Φραντς Σταουντέγκερ
| Φραντς Σταουντέγκερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Franz Staudegger (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 12 Φεβρουαρίου 1923 |
| Θάνατος | 16 Μαρτίου 1991 (68 ετών) Φραγκφούρτη |
| Εθνικότητα |  Αυστρία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Oberscharführer |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | μετάλλιο του ανατολικού μετώπου Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού |
Ο Φραντς Σταουντέγκερ (γερμανικά: Franz Staudegger) (12 Φεβρουαρίου 1923 - 16 Μαρτίου 1991) ήταν Αυστριακός αρματιστής στα Waffen-SS και θεωρήθηκε ένας από τους πιο επιτυχημένους στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το μεγαλύτερο μέρος των επιτυχιών του επετεύχθη με Tiger I.[1]
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Μπλάιμπουργκ (Bleiburg) της Καρινθίας της Πρώτης Αυστριακής Δημοκρατίας και ήταν ο μεγαλύτερος από τους τέσσερις γιους ενός ιδιοκτήτη πανδοχείου. Φοίτησε σε σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Κλάγκενφουρτ και το 1940 αποφοίτησε από το ιδιωτικό σχολείο Theresianum.
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μόλις 16 ετών. Προσχώρησε στα SS το 1940 και εντάχθηκε στην μεραρχία Leibstandarte SS Adolf Hitler τον Ιούλιο 1940.[2]
Ήδη από το 1941, ενταγμένος σε μονάδα πεζικού των Waffen-SS,πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο. Στις 7 Ιουλίου 1941, τραυματίστηκε κοντά στο Ζίτομιρ και νοσηλεύτηκε.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάρρωσής του, το 1942, συμμετείχε σε ασκήσεις με τεθωρακισμένα μέχρι την 1η Μαρτίου και τον ίδιο μήνα προήχθη σε SS-Sturman. Με έναν μάλλον μοναδικό τρόπο, παρόλο που δεν είχε ακόμη εμπειρία στα τεθωρακισμένα, τού ανατέθηκε αμέσως Tiger I, το οποίο ήταν σχεδόν χωρίς εξαίρεση το προνόμιο των βετεράνων που είχαν ήδη αποκτήσει εκτεταμένη εμπειρία στις μάχες τεθωρακισμένων. Το γεγονός ότι άνηκε στην LSSAH που ήταν επίσης η ελίτ των ελίτ εντός των SS έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό. Παρόλα αυτά το πρώτο άρμα του ήταν ένα Panzer III , το οποίο τον Φεβρουάριο του 1943 αντικαταστάθηκε από Tiger I.
Χάρκοβο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 20 Ιανουαρίου 1943, προήχθη σε SS-Unterscharführer, και έκτοτε έγινε διοικητής αρμάτων μάχης. Έφτασε στην περιοχή του Χάρκοβο με Tiger I τον Φεβρουάριο και συμμετείχε στην τρίτη μάχη του Χαρκόβου. Στις 20 Μαρτίου 1943, έλαβε το Σιδηρού Σταυρό δεύτερης τάξης και την 1η Απριλίου το ασημένιο μετάλλιο τεθωρακισμένων. Μετά από έναν μικρό τραυματισμό, επέστρεψε στο μέτωπο στις 5 Ιουλίου 1943.[3]
Κουρσκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 5 Ιουλίου 1943, τη δεύτερη ημέρα της Μάχης του Κουρσκ, χτύπησε δύο σοβιετικά άρματα μάχης και έλαβε το Σιδηρού Σταυρό πρώτης τάξη την επόμενη μέρα. Ήταν ο πρώτος που έλαβε αυτό το παράσημο σε ολόκληρο το τάγμα. Τρεις ημέρες αργότερα, στις 8 Ιουλίου, τα άρματα μάχης του Σταουντέγκερ και του Χέλμουτ Βέντορφ, ξεκινώντας από το χωριό Teterevinov, σχεδίαζαν να ενώσουν τις κύριες δυνάμεις τους για να πραγματοποιήσουν την προβλεπόμενη επίθεση. Ωστόσο, το Tiger του Σταουντέγκερ δεν μπορούσε να ξεκινήσει λόγω τεχνικών προβλημάτων, οπότε έμεινε στο χωριό μέχρι αργά το πρωί. Όταν τελικά μπορούσε να κατευθυνθεί βορειοδυτικά, έτρεξε σε μια αντεπίθεση εναντίον 50 με 60 T-34 Σοβιετικών αρμάτων μάχης. Χωρίς δισταγμό, αντιμετώπισε τους Σοβιετικούς και ανέλαβε τον αγώνα εναντίον τους μόνος του. Κατέστρεψε 17 T-34 άρματα σε δύο ώρες ενώ δέχτηκε πολλά εχθρικά πυρά, όμως κανένα δεν κατάφερε να διεισδύσει στο Tiger του. Στη συνέχεια, οι Σοβιετικοί υποχώρησαν και ο Σταουντέγκερ συνέχισε να ακολουθεί τις μονάδες του, χτυπώντας πέντε ακόμη T-34 και ακινητοποιώντας τέσσερα.[4][5]
Κατά τη διάρκεια της μάχης, το άρμα του χτυπήθηκε από ρωσικό πυροβόλο των 76 χιλιοστών και όμως κατάφερε να συνεχίσει στη μάχη. Ο Σταουντέγκερ και το πλήρωμά του όχι μόνο κατέστρεψαν 22 ρωσικά τανκς, αλλά είχαν διαδραματίσει πολύτιμο ρόλο στην αναχαίτιση της ρωσικής επίθεσης.
Για το εξαιρετικό θάρρος του, έλαβε τον Σταυρό των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού δύο ημέρες αργότερα. Ήταν ο πρώτος από τους διοικητές αρμάτων τύπου Tiger I που τον έλαβε.[6][7]Φυσικά, το πλήρωμα επίσης έπαιξε μεγάλο ρόλο και για αυτό ο Σιδηρούς Σταυρός πρώτης τάξης δόθηκε επίσης σε ολόκληρο το πλήρωμα. (Χέρμπερτ Στελμάχερ, Γκέρχαρντ Βάλτερσντορφ, Χάιντς Μπούχνερ, Βάλτερ Χένκε).
Ο Σταουντέγκερ προσκλήθηκε από τον Χίτλερ για να του δώσει λεπτομερή περιγραφή της μάχης των τεθωρακισμένων. Κατά τη διάρκεια της επόμενης άδειάς του, τού επιφυλάχθηκε υποδοχή ήρωα στην γενέτειρα πόλη του Μπλάιμπουργκ και πραγματοποίησε εορταστική τελετή για τα επιτεύγματα του στη μάχη. Τότε έλαβε ένα αυτοκίνητο τύπου Volkswagen ως δώρο. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη πατρίδα του, έδωσε διαλέξεις για τις εμπειρίες του στο πεδίο των μαχών.[8]
Tον Αύγουστο του 1943, η 1η SS Μεραρχία Πάντσερ αποσύρθηκε από το μέτωπο και στάλθηκε στην Ιταλία για ξεκούραση και ανασυγκρότηση. Τον Οκτώβριο ο Σταουντέγκερ υπηρέτησε υπό τον Μίχαελ Βίττμαν στη μονάδα που αργότερα μετονομάστηκε σε 101ο SS Panzer Abteilung. Στο πλήρωμα πέρα από τον Βίττμαν και τον Σταουντέγκερ υπήρχαν και άλλα μεγάλα ονόματα των τεθωρακισμένων: Χέλμουτ Βέντορφ (Helmut Wendorff), Γύργκεν Μπραντ (Jürgen Brandt) και Χάιντς Κλινγκ (Heinz Kling).
Βρισκόταν στην πρώτη γραμμή στο Ανατολικό μέτωπο μέχρι το τέλος του 1943 και τον Ιανουάριο του 1944 εστάλη στην ενδοχώρα. Έγινε υποψήφιος αξιωματικός τον Ιούνιο, αλλά λόγω της συμμαχικής απόβασης στη Νορμανδία, βρισκόταν ξανά στην πρώτη γραμμή, αυτή τη φορά στα δυτικά. Το χειμώνα του 1944, κατά τη διάρκεια της επίθεσης στις Αρδέννες, ηγήθηκε μιας μονάδας Tiger II. Το 1945, ως Zugführer, ήταν διοικητής τμήματος επτά αρμάτων.
Μεταπολεμικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σταουντέγκερ ήταν σεβαστός μεταξύ των ανδρών των Waffen-SS αλλά ποτέ δεν είχε τη μεγάλη δημοτικότητα του συναδέλφου του Μίχαελ Βίττμαν.[9]
Σε αντίθεση με τον Βίττμαν, επέζησε από τον πόλεμο. Έγινε αξιωματικός σιδηροδρόμων και έπειτα ασφαλιστικός πράκτορας. Ήταν επίσης άνεργος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Διαγνώστηκε με καρκίνο του λάρυγγα το 1989 και πέθανε στις 16 Μαρτίου 1991 σε ηλικία 68 ετών στη Φρανκφούρτη. Δεν απέκτησε παιδιά.[10][11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Tiger I Information Center - Tiger Aces». www.alanhamby.com. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ Agte, Patrick. (2006). Michael Wittmann and the Waffen SS Tiger commanders of the Leibstandarte in World War II (1st ed έκδοση). Mechanicsburg, PA: Stackpole Books. σελ. 123. ISBN 0-8117-3334-3. 64688675.
- ↑ Agte, Patrick. (2006). Michael Wittmann and the Waffen SS Tiger commanders of the Leibstandarte in World War II (1st ed έκδοση). Mechanicsburg, PA: Stackpole Books. σελ. 120. ISBN 0-8117-3334-3. 64688675.
- ↑ «SS Unterscharfuhrer Franz Staudegger, Ace Commander! 1st SS Panzer Regiment Leibstandarte». www.angelfire.com. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «The Men & Their Unit». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ «Staudegger, Franz - TracesOfWar.com». www.tracesofwar.com. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «Staudegger, Franz». www.wehrmacht-lexikon.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ Agte, Patrick. (2006). Michael Wittmann and the Waffen SS Tiger commanders of the Leibstandarte in World War II (1st ed έκδοση). Mechanicsburg, PA: Stackpole Books. ISBN 0-8117-3334-3. 64688675.
- ↑ Cook, Paul. (2001). Last Last Interviews with Hitler : 1961. v. I. New Jersey: Xlibris Corporation. ISBN 978-1-4653-2262-3. 1124508050.
- ↑ «Panzer Archiv Franz Staudegger». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2017.
- ↑ Berger, Florian. (2006). Ritterkreuzträger aus Österreich und den k.u.k. Kronländern (1. Aufl έκδοση). Wien: F. Berger. ISBN 3-9501307-4-8. 255347703.