Αγάπιος Λεονάρδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 12:03, 10 Απριλίου 2014

Ο Αγάπιος Λεονάρδος(1741-1815) ήταν δάσκαλος, κανονολόγος και όσιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Βίος

Ο Αγάπιος Λεονάρδος γεννήθηκε περί το 1741 στη Δημητσάνα και το κοσμικό του όνομα ήταν Ασημάκης. Τη στοιχειώδη παιδεία ολοκλήρωσε στην γεννέτειρά του και στην Τρίπολη κοντά στον Παρθένιο. Το 1759 μετέβη στην Κωνσταντινούπολη για σπουδές θεολογικές ευρύτερες κι από εκεί στο Άγιο Όρος κι από εκεί στη Σμύρνη κοντά στον Γεράσιμο ιερομόναχο Γούνα. Τον έβαλε υπότροφο στη Σχολή της Σμύρνης μέχρι το 1764. Την ίδια περίοδο εκάρη μοναχός λαμβάνοντας το όνομα Αγάπιος. Μαζί με τον ιερομόναχο Γεράσιμο ήλθε στη Δημητσάνα και σύστησε σχολείο όπου δίδασκε αμισθί σε πάνω από σαράντα μαθητές^[1].Μετά τα Ορλωφικά και τα αντίποινα που ξέσπασαν από τους Τούρκους, ο Αγάπιος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Σχολή της Δημητσάνας και κατέφυγε στη Ζάκυνθο και μετά από λίγο καιρό στην Πάργα όπου δίδαξε και στη συνέχει επέστρεψε στη Δημητσάνα για να συνεχίσει το διδακτικό του έργο. Το 1781 προσκλήθηκε από τον συμπατριώτη του Αντώνιο Αντωνόπουλο στη Σμύρνη, για να αναλάβει διδακτικό έργο και τη διεύθυνση της εκεί Σχολής.^[2]. Πέθανε στις 14 Φεβρουαρίου 1815 στο Άργος^[3]. Συνεργάστηκε με τον Νικόδημο τον Αγιορείτη στην έκδοση του Πηδαλίου Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον έχει ανακηρύξει όσιο και η μνήμη του εορτάζεται στις 6 Νοεμβρίου^[4].

Παραπομπές

↑ Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.627
↑ Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.628
↑ Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.629
↑ ορθόδοξος συναξαριστής Όσιος Αγάπιος ο πρεσβύτερος[1]

Συγγράμματα

Συλλογή πάντων των ιερών και θείων κανόνων των τε αγίων αποστόλων, και οικουμενικών συνόδων, άμα δε και τοπικών συν τούτοις και των λοιπών αγίων πατέρων των κατ'ιδίαν οροθετησάντων,και υπό συνόδων οικουμενικών ή τοπικών θεωρηθέντων.
Ασματικοί ύμνοι εν Τεργέστη
Ευχαί διάφοροι

Πηγές

Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.626-629
ορθόδοξος συναξαριστής Όσιος Αγάπιος ο πρεσβύτερος[2]

[1] Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.627

[2] Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.628

[3] Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.629

[4] ορθόδοξος συναξαριστής Όσιος Αγάπιος ο πρεσβύτερος[1]

