Dream Theater: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.2) (Ρομπότ: Προσθήκη: lv:Dream Theater
HiW-Bot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ r2.7.2) (Ρομπότ: Τροποποίηση: zh:梦剧院
Γραμμή 179: Γραμμή 179:
[[uk:Dream Theater]]
[[uk:Dream Theater]]
[[vi:Dream Theater]]
[[vi:Dream Theater]]
[[zh:梦剧]]
[[zh:梦剧]]

Έκδοση από την 23:26, 31 Αυγούστου 2012

Dream Theater
Από αριστερά προς δεξιά: M. Portnoy,J. Petrucci,
J. LaBrie, J. Muyng, J. Rudess
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΗ.Π.Α.
Μουσικά είδηProgressive Metal
Παρουσία1985 - Σήμερα
ΜέληJames LaBrie
John Myung
John Petrucci
Mike Portnoy
Jordan Rudess
Ιστότοπος
www.dreamtheater.net


Οι Dream Theater είναι progressive metal συγκρότημα, το οποίο φτιάχτηκε το 1985 στο Μουσικό Κολέγιο Μπέρκλι (Berklee College of Music) από τρεις μαθητές. Μέσα στα είκοσι τέσσερα χρόνια από την ίδρυσή τους, έχουν γίνει ένα από τα πιο εμπορικώς επιτυχημένα συγκροτήματα από την εποχή που το progressive rock βρισκόταν στο ζενίθ του, τη δεκαετία του '70, παρά το γεγονός ότι ήταν σχετικά άγνωστο στους κύκλους και της mainstream ροκ μουσικής. Τα δύο άλμπουμ τους που έχουν πουλήσει περισσότερο είναι το Images And Words το οποίο κυκλοφόρησε το 1992 και έγινε χρυσό, ενώ θεωρείται μια από τις σημαντικότερες progressive metal κυκλοφορίες και το Awake το οποίο κυκλοφόρησε το 1994. Το πρώτο έφτασε το νούμερο #61 στη λίστα Billboard 200 και το δεύτερο το νούμερο #32. Οι Dream Theater έχουν πουλήσει πάνω από δύο εκατομμύρια άλμπουμ στην Αμερική και πάνω από έξι εκατομμύρια άλμπουμ και DVD παγκοσμίως.

Το συγκρότημα είναι γνωστό για την άριστη τεχνική που έχει το κάθε μέλος στο όργανό του. Τα μέλη έχουν κερδίσει πολλά βραβεία σε μουσικά περιοδικά. Φέρουν την εκτίμηση πολλών metal και rock ονομάτων, γεγονός που οδήγησε τους Dream Theater σε συνεργασίες με πολλούς άλλους γνωστούς μουσικούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο κιθαρίστας του συγκροτήματος John Petrucci ο οποίος ονομάστηκε πέντε φορές ως το τρίτο μέλος της περιοδίας G3 μαζί με τους Steve Vai και Joe Satriani, ακολουθώντας έτσι τα βήματα του Eric Johnson, του Robert Fripp, του Yngwie Malmsteen]] και άλλων μεγάλων κιθαριστών.

Οι Dream Theater είναι επίσης γνωστοί για την μουσική τους ευλυγισία, όπως και για τα πολλά διαφορετικά είδη μουσικής που περιλαμβάνει η μουσική τους, γεγονός που τους έχει επιτρέψει να κάνουν συναυλίες με συγκροτήματα διαφόρων ειδών. Οι συναυλιακές συνεργασίες τους περιλαμβάνουν ονόματα όπως Deep Purple, Emerson Lake and Palmer, Iron Maiden, Joe Satriani, King's X, Marillion, Megadeth, In Flames, Pain of Salvation, Porcupine Tree, Queensryche, Spock's Beard, Fear Factory, Symphony X και Yes. Το 2005 οι Dream Theater περιοδεύσαν στη Βόρεια Αμερική στο Gigantour Festival και ήταν headliners μαζί με τους Megadeth.


