Κινητήρας ντίζελ

Κινητήρας ντίζελ σε πλοίο

Ο κινητήρας ντίζελ (ή ντήζελ) ή ντιζελοκινητήρας είναι τύπος κινητήρα εσωτερικής καύσης στον οποίο η ανάφλεξη προκαλείται από την υψηλή θερμοκρασία που αναπτύσσεται λόγω της πολύ μεγάλης συμπίεσης του αερίου (αδιαβατική μεταβολή), σε αντίθεση με το βενζινοκινητήρα, στον οποίο η ανάφλεξη προκαλείται από σπίθες. Οι ντιζελοκινητήρες κατασκευάζονται σε δίχρονες και τετράχρονες εκδοχές.

Ο κινητήρας ντίζελ έχει τη μεγαλύτερη θερμική απόδοση από τις υφιστάμενες μηχανές εσωτερικής και εξωτερικής καύσης, εξαιτίας του πολύ υψηλού λόγω συμπίεσης και την εγγενή κλίση καύσης η οποία επιτρέπει την απαγωγή της θερμότητας από την περίσσια αέρα. Οι κινητήρες ντίζελ μικρής ταχύτητας, όπως αυτοί που χρησιμοποιούνται στα πλοία και όπου αλλού το βάρος της μηχανής δεν θεωρείται σημαντικό, έχουν απόδοση πάνω από 50%.

Η εφεύρεση του κινητήρα ντίζελ αποδίδεται στον Γερμανό Ρούντολφ Ντίζελ, αν και προϋπήρχαν μηχανές υψηλής συμπίεσης, αλλά όχι τόσο μεγάλη ώστε να προκαλούν την ανάφλεξη του καυσίμου. Ο πρώτος λειτουργικός κινητήρας ντίζελ κατασκευάστηκε το 1897. Στην αρχή, οι κινητήρες ντίζελ αντικατέστησαν τις στατικές ατμομηχανές. Στις αρχές του 1910 χρησιμοποιήθηκαν στα υποβρύχια και πλοία και αργότερα σε τρένα, φορτηγά και μονάδες παραγωγής ηλεκτρισμού. Μετά τη δεκαετία του 1930 άρχισαν να χρησιμοποιούνται και στα αυτοκίνητα.