Πεφωτισμένη δεσποτεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Σύνοψη επεξεργασίας; Τη ζωή σου πρέπει μόνο να επεξεργαστείς γιατί δεν σε βλέπω καλά...
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 176.58.230.159 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρ...
Γραμμή 13: Γραμμή 13:
* Scott, H. M, -- ''Enlightened Absolutism: Reform and Reformers in Late Eighteenth Century Europe'' (1990), ISBN 0-472-10173-0.
* Scott, H. M, -- ''Enlightened Absolutism: Reform and Reformers in Late Eighteenth Century Europe'' (1990), ISBN 0-472-10173-0.



ΥΣ: Και τώρα σταμάτα επιτέλους να ψάχνεις για βλακείες και βγες λίγο έξω. Εκτός αν δεν έχεις ζωή ή σου αρέσει η Ιστορία. Ουστ. Μην διαβάζεις άλλο. ΜΗΝ πάρεις θεωριτική κατεύθυνση. Είσαι η ντροπή της κοινωνίας. Εγώ το μετάνιωσα. Σε λίγο θα το μετανιώσεις και εσύ. Εγώ σε προειδοποίησα. *υπόκλιση με θεαματική έξοδο*.
[[Κατηγορία:Δεσποτισμός]]
[[Κατηγορία:Δεσποτισμός]]
[[Κατηγορία:Μοναρχία]]
[[Κατηγορία:Μοναρχία]]

Έκδοση από την 17:15, 28 Σεπτεμβρίου 2016

Ο Βολταίρος περιόδευε στις Βασιλικές Αυλές της Ευρώπης διαδίδοντας τις ιδέες του. Στον πίνακα αυτόν του Αδόλφου Βον Μένζελ, απεικονίζεται με τον Φρειδερίκο τον Μεγάλο.

Η Πεφωτισμένη ΔεσποτείαΠεφωτισμένη Μοναρχία) είναι ένας τρόπος για να περιγραφεί η διακυβέρνηση ορισμένων μοναρχών της Ευρώπης του 18ου και 19ου αιώνα, που επηρεάστηκαν από τις ιδέες του Διαφωτισμού. Ο εισηγητής αυτού του όρου υπήρξε ο Βολταίρος ο οποίος είχε φιλικές σχέσεις με τους περισσότερους από αυτούς τους μονάρχες.

Οι «Πεφωτισμένοι Μονάρχες» αυτοξεχώριζαν τους εαυτούς τους από τους «παραδοσιακούς» μονάρχες στον τρόπο διακυβέρνησης. Συγκεκριμένα υιοθετούσαν τις ιδέες του Διαφωτισμού και κυρίως έδιναν έμφαση στην Λογική με την οποία προσπαθούσαν να διακυβερνήσουν την χώρα τους. Υποστήριζαν την ανεξιθρησκεία, την ελευθερία του λόγου και του τύπου και την κατοχύρωση της ιδιωτικής περιουσίας. Οι περισσότεροι ασχολούνταν με τις τέχνες, την επιστήμη και την εκπαίδευση γενικά.

Παρόλα αυτά δεν προβήκανε σε ριζικές αλλαγές στον τρόπο διακυβέρνησης αφού θεωρούσαν τους εαυτούς τους μόνιμους κυβερνήτες, αφού είχαν λόγω καταγωγής κληρονομήσει το αξίωμα. Φυσικά ο καθένας υιοθέτησε διαφορετικές ιδέες του Διαφωτισμού και σε διαφορετικό βαθμό.

Στην πλειονότητά τους προσπάθησαν να βελτιώσουν τις ζωές των υποτελών τους με σκοπό την ενδυνάμωση της εξουσίας τους. Παραδείγματος χάριν, βοήθησαν στην κατάργηση της Δουλείας σε πολλά μέρη της Ευρώπης.

Αναφορές

  • Jackson J. Spielvogel -- Western Civilization -- Volume II: Since 1500 (2003) p.493, 517.
  • Scott, H. M, -- Enlightened Absolutism: Reform and Reformers in Late Eighteenth Century Europe (1990), ISBN 0-472-10173-0.