Μέλη

Τωρινά Μέλη

Πρώην Μέλη

Ιστορία

1985-1990

Οι Dream Theater ιδρύθηκαν το 1985 από τον κιθαρίστα John Petrucci, τον μπασίστα John Myung και τον ντράμερ Mike Portnoy καθώς σπούδαζαν στο Κολέγιο Μπέρκλι στη Βοστώνη. Ο Kevin Moore, ένας φίλος του Petrucci από το σχολείο (παλαιότερα έπαιζαν στο ίδιο συγκρότημα), προτάθηκε για να παίζει πλήκτρα, ενώ ο Chris Collins έγινε τραγουδιστής.

Οι πέντε τους κατέληξαν στο όνομα Majesty για τη νέα τους μπάντα (ένα όνομα εμπνευσμένο από την περιγραφή του Portnoy για το τελικό μέρος του Bastille Day των Rush) και οι τρεις μαθητές του Berklee, άφησαν τη σχολή για να συγκεντρωθούν στο συγκρότημα. Η πρώτη αξιοσημείωτη δισκογραφική τους δουλειά λεγόταν Majesty Demos, μια συλλογή από ιδέες και demos που είχαν κυκλοφορήσει το 1986. Η αρχική εκτύπωση χιλίων αντιτύπων ξεπουλήθηκε μέσα σε έξι μήνες.

Τον Νοέμβριο του 1985, μερικούς μόνο μήνες μετά την ίδρυση της μπάντας, ο Collins αποχώρησε από το συγκρότημα λόγω καλλιτεχνικών διαφορών με τα άλλα μέλη. Μετά από ένα χρόνο ψαξίματος για αντικαταστάτη, ο Charlie Dominici που ήταν πολύ πιο μεγάλος και έμπειρος από όλους τους υπόλοιπους, έκανε μια επιτυχημένη οντισιόν και προσχώρησε στους Majesty. Με τη σταθερότητα που έφερε ο ερχομός του Dominici στο συγκρότημα, οι Majesty άρχισαν να παίζουν σε πολλά μέρη στην Νέα Υόρκη και στην ευρύτερη περιοχή, γεγονός που επέφερε μία αξιόλογη ποσότητα έκθεσης στον κόσμο, για τα δεδομένα μιας μπάντας που δεν είχε κυκλοφορήσει ούτε ένα δίσκο.

Λίγο μετά την προσχώρηση του Dominici, υποχρεώθηκαν να αλλάξουν το όνομα του συγκροτήματος όταν κάποια άλλη μπάντα με το όνομα Majesty απείλησε πως θα κινηθεί νομικά. Πολλά ονόματα προτάθηκαν, μέχρι που ο πατέρας του Portnoy πρότεινε το όνομα Dream Theater, το όνομα ενός πρόσφατα κατεδαφισμένου σινεμά στο Μόντερεϊ της Καλιφόρνια. Υπέγραψαν το πρώτο τους δισκογραφικό συμβόλαιο με την Mechanic το 1988 και άρχισαν να ηχογραφούν το ντεμπούτο τους.

Το When Day And Dream Unite κυκλοφόρησε το 1989, κάνοντας μια λιγότερο κραυγαλέα είσοδο από αυτήν που περίμενε η μπάντα. Η Mechanic κατέληξε στο να σπάσει την πλειονότητα των οικονομικών υποσχέσεων που είχε κάνει με το συγκρότημα πριν την υπογραφή του συμβολαίου τους, γεγονός που τους υποχρέωσε να κάνουν συναυλίες με στόχο να προωθήσουν τη δουλειά τους. Η περιοδεία της μπάντας αποτελούταν από πέντε μόνο συναυλίες στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης και στο Ρόουντ Άιλαντ.

Μετά την τέταρτη συναυλία, ο Dominici απολύθηκε. Παρόλα αυτά, λίγο αργότερα, οι Marillion ζήτησαν από τους Dream Theater να ανοίξουν μία συναυλία τους στο Ritz της Νέας Υόρκης, έτσι δόθηκε η ευκαιρία στον Dominici να τραγουδήσει μια τελευταία φορά. Θα περνούσαν ακόμη δύο χρόνια μέχρι να βρεθεί νέος τραγουδιστής για τους Dream Theater.

