέστρεψε στο μέτωπο στις 5 Ιουλίου 1943.

Κουρσκ

Στις 5 Ιουλίου 1943, τη δεύτερη ημέρα της Μάχης του Κουρσκ, χτύπησε δύο σοβιετικά άρματα μάχης και έλαβε την πρώτη τάξη του Σιδηρού Σταυρού την επόμενη μέρα. Ήταν ο πρώτος που έλαβε αυτό το παράσημο σε ολόκληρο το τάγμα. Τρεις ημέρες αργότερα, στις 8 Ιουλίου, τα άρματα μάχης του Σταουντέγκερ και του Χέλμουτ Βέντορφ, ξεκινώντας από το χωριό Teterevinov, σχεδίαζαν να ενώσουν τις κύριες δυνάμεις τους για να πραγματοποιήσουν την προβλεπόμενη επίθεση. Ωστόσο, το Tiger του Σταουντέγκερ δεν μπορούσε να ξεκινήσει λόγω τεχνικών προβλημάτων, οπότε έμεινε στο χωριό μέχρι αργά το πρωί. Όταν τελικά μπορούσε να κατευθυνθεί βορειοδυτικά, έτρεξε σε μια αντεπίθεση εναντίον 50 με 60 T-34 Σοβιετικών αρμάτων μάχης. Χωρίς δισταγμό, αντιμετώπισε τους Σοβιετικούς και ανέλαβε τον αγώνα εναντίον τους μόνος του. Κατέστρεψε 17 T-34 άρματα σε δύο ώρες ενώ δέχτηκε πολλά εχθρικά πυρά, όμως κανένα δεν κατάφερε να διεισδύσει στο Tiger του. Στη συνέχεια, οι Σοβιετικοί υποχώρησαν και ο Σταουντέγκερ συνέχισε να ακολουθεί τις μονάδες του, πυροβολώντας πέντε ακόμη T-34 και ακινητοποιώντας τέσσερα.

Κατά τη διάρκεια της μάχης, το άρμα του χτυπήθηκε από ρωσικό πυροβόλο 76 χιλιοστών και όμως κατάφερε να συνεχίσει στην μάχη. Ο Σταουντέγκερ και το πλήρωμά του όχι μόνο κατέστρεψαν 22 ρωσικά τανκς αλλά είχαν διαδραματίσει πολύτιμο ρόλο στην αναχαίτιση της ρωσικής επίθεσης

Για το εξαιρετικό θάρρος του, έλαβε τον Σταυρό των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού δύο ημέρες αργότερα. Ήταν ο πρώτος από τους διοικητές αρμάτων τύπου Tiger I που τον έλαβε.Φυσικά, το πλήρωμα επίσης έπαιξε μεγάλο ρόλο και για αυτό ο Σιδηρούς Σταυρός πρώτης τάξης δόθηκε επίσης σε ολόκληρο το πλήρωμα. (Χέρμπερτ Στελμάχερ, Γκέρχαρντ Βάλτερσντορφ, Χάιντς Μπούχνερ, Βάλτερ Χένκε)

Ο Σταουντέγκερ προσκλήθηκε από τον Άντολφ Χίτλερ για να του δώσει μία λεπτομερή περιγραφή της μάχης των τεθωρακισμένων. Κατά τη διάρκεια της επόμενης άδειας του δέχτηκε υποδοχή ήρωα στην γενέτειρα πόλη του Bleiburg και πραγματοποίησε εορταστική τελετή για τα επιτεύγματα του στη μάχη. Τότε έλαβε ένα αυτοκίνητο τύπου Volkswagen ως δώρο. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη πατρίδα του, έδωσε διαλέξεις για τις εμπειρίες του στο πεδίο των μαχών.

Tον Αύγουστο του 1943, η 1η SS Panzer Division αποσύρθηκε από το μέτωπο και στάλθηκε στην Ιταλία για ξεκούραση και ανασυγκρότηση. Τον Οκτώβριο ο Σταουντέγκερ υπηρέτησε υπό τον Μίχαελ Βίττμαν στη μονάδα που αργότερα μετονομάστηκε σε 101ο SS Panzer Abteilung. Στο πλήρωμα πέρα από τον Βίττμαν και τον Σταουντέγκερ υπήρχαν και άλλα μεγάλα ονόματα των τεθωρακισμένων: Χέλμουτ Βέντορφ (Helmut Wendorff), Γιούργκεν Μπραντ (Jürgen Brandt) και Χάιντς Κλινγκ (Heinz Kling).

Βρισκόταν στην πρώτη γραμμή στο Ανατολικό μέτωπο μέχρι το τέλος του 1943 και τον Ιανουάριο του 1944 εστάλη στην ενδοχώρα. Έγινε υποψήφιος αξιωματικός τον Ιούνιο, αλλά λόγω της συμμαχικής απόβασης στη Νορμανδία, βρισκόταν ξανά στην πρώτη γραμμή, αυτή τη φορά στα δυτικά. Το χειμώνα του 1944, κατά τη διάρκεια της επίθεσης στις Αρδέννες, ηγήθηκε μιας μονάδας Tiger II. Το 1945, ως Zugführer, ήταν διοικητής τμήματος επτά αρμάτων.

Μεταπολεμικά χρόνια

Ο Σταουντέγκερ ήταν σεβαστός μεταξύ των ανδρών των Waffen SS αλλά ποτέ δεν είχε τη μεγάλη δημοτικότητα του συναδέλφου του Μίχαελ Βίττμαν.

Σε αντίθεση με τον Βίττμαν, επέζησε από τον πόλεμο. Έγινε αξιωματικός σιδηροδρόμων και έπειτα ασφαλιστικός πράκτορας. Ήταν επίσης άνεργος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Διαγνώστηκε με καρκίνο του λάρυγγα το 1989 και πέθανε στις 16 Μαρτίου 1991 σε ηλικία 68 ετών στη Φρανκφούρτη. Δεν απέκτησε παιδιά.