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Γραμμή 2: / Γραμμή 2: @@
 ==Βίος==
-Ο '''Αγάπιος Λεονάρδος''' γεννήθηκε  περί το 1741 στη [[Δημητσάνα]] και το κοσμικό του όνομα ήταν Ασημάκης. Τη στοιχειώδη παιδεία ολοκλήρωσε στην γεννέτειρά του και στην [[Τρίπολη]] κοντά στον Παρθένιο. Το 1759 μετέβη στην [[Κωνσταντινούπολη]] για σπουδές θεολογικές ευρύτερες κι από εκεί στο [[Άγιο Όρος]] κι από εκεί στη [[Σμύρνη]] κοντά στον Γεράσιμο ιερομόναχο Γούνα. Τον έβαλε υπότροφο στη [[Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης|Σχολή της Σμύρνης]] μέχρι το 1764. Την ίδια περίοδο εκάρη μοναχός λαμβάνοντας το όνομα ''Αγάπιος''. Μαζί με τον ιερομόναχο Γεράσιμο ήλθε στη Δημητσάνα και σύστησε σχολείο όπου δίδασκε αμισθί σε πάνω από σαράντα μαθητές<ref>Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.627</ref>.Μετά τα [[Ορλωφικά]] και τα αντίποινα που ξέσπασαν από τους Τούρκους, ο Αγάπιος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Σχολή της Δημητσάνας και κατέφυγε στη [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]] και μετά από λίγο καιρό στην [[Πάργα]] όπου δίδαξε και στη συνέχει επέστρεψε στη [[Δημητσάνα]] για να συνεχίσει το διδακτικό του έργο. Το 1781 προσκλήθηκε από τον συμπατριώτη του Αντώνιο Αντωνόπουλο στη Σμύρνη, για να αναλάβει διδακτικό έργο και τη διεύθυνση της εκεί  [[Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης|Σχολής]].<ref>Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.628</ref>. Πέθανε στις 14 Φεβρουαρίου 1815 στο Άργος<ref>Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.629</ref>.
+Ο '''Αγάπιος Λεονάρδος''' γεννήθηκε  περί το 1741 στη [[Δημητσάνα]] και το κοσμικό του όνομα ήταν Ασημάκης. Τη στοιχειώδη παιδεία ολοκλήρωσε στην γεννέτειρά του και στην [[Τρίπολη Αρκαδίας|Τρίπολη]] κοντά στον Παρθένιο. Το 1759 μετέβη στην [[Κωνσταντινούπολη]] για σπουδές θεολογικές ευρύτερες κι από εκεί στο [[Άγιο Όρος]] κι από εκεί στη [[Σμύρνη]] κοντά στον Γεράσιμο ιερομόναχο Γούνα. Τον έβαλε υπότροφο στη [[Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης|Σχολή της Σμύρνης]] μέχρι το 1764. Την ίδια περίοδο εκάρη μοναχός λαμβάνοντας το όνομα ''Αγάπιος''. Μαζί με τον ιερομόναχο Γεράσιμο ήλθε στη Δημητσάνα και σύστησε σχολείο όπου δίδασκε αμισθί σε πάνω από σαράντα μαθητές<ref>Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.627</ref>.Μετά τα [[Ορλωφικά]] και τα αντίποινα που ξέσπασαν από τους Τούρκους, ο Αγάπιος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Σχολή της Δημητσάνας και κατέφυγε στη [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]] και μετά από λίγο καιρό στην [[Πάργα]] όπου δίδαξε και στη συνέχει επέστρεψε στη [[Δημητσάνα]] για να συνεχίσει το διδακτικό του έργο. Το 1781 προσκλήθηκε από τον συμπατριώτη του Αντώνιο Αντωνόπουλο στη Σμύρνη, για να αναλάβει διδακτικό έργο και τη διεύθυνση της εκεί  [[Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης|Σχολής]].<ref>Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.628</ref>. Πέθανε στις 14 Φεβρουαρίου 1815 στο Άργος<ref>Κωνσταντίνος Σάθας, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.629</ref>.
 Συνεργάστηκε με τον [[Νικόδημος ο Αγιορείτης|Νικόδημο τον Αγιορείτη]] στην έκδοση του [[Πηδάλιον|Πηδαλίου]]
 Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον έχει ανακηρύξει [[Όσιο|όσιο]] και η μνήμη του εορτάζεται στις 6 [[Νοέμβριος|Νοεμβρίου]]<ref>ορθόδοξος συναξαριστής Όσιος Αγάπιος ο πρεσβύτερος[http://www.saint.gr/2927/saint.aspx]</ref>.