1991-1994

Έπειτα από την απόλυση του Dominici, οι Dream Theater έσπασαν επιτυχώς το συμβόλαιο με την Mechanic και έβαλαν μπρος το γράψιμο νέου υλικού για το νέο τους άλμπουμ και άρχισαν ακροάσεις για την εύρεση ενός τραγουδιστή. Στο διάστημα αυτής της αναζήτησης, έγραψαν την πλειονότητα της μουσικής που θα αποτελούσε το δεύτερο δίσκο τους, Images and Words.

Πάνω από 200 τραγουδιστές έκαναν ακρόαση, στα πλαίσια της αναζήτησης νέου τραγουδιστή, ανάμεσά τους και ο πρώην τραγουδιστής των Fates Warning, John Arch, αλλά όλοι τους απορρίφθηκαν για διάφορους λόγους. Το 1991, κατέφθασε μία κασέτα από τον τραγουδιστή του καναδέζικου σχήματος Winter Rose, Kevin James LaBrie, ο οποίος πήγε απευθείας στη Νέα Υόρκη για μία κανονική ακρόαση. Έπειτα από ένα σύντομο jam session, προσελήφθη ως πλήρες μέλος του συγκροτήματος και άρχισε να χρησιμοποιεί το μεσαίο του όνομα, James, για να αποφευχθεί σύγχυση με τον Kevin Moore.

Μες στους επόμενους μήνες, το συγκρότημα ξανάρχισε τις συναυλίες και δούλεψε τα φωνητικά μέρη όλης της μουσικής που είχε γράψει ως εκείνο το σημείο. Η ATCO Records (τώρα EastWest Records) υπέγραψε με τους Dream Theater ένα συμβόλαιο για επτά άλμπουμ και ένα demo τριών τραγουδιών (αργότερα έγινε διαθέσιμο ως The ATCO Demos μέσω του fan club του συγκροτήματος).

Το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε έχοντας η μπάντα υπογράψει το νέο συμβόλαιο, ήταν το ''Images And Words'' το 1992, το πρώτο από πολλά άλμπουμ που ηχογραφήθηκε στα BearTracks Studios. Το τραγούδι "Pull Me Under" παίχτηκε πολύ στα ραδιόφωνα και εξ αποτελέσματος κυκλοφόρησε ένα βιντεοκλίπ για την προώθησή του.

Η επιτυχία του "Pull Me Under", συνδυαζόμενη με τις μακρόχρονες περιοδίες στις Η.Π.Α. και την Ιαπωνία, βοήθησε το Images and Words να γίνει χρυσό στην Αμερική και πλατινένιο στην Ιαπωνία. [1]. Θεωρείται ακόμη και σήμερα το πιο εμπορικά επιτυχημένο άλμπουμ τους.

Το 1993, ακολούθησε μία περιοδεία στην Ευρώπη, η οποία περιελάμβανε μια συναυλία στο γνωστό Marquee Jazz Club του Λονδίνου. Η συναυλία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε ως Live at the Marquee, ο πρώτος επίσημος live δίσκος των Dream Theater. Ακόμη κυκλοφόρησαν ένα βίντεο με τμήματα από τις συναυλίες στην Ιαπωνία (μαζί με κάποιες σκηνές στα παρασκήνια της περιοδείας), που ονομάστηκε Images and Words: Live in Tokyo.

