Ελευθεριάζων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Ηθική (με το HotCat)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Ως '''ελευθεριάζων''' ή '''ακόλαστος''' χαρακτηρίζεται ένα άτομο που δεν ενδιαφέρεται για ηθικούς φραγμούς, που φαίνονται ανούσιοι ή αθέμιτοι, και ιδιαίτερα εκείνος που αγνοεί ή ακόμα περιφρονεί τα χρηστά ήθη και τις νόρμες συμπεριφοράς που καθορίζονται από την μεγαλύτερη κοινότητα.<ref>[http://www.thefreedictionary.com/libertine "Libertine" at the Free Dictionary]</ref><ref>http://wordnetweb.princeton.edu/perl/webwn?s=libertine</ref> Οι ελευθεριάζοντες δίνουν έμφαση στις φυσικές απολαύσεις, δηλαδή εκείνες που μπορούν να γίνουν αντιληπτές με τις αισθήσεις. Ως φιλοσοφία, η ακολασία κέρδισε πρωτοεμφανιζόμενους υποστηρικτές τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα, ειδικότερα στην [[Γαλλία]] και την [[Μεγάλη Βρετανία]]. Αξιοσημείωτοι μεταξύ αυτών είναι ο [[Τζον Γουίλμοτ]] και ο [[Μαρκήσιος ντε Σαντ]].
Ως '''ελευθεριάζων''' ή '''ακόλαστος''' χαρακτηρίζεται το άτομο που αδιαφορεί για ηθικούς φραγμούς, που φαίνονται ανούσιοι ή αθέμιτοι, και ιδιαίτερα εκείνος που αγνοεί ή ακόμα περιφρονεί τα χρηστά ήθη και τις νόρμες συμπεριφοράς που καθορίζονται από την μεγαλύτερη κοινότητα.<ref>[http://www.thefreedictionary.com/libertine "Libertine" at the Free Dictionary]</ref><ref>http://wordnetweb.princeton.edu/perl/webwn?s=libertine</ref> Οι ελευθεριάζοντες δίνουν έμφαση στις φυσικές απολαύσεις, δηλαδή εκείνες που μπορούν να γίνουν αντιληπτές με τις αισθήσεις. Ως φιλοσοφία, η ακολασία κέρδισε πρωτοεμφανιζόμενους υποστηρικτές τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα, ειδικότερα στην [[Γαλλία]] και την [[Μεγάλη Βρετανία]]. Αξιοσημείωτοι μεταξύ αυτών είναι ο [[Τζον Γουίλμοτ]] και ο [[Μαρκήσιος ντε Σαντ]].


==Παραπομπές==
==Παραπομπές==

Έκδοση από την 19:44, 25 Ιανουαρίου 2017

Ως ελευθεριάζων ή ακόλαστος χαρακτηρίζεται το άτομο που αδιαφορεί για ηθικούς φραγμούς, που φαίνονται ανούσιοι ή αθέμιτοι, και ιδιαίτερα εκείνος που αγνοεί ή ακόμα περιφρονεί τα χρηστά ήθη και τις νόρμες συμπεριφοράς που καθορίζονται από την μεγαλύτερη κοινότητα.[1][2] Οι ελευθεριάζοντες δίνουν έμφαση στις φυσικές απολαύσεις, δηλαδή εκείνες που μπορούν να γίνουν αντιληπτές με τις αισθήσεις. Ως φιλοσοφία, η ακολασία κέρδισε πρωτοεμφανιζόμενους υποστηρικτές τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα, ειδικότερα στην Γαλλία και την Μεγάλη Βρετανία. Αξιοσημείωτοι μεταξύ αυτών είναι ο Τζον Γουίλμοτ και ο Μαρκήσιος ντε Σαντ.

Παραπομπές