Οι Dream Theater εισήλθαν πάλι στο στούντιο το Μάιο του 1994. Ήταν η πρώτη φορά που η μπάντα, έγραφε μουσική ως ενιαίο σώμα, με μοναδικό στόχο την κυκλοφορία ενός δίσκου, καθώς το Images and Words είχε γραφτεί εξ ολοκλήρου χωρίς τραγουδιστή, ενώ το μέλλον του ήταν αβέβαιο σχετικά με την ηχογράφησή του. Το Awake κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1994. Χαρακτηριζόταν από έναν ευκρινώς σκληρότερο ήχο από τις προηγούμενες κυκλοφορίες, γεγονός που πιθανότατα ενέτεινε τόσο τις θετικές, όσο και τις αρνητικές κριτικές του. Λίγο πριν την μείξη του δίσκου, ο Moore ανακοίνωσε στους υπολοίπους ότι επιθυμούσε να επικεντρωθεί στα δικά του μουσικά σχέδια και πώς θα αποχωρούσε από τους Dream Theater. Εξ αποτελέσματος, το συγκρότημα έπρεπε να βρει έναν αντικαταστάτη, πριν σχεδιάσει την επόμενη περιοδεία του.

Ο Jordan Rudess, ένας ανερχόμενος keyboardist, σχετικά άγνωστος εκείνη την εποχή στους ροκ κύκλους, προσκλήθηκε για να παίξει μια δοκιμαστική εκτέλεση με τους Dream Theater, με την ελπίδα να εισέλθει στο συγκρότημα. Η συναυλία, στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνια, πήγε καλά αλλά ο Rudess αποφάσισε αντ' αυτού να δεχτεί μια πρόσκληση από τους The Dixie Dregs. Ο Derek Sherinian προσελήφθη ως ενοικιαζόμενος αντικαταστάτης του Moore. Όταν πια είχε λήξει η περιοδεία για την προώθηση του Awake, ο Sherinian είχε γίνει πια πλήρες μέλος των Dream Theater. Athis

2011

Μετά την ανακοίνωση της πρώτης αλλαγής της σύνθεσης του συγκροτήματος με την αποχώρηση του Mike Portnoy, ακολούθησε διαδικασία ακρόασης κορυφαίων drummer κάτω από το όνομα "The spirit carries on". Συγκεκριμένα επιλέχθηκαν προς αξιολόγηση οι εξής:

  1. Mike Mangini
  2. Derek Roddy
  3. Thomas Lang
  4. Virgil Donati
  5. Marco Minneman
  6. Aquiles Priester
  7. Peter Wildoer

Και οι επτά drummer φάνηκαν επαρκώς μελετημένοι στα κομμάτια της μπάντας, όπως επίσης έδειξαν υψηλά επίπεδα αφομοίωσης στο νέο, άγνωστο υλικό που τους δώθηκε. Το τελευταίο αποτέλεσε το δυσκολότερο μέρος της αξιολόγησης για τους υποψήφιους, μιας και οι συνθέσεις που επιλέχθηκαν ήταν αρκετά περίπλοκές. Το μέρος αυτό θεωρήθηκε σημαντικό μιας και αποτελεί προσομείωση της δημιουργικής διαδικασίας της μπάντας. Οι drummer που ξεχώρισαν από τη διαδικασία ήταν οι: Mike Mangini, Marco Minneman και Peter Wildoer. Η μπάντα τελικώς αποφάσισε πως ο Mike Mangini αποτελεί το νέο μέλος της οικογένειας των Dream Theater με ανακοίνωση της νέας σύνθεσης τους την 29/04/2011.

Δισκογραφία

Στούντιο άλμπουμ

  • When Dream And Day Unite (1989)
  • Images And Words (1992)
  • Awake (1994)
  • Falling Into Infinity (1997)
  • Scenes From A Memory (1999)
  • Six Degrees Of Inner Turbulance (2002)
  • Train Of Thought (2003)
  • Octavarium (2005)
  • Systematic Chaos (2007)
  • Black Clouds And Silver Linings (2009)

Singles

  • Another Day (1992)
  • Lie (1994)
  • The Silent Man (1994)
  • Hollow Years (1997)
  • Through Her Eyes (2000)

Live/EPs

  • Live At The Marquee (EP, 1993)
  • A Change Of Seasons (EP, 1995)
  • Once In A Livetime (Live, 1998)
  • Live Scenes From New York (Live, 2001)
  • Live At Budokan (Live, 2004)
  • Score-20th Anniversary World Tour (LIVE, 2006)

Παραπομπές

